Serie: Critical
In de meeste medical dramas zijn de patiënten slechts een hindernis die de dokters moeten overwinnen om in elkaars broekje te raken. Niet zo in ‘Critical’: de nieuwe BBC First-dramareeks heeft de ambitie om het hele ziekenhuisprocedé zo realistisch mogelijk in pure ‘24’-stijl te laten zien. Elke aflevering geeft één uur weer van de drukste periode in het ziekenhuis: het golden hour net na de opname van een patiënt in kritieke toestand.
'Jed Mercurio, bedenker van de reeks met Lennie James (foto) in de hoofdrol: 'Als je dag in dag uit met dood en verminking wordt geconfronteerd, is het maar normaal dat je een soort galgenhumor ontwikkelt.'
Bedenker Jed Mercurio – een naam met panache – wilde voor een haast documentaire authenticiteit gaan, wat ook wil zeggen dat ‘Critical’ níét – denk: ‘Grey’s Anatomy’ – op kousenvoeten rond het bloed en het leed sluipt: één en ander wordt expliciet in beeld gebracht, waardoor dit geen serie is voor gevoelige zielen. Wat het allemaal nog confronterender maakt: de slachtoffers zijn gezichtsloze vleeszakken, geen sympathieke gastrolletjes wier verhaallijnen aan het einde van elke aflevering netjes worden dichtgeknoopt. Ook van de dokters zelf krijg je alleen mee wat je realistisch gezien in één uur zou kunnen meekrijgen. Geen smachtende blikken boven de operatietafel, wel vingers die compromisloos in open hartkamers worden geduwd. ‘De operaties en de spoedgevallen mochten geen aanleiding vormen om sociale of psychologische problemen aan te kaarten: het medische an sich staat voorop,’ aldus Mercurio.
Jed Mercurio «Ik heb een achtergrond in medical dramas. In 1994 maakte ik al ‘Cardiac Arrest’, dat toen al veel kijkers choqueerde door de bruuske, cynische manier waarop jonge dokters met mensenlevens omgingen in het ziekenhuis. Maar zo gaat het nu eenmaal in het echt: als je dag in, dag uit met dood en verminking wordt geconfronteerd, is het maar normaal dat je een soort galgenhumor ontwikkelt. Dat zit ook weer in ‘Critical’, en in die zin is de reeks realistischer dan veel échte documentaires die op tv lopen, zoals ‘24 Hours in A&E’ van Channel 4: daar tonen ze heel selectief wat zich allemaal afspeelt bij medische professionals, die zelf ook het beste beeld van zichzelf naar voren proberen te brengen voor de camera’s. Achter gesloten deuren gaat het er wel anders aan toe en het is díé realiteit die ik wil tonen: ik was vroeger dokter bij de Royal Air Force en heb zes maanden meegelopen met zo’n traumateam, dus ik weet wel hoe het is. De mopjes die ze maken, de situaties waarin ze verzeild raken: allemaal heel hard.»
- Maar ‘Critical’ is wel spannend opgebouwd: strikt realisme is het nu ook weer niet.
Mercurio «Dat is waar. Ik wilde niet alleen de medische werkelijkheid tonen, maar ook het gevóél van daar te staan. De stijl van de reeks evolueert mee met de omstandigheden. Als een slachtoffer in kritieke toestand raakt, worden de camerabewegingen frenetieker, en nóóit wordt weggekeken van de pijnlijke beelden en de wanhopige situatie van de dokters: net als hen voel je als kijker de stress en kun je nergens anders heen. Dat maakt ‘Critical’ een intense kijkervaring, ja, maar dat vind ik best.
»Weet je waar het op aankomt? Je mag de kijker niet onderschatten. Zo spreken alle acteurs echte vaktaal, niet het soort tussentaaltje dat medische drama’s weleens gebruiken om het verloop van een operatie voor leken begrijpelijk te houden. Ik maak me sterk dat iedereen wel genoeg afweet van de menselijke anatomie om ongeveer te weten waar het met de patiënt heen gaat. Uitleg vertraagt alleen maar, en met deze reeks wilde ik onverminderd vooruit blijven denderen: er is alleen maar ruimte voor het leven dat aan een zijden draadje hangt en het gevecht dat wordt gevoerd om dat te redden – al de rest is ballast.»
Bekijk de trailer:
undefined
