Sep Vanmarcke kiest het hazenpad in De Omloop Het Nieuwsblad: 'Ik moet soms dom koersen, want in de sprint ben ik altijd de underdog'

2017 was geen al te best jaar voor Sep Vanmarcke. Maar zoals het een flandrien past, is hij klaar om terug te vechten. ‘Mijn gezin heeft me recht gehouden.’

'Ik heb in drie grote koersen op het podium gestaan en stond achttien keer in de top vijf in de klassiekers. Maar om te winnen mis ik misschien het killerinstinct'

De weergoden waren wispelturig, maar desondanks heeft Sep Vanmarcke een uitstekende winter achter de rug. Eind november werd hij voor de tweede keer vader, een dikke maand later toog hij met vrouw Hanne, dochtertje Lucie en de pasgeboren Marcel naar het Spaanse Girona, om zich onder de zachte januarizon klaar te stomen voor het nieuwe wielerseizoen.

SEP Vanmarcke «Januari is een cruciale trainingsmaand. In België ben je veroordeeld tot uren kloppen op de rollen of trainen in de kou en in de regen. Daarom hebben we een tweede verblijf in Spanje. We konden er met het hele gezin de hele maand blijven. Lucie is nog maar anderhalf en moet nog niet naar school.»

HUMO Vrees je niet voor je nachtrust in de cruciale voorjaarsperiode?

Vanmarcke «Hanne neemt veel op zich, ik hoef ’s nachts nooit op te staan. Ik hoop dat Marcel over enkele weken hele nachten doorslaapt. En anders ga ik wel in een andere kamer liggen.»

HUMO Het parcours van de Omloop Het Nieuwsblad is hertekend. Het wordt een kopie van de oude finale van de Ronde van Vlaanderen, met de Muur van Geraardsbergen en de Bosberg als laatste obstakels.

Vanmarcke «Ik vond de oude finale van de Omloop ook mooi, maar dit parcours is nog lastiger. In de Ronde van Vlaanderen van 2010 heb ik er als neoprof al op gekoerst. Ik werd toen 64ste.

»In december ben ik het parcours opnieuw gaan verkennen. Het wordt een slachting. In de Ronde konden alle renners vlak voor de Muur nog samenkomen, in de Omloop zie ik dat niet gebeuren. In februari valt het peloton nog vrij snel uit elkaar. De meeste renners zijn nog niet in topvorm, het weer is slechter. Ik verwacht spektakel.»

HUMO Twee jaar geleden kreeg je veel kritiek omdat je de Omloop oversloeg. Rijd je hem daarom sinds vorig jaar opnieuw?

Vanmarcke «Een Belg moet zich daar altijd meer voor verantwoorden dan andere renners. Fabian Cancellara en John Degenkolb reden het Belgische openingsweekend nooit, Peter Sagan en Alexander Kristoff passen dit jaar ook. Voor mij was het een eenmalig experiment. Ik wou testen of ik daardoor in april nog beter zou zijn. Dat lukte aardig: ik werd derde in de Ronde van Vlaanderen, vierde in Parijs-Roubaix en tweede in Gent-Wevelgem.

»De jaren voordien trainde ik te intensief voor het openingsweekend, waardoor ik al over mijn top was in de grote koersen. Sinds vorig jaar rijd ik de Omloop, maar zonder de opbouw van mijn training te veranderen. Mijn derde plaats bewijst dat ik er ook kan scoren zonder er een hoofddoel van te maken. Ik hoop dit jaar opnieuw mee te doen voor het podium.»

HUMO Vorig jaar klopten Greg Van Avermaet en Peter Sagan je in de sprint. Na afloop vroeg Sagan in de studio van Karl Vannieuwkerke waarom je in de laatste rechte lijn niet meer had aangevallen. ‘Ik was je niet komen halen, hoor.’

VANMARCKE (lacht) «Ik was kapot. In de beklimmingen stak Sagan er enorm bovenuit. Ik moest zo ver in het rood gaan om te volgen dat ik begon over te geven. En hij maar teken doen: ‘Pak eens over, jongens.’ Dan denk je: ‘Moet ik tegen díé vent nog een heel voorjaar koersen?’ In de finale zat hij gelukkig ook door zijn krachten. Ik moest het afleggen in de sprint, maar ik was niet ontgoocheld na die koers. Ik was tenminste mee en wist dat ik nog beter zou worden.»

HUMO In de finale begon je te slepen. Dat hadden we van jou nog nooit gezien.

Vanmarcke «Het was ook niet helemaal naar mijn zin, maar ik deed wat me in mijn oortje opgedragen werd. We hadden tientallen kilometers geknokt voor een halve minuut. Toen we eindelijk een minuut hadden, kon ik beginnen te pokeren. Dat heb ik vroeger misschien te weinig gedaan. Het zit niet in mijn aard, maar als ik ooit een grote koers wil winnen, zal ik sluwer moeten worden. Ik reed met de wereldkampioen en de Olympische kampioen naar de streep, die staan hoger in de pikorde. Het was gerechtvaardigd om het zo te proberen, maar ze werden meteen kwaad. Daarom ging ik maar opnieuw meewerken.»

undefined

undefined

'Puffers verbieden is te streng. Puffers zijn geen doping. Je gaat daar niet rapper van rijden'

Niet naar het wk

De Omloop was voor Vanmarcke uiteindelijk het enige lichtpunt in een gitzwart voorjaar. Zijn val in de Ronde van Vlaanderen leverde één van de meest dramatische beelden op van het wielerjaar: Vanmarcke die uit de berm kwam gekropen, nadat zijn voorwiel met een snelheid van 60 km per uur in een spleet in het beton was blijven steken. Zwaar gehavend stapte hij toch nog op de fiets, om de steile Paterberg op te rijden, maar opgeven was zijn enige keuze.

Via binnenwegen sukkelde Vanmarcke naar de finish, als de eenzaamste fietser ter wereld. Aan de streep kreeg hij een Sporza-microfoon onder de neus geduwd en zei hij, vechtend tegen de tranen, dat ‘dit er ook nog wel bij kon.’ Een paar dagen later werd duidelijk dat hij niet kon starten in Parijs-Roubaix, zijn lievelingskoers.

Vanmarcke «De dagen na die val kreeg ik steun van alle kanten. Ik ben al zwaarder gevallen, maar als het live op tv gebeurt, leven mensen altijd harder mee. De grootste ontgoocheling had ik de weken voordien al moeten verwerken. Begin februari was ik in de Ronde van Valencia al twee keer hard gevallen. In de Strade Bianche ging ik opnieuw tegen de grond. Mijn ribben waren gekneusd, waardoor ik in de Tirreno-Adriatico maar op halve kracht kon rijden.

»De weken nadien kreeg ik spijsverteringsproblemen. Blijkbaar was mijn maag geraakt bij één van die valpartijen. In de E3 Harelbeke kon ik nog mee met de kopgroep, maar op de Oude Kwaremont reden Naesen, Philippe Gilbert en Van Avermaet me er kansloos af. Ik heb in die koers minstens twintig keer overgegeven. Ik moest dus ook afzeggen voor Gent-Wevelgem.

»Een week later, in de Ronde, was ik er nog niet bovenop. Normaal eten en trainen lukte nog niet. Toen Gilbert op de Kwaremont wegreed uit de kopgroep, had ik niet de kracht om mee te gaan, terwijl ik dat tempo normaal vlot moet kunnen volgen. Door die maagproblemen was de top tien het hoogst haalbare. En in Roubaix zou dat ook zo zijn geweest.»

HUMO Hoe diep zit je dan, als al dat harde werk op training voor niks is geweest?

Vanmarcke «Vroeger zou ik mentaal gecrasht zijn na zo’n voorjaar, maar nu heb ik een gezin en dat maakt me gelukkig. Mijn vrouw en dochter hebben me recht gehouden. Eén lach van mijn dochtertje was genoeg om de tegenslag te relativeren.

»In mei waren mijn gezondheidsproblemen voorbij en draaide ik de knop om. Ik wou echt nog iets maken van mijn seizoen. Het BK was mijn eerste doel.»

HUMO Daar verloor je de titel in een millimetersprint met Oliver Naesen.

Vanmarcke «Letterlijk één millimeter scheelde het. Verschrikkelijk! Die dag had mijn jaar kunnen redden. Ik vloek nog altijd als ik Naesen zie rijden in die Belgische trui, al verdiende hij het ook. Mijn enige troost was dat ik geen tactische fouten had gemaakt en opnieuw in vorm was. Dat heb ik de maanden nadien ook getoond. Ik eindigde vijf keer in de top vijf in de Ronde van Oostenrijk, waar ik ook de puntentrui won. Ik werd vierde in de Londen Classic, vierde in de GP van Plouay, achtste in Montréal, tiende in Québec... Allemaal World Tour-koersen. Het was mijn beste zomer ooit.

»Vroeger kreeg ik de kritiek dat ik alleen presteerde in het voorjaar. Nu heb ik bewezen dat ik ook later in het seizoen kan scoren, in koersen die me iets minder liggen. Toch zeggen velen dat ik een snertseizoen achter de rug heb, terwijl ik vind dat de regelmaat die ik vanaf het BK haalde, gezien mag worden.»

HUMO Bondscoach Kevin De Weert vond het onvoldoende. Hij selecteerde je niet voor het WK in Bergen, dat jou nochtans had moeten liggen.

Vanmarcke «De uitleg was dat ik in balans lag met Naesen voor de rol van breekijzer in de finale, net onder de kopmannen Gilbert en Van Avermaet. Na zijn prestaties in het voorjaar en de Tour verdiende Naesen die plaats, maar ik begrijp niet waarom de bondscoach me geen rol daaronder gunde. Ik voel me niet te goed om voor de ploeg te werken. Dat ik niet naar het WK mocht, deed pijn. Ik hoorde zeker bij de beste renners van België.»

HUMO Een week eerder raakte je ploeg Cannondale-Drapac in de problemen nadat een sponsor zich had teruggetrokken. Hoe ben je met die onzekerheid omgegaan?

Vanmarcke «Dat was een heel stressvolle periode. Ik voelde me goed bij die ploeg. Tom Van Asbroeck was er op mijn vraag bijgehaald, mijn broer Ken ook, als ploegleider. We vormden een hechte groep met de Nederlanders Dylan van Baarle en Sebastian Langeveld. We wisten dat niet iedereen nog een oplossing zou vinden. Het was eind augustus, de meeste ploegen hadden hun budgetten al rond. We zouden tevreden moeten zijn met de overschotjes.

»Ik kon bij een andere ploeg terecht, maar onze teammanager Jonathan Vaugthers was nog aan het knokken voor onze ploeg. Ik liet de deadline van die andere ploeg schieten. Een gok, maar het loonde. Vaughters vond een sponsor, waardoor ik nog minstens voor een jaar op mijn gemak ben, net als Tom en mijn broer.»

undefined

'Eén lach van mijn dochtertje Lucie is genoeg om een tegenslag te relativeren'

Killerinstinct

HUMO Twee jaar geleden verklapte je aan VRT-journalist Ruben Van Gucht dat je had overwogen om te stoppen met koersen. Na al die tegenspoed is die gedachte niet opnieuw bij je opgekomen?

Vanmarcke «Nee, de context was helemaal anders. In 2015 was ik te obsessief bezig met wielrennen. Een jaar eerder had ik een goed klassiek voorjaar gereden, met een hele reeks ereplaatsen, en toch was ik niet tevreden. Alleen winnen was goed genoeg. Ik had in 2012 Tom Boonen verslagen in de Omloop en ik was in 2013 tweede geworden in Roubaix. Iedereen verwachtte dat ik een grote koers zou winnen en ik begon dat zelf ook te geloven. Maar het lukte maar niet.

»Ik begon aan het seizoen van 2015 met het idee dat het móést. In de Omloop was ik de beste man in koers, maar twee lekke banden gooiden roet in het eten. In de E3 Harelbeke brak mijn schoenplaatje af en in Roubaix reed ik lek op een beslissend moment. Elke keer pech. Alleen mijn afgang in de Ronde van Vlaanderen was mijn eigen schuld. De weken voordien had ik het verwijt gekregen dat ik dom koerste, dus ik besloot mijn tactiek aan te passen en zuiniger te rijden. In de finale ontsnapten de favorieten. Ik kon gemakkelijk mee, maar ik dacht: ‘Nee, sparen!’ Binnen de kortste keren lagen we 45 seconden achter. Ik probeerde er nog naartoe te springen, en kwam nog tot op tien meter, maar toen ging het licht uit. Een verschríkkelijke ontgoocheling.

»Achteraf werd ik in de media de ontgoocheling van het voorjaar genoemd. Dat was een mes in mijn rug. Ik had er alles voor gedaan, en als je dan zo wordt afgemaakt... Daar heb ik van wakker gelegen.

»In de Tour wou ik revanche nemen. Ik had mijn zinnen gezet op een kasseirit, dat moest mijn dag worden. Maar ook in die rit reed ik twee keer lek. ’s Avonds wou ik mijn koffer pakken en naar huis rijden. Ik kon niet meer. Hanne gaf me toen de moed om door te gaan. Ik reed die Tour nog uit, half tegen mijn zin. De weken nadien zette ik mijn fiets aan de kant en piekerde ik me suf. Uiteindelijk stapte ik naar een mental coach. Sindsdien kijk ik anders tegen de dingen aan.»

HUMO Wat heeft die coach je dan geleerd?

Vanmarcke «Loslaten. Opnieuw met plezier koersen. Ik leef harder voor mijn vak dan ooit, maar als het tegenzit, kan ik het beter relativeren.

»In 2013 verloor ik Parijs- Roubaix in de sprint tegen Cancellara. Ik heb daar zoveel fouten gemaakt, omdat ik onervaren was, en onder de indruk van Cancellara. Enkele kilometers voor de streep vroeg hij hoe ik me voelde. Ik antwoordde eerlijk: ‘Ik ben kapot.’ Dom, natuurlijk. Niet veel later viel hij aan. Honderden meters lang moest ik knokken om weer bij hem te geraken. En daarna nam ik te snel weer over. De sprint zette ik ook te vroeg aan, waardoor hij me in de laatste meters nog kon passeren. Dat heeft maanden door mijn hoofd gespookt. Soms lag ik in bed en spande ik mijn spieren op, omdat ik die sprint opnieuw aan het rijden was.»

HUMO Het jaar nadien pokerde Cancellara opnieuw in de finale van de Ronde van Vlaanderen. Van Avermaet en Vandenbergh sprongen weg en de Zwitser weigerde het gat te dichten, waarop jij het maar deed. Ook toen noemden mensen je een domme coureur.

Vanmarcke «Door die jump verlies ik die koers niet, dat was een vrij korte inspanning. Als dat gat te groot werd, riskeerde ik een zekere podiumplaats te verliezen, want in de sprint zou Vandenbergh sowieso vierde worden. Ik koos voor zekerheid. Het is misgelopen in de sprint. We waren allemaal zo moe dat we te lang wachtten om aan te zetten. De eerste die begon te sprinten, won. En dat was Cancellara.»

HUMO Soms moet je durven te verliezen.

Vanmarcke «Ik weet het. Misschien mis ik dat killerinstinct, maar ik heb ook de pech dat mijn concurrenten allemaal snel zijn. Boonen en Cancellara vroeger, en nu Sagan, Van Avermaet, Degenkolb, Kristoff... Om van hen af te raken, moet ik soms ‘dom koersen’, want in de sprint ben ik de underdog.

»Ik heb soms het gevoel dat ik geen underdog mag zijn. Jens Keukeleire werd vorig jaar tweede in Gent-Wevelgem en iedereen was vol lof. Als ik tweede word, zeggen ze: ‘Wéér niet gewonnen, Sep.’ Ik weet wel dat dat komt door mijn overwinning in de Omloop, maar ik vind dat ik die prestatie sindsdien heb bevestigd. Ik heb in drie grote koersen op het podium gestaan en stond achttien keer in de top vijf in de klassiekers. Maar als je alleen kijkt naar het aantal zeges is het natuurlijk onvoldoende.»

HUMO Zou je opnieuw tekenen voor een voorjaar zoals dat van 2014, waarin je zes keer in de top vijf reed in de Vlaamse klassiekers?

Vanmarcke «Nee, ik wil winnen. Wat niet wil zeggen dat ik achteraf niet tevreden kan zijn met zo’n serie. Ik hoop vooral dat ik eindelijk gespaard blijf van ziekte en pech, dan kom ik wel op mijn plaats terecht.»

HUMO Word je nog beter in de fysieke tests?

Vanmarcke «Mijn testwaarden stijgen nog lichtjes, maar ik zet daar niks uitzonderlijks neer. Die tests zeggen weinig over hoe je presteert na een zware koers van zes uur.»

HUMO Wouter Vandenhaute heeft naast de Omloop nog twee koersen een andere smoel gegeven. Dwars door Vlaanderen valt voortaan op de woensdag voor de Ronde van Vlaanderen, in de plaats van de Driedaagse De Panne-Koksijde. En op de woensdag na de Ronde staat er met de vernieuwde Scheldeprijs een echte waaierkoers op het programma.

Vanmarcke «Vandenhaute wil niet meer dat we ons in de week voor de Ronde beperken tot trainen. Dwars door Vlaanderen wordt de ultieme test voor de Ronde. Die koers valt in de topperiode, ik rijd daar om te winnen.

»De Scheldeprijs staat voorlopig niet op mijn programma. Het duurt een paar dagen om te herstellen van de Ronde. En daarna moet je Roubaix gaan verkennen. Daarom neem ik die week liever rust. De Scheldeprijs wordt wel boeiender dan vroeger, zeker als er veel wind staat. Ik zal er op tv met plezier naar kijken (lacht).»

HUMO Vorige maand werden Quick-Step-renners Laurens De Plus en Petr Vakoc aangereden op training in Zuid-Afrika. Michele Scarponi kwam vorig jaar om het leven in een verkeersongeval op training, een jaar eerder werd de Giant-ploeg van John Degenkolb van de baan gemaaid in Spanje. Voel jij je nog veilig op de weg?

Vanmarcke «In Girona meer dan in België. Daar zijn de wegen beter en rustiger, en chauffeurs houden er een veilige afstand. In België worden mensen meteen kwaad als ze even moeten inhouden voor fietsers. Daarom train ik sinds anderhalf jaar alleen. Vroeger reed mijn broer nog mee, maar met twee naast elkaar fietsen is al een pak onveiliger.»

HUMO Veel profrenners vormen trainingsgroepjes om de saaie duurtrainingen aangenamer te maken. Voel jij je nooit eenzaam?

Vanmarcke «Nee, tijdens die trainingen kan ik nadenken. Ik doe graag mijn eigen ding. Ik beslis waar ik naartoe rijd, hoe hard ik rijd, wanneer ik even stop... Ik train gewoon beter in mijn eentje.»

HUMO Quick-Step is doorgaans de ploeg die de kasseiklassiekers draagt. Gilbert had vorig seizoen een uitzonderlijk jaar en ze hebben een paar kleppers verloren: Tom Boonen, Matteo Trentin, Julien Vermote, Dan Martin, Marcel Kittel. Verwacht je dat ze nog even sterk zullen zijn in het voorjaar?

Vanmarcke «Ja. Ze gaan Fernando Gaviria meer uitspelen en die is minstens even snel als Boonen. Yves Lampaert wordt elk jaar sterker en ze hebben nog altijd Zdenek Stybar, Niki Terpstra en Gilbert. Dat blijft een indrukwekkend blok. BMC heeft zich ook versterkt met Jürgen Roelandts en Alberto Bettiol, die van onze ploeg komt. Hou die maar in de gaten. De renners van Sky zijn ook indrukwekkend: Van Baarle, Stannard, Gianni Moscon, Michal Kwiatkowski... De sterke ploegen spelen nu meerdere kaarten uit, in plaats van alles op één kopman te zetten.»

HUMO Vorig seizoen waren de kasseiklassiekers om van te smullen, omdat de groten van ver aanvielen. Verwacht je dat opnieuw?

Vanmarcke «Ja, want dit is een generatie die graag koerst. Sagan, Van Avermaet, Gilbert, Naesen, Benoot, die beseffen allemaal dat ze van Degenkolb en Kristoff af moeten. Aanvallen in de beklimmingen is de veiligste weg naar een goede uitslag. Van mij mag het, ik hou van slijtageslagen.»

HUMO Ga je nadien de Tour rijden?

Vanmarcke «Ja. Er zit een Roubaix-rit in, en dat is zowat mijn enige kans om ooit een rit in de Tour te winnen. Die wil ik niet laten schieten. Maar ik ga me er niet meer zo gek voor laten maken als enkele jaren geleden.»

HUMO Eigenlijk hou je niet van de Tour, hè?

Vanmarcke «Niet echt. Voor klassieke renners zoals ik zijn er te weinig kansen. Ik ben ook niet het type dat daar beter wordt. Het niveau ligt zo hoog dat je na drie weken helemaal suf gereden bent en de stress is verschrikkelijk. Er is amper tijd om een praatje te slaan in het peloton. Op 70 kilometer van de streep zit iedereen al in positie, schouder aan schouder. Je kunt geen kant meer op en je moet enorm geconcentreerd zijn om valpartijen te vermijden.

»Ik vind het ook onnozel dat de treintjesvorming wordt doorgetrokken tot in het absurde. Alle ploegen rijden in groep om hun kopman te beschermen. De ploeg van de geletruidrager rijdt eerst, daarna komen de treintjes van de tweede, derde en vierde in de stand. En o wee als je daartussen komt rijden. Als vrijbuiter mag je hoogstens ergens rond de honderdste plaats zitten. Belachelijk, hè?»

fietsen en verbouwen

HUMO Vanaf dit jaar mogen ploegen nog maar met acht renners starten in grote rondes, en met zeven in de klassiekers. UCI-baas David Lappartient droomt zelfs van ploegen van zes. Goed idee?

Vanmarcke «Er is veel weerstand in het peloton, omdat ploegen minder renners en personeel nodig zullen hebben. Dat kan leiden tot ontslagen. Ik ben er wel voor te vinden, omdat het veiliger wordt in het peloton en de koersen aantrekkelijker worden. We willen toch allemaal man-tegen-mangevechten zien? Dat lukt al lang niet meer, omdat de ploegen zo sterk zijn. Als je de Tour rijdt met zes renners per ploeg, krijg je meer verrassingen. In de vlakke etappes zullen sprintersploegen mannen tekortkomen. Daardoor maken vroege ontsnappers meer kans, en kan er zelfs in de slotkilometers nog iemand wegrijden, want er is geen volk meer voor de sprinttreinen.

»Ook de strijd om het klassement wordt mooier. De geletruidrager moet al twee man op kop zetten om de koers te controleren in de vlakke stukken. Dan heeft hij voor de finale nog maar drie ploegmaats over. In bergetappes redden die het niet tot op het eind. Tien jaar geleden reed de ploeg van de leider tot aan de voet van de slotklim, daarna mochten de toppers het onder elkaar uitvechten. Nu brengt Team Sky Froome tot aan de meet. Bergritten lijken soms op saaie sprintetappes. Zo komt de spektakelwaarde van onze sport in het gedrang. Lappartient heeft gelijk dat hij daar iets aan probeert te doen. Of dat ook zal lukken, daar durf ik voor te vrezen.»

HUMO Tim Wellens weigert al jaren een puffer te gebruiken voor zijn warmteallergie. Hij ijvert voor nieuwe spelregels: wie een doktersvoorschrift nodig heeft om te koersen, mag niet starten.

Vanmarcke «Ik vind dat te streng. Het zou betekenen dat elke renner met astma moet stoppen met koersen. Puffers zijn geen doping. Je gaat daar niet rapper van rijden, ze houden alleen je longen open. Ik vind wel dat cortisone uit het peloton moet worden verbannen. Als je dat nodig hebt, heb je een ernstige blessure en neem je beter een tijdje rust.»

HUMO In de Vuelta liet Chris Froome te hoge salbutamolwaarden optekenen, volgens Team Sky door het gebruik van een puffer. Zijn zaak dreigt een procedureslag te worden. Het kan nog lang duren voor we weten of hij geschorst wordt.

Vanmarcke «Die onzekerheid is niet goed voor de sport. Stel je voor dat hij de Giro of de Tour wint en nadien alsnog wordt geschrapt. Ik weet niet of hij een schorsing verdient. Men zegt dat zijn waarden extreem waren en dat je die niet kunt halen met een puffer alleen. Tja. Toen het nieuws uitlekte, heb ik er wel met andere renners over gepraat. Maar nadien concentreer je je weer op je eigen ding.»

HUMO Denk je soms aan wat je na je carrière gaat doen?

Vanmarcke «Soms, ja. Er zijn twee dingen die me boeien: fietsen en verbouwingen. Verbouwen is echt mijn hobby. Ik lees er veel over en ik vond het vreselijk dat ik mijn huis niet zelf kon renoveren. Ik heb het geprobeerd, maar de combinatie met mijn trainingen was te zwaar. Ik ben nu de eerste in mijn familie die zijn huis niet zelf heeft gebouwd. Een schande (lacht). Na mijn carrière wil ik dat rechtzetten. Misschien begin ik een eigen zaak. Of ik doe iets in de fietsindustrie. Maar ik ben 29, laat me eerst nog maar wat koersen.»