Serie: Hell on Wheels
'A human being in his last extremity is a bag of shit.' Sinds Al Swearengen in 'Deadwood' bewees dat zelfs discussies over ontologie badass kunnen zijn en die onvolprezen reeks in 2006 richting eeuwige jachtvelden werd gestuurd, keken wij reikhalzend uit naar een nieuwe westernreeks – al was het maar om onze gespecialiseerde woordenschat verder te kunnen uitbreiden.
Fijn dus, dat Acht heden uitpakt met 'Hell on Wheels', een AMC-reeks (zie ook: 'Breaking Bad', 'Mad Men' en 'The Walking Dead') over het begin van de Great American Railroad, de periode net na het einde van de Burgeroorlog waarin verschillende spoorwegmaatschappijen als eerste een lijn doorheen het hele land probeerden aan te leggen. Colm Meaney is de vloekende tiran met dienst, en Anson Mount de held-tegen-wil-en-dank. Veel Amerikaanse critici deden 'Hell on Wheels' af als Deadwood-voor-dummies, maar uw lijfblad was met drie sterren toch enthousiaster: ''Hell on Wheels' zou weleens een echt grootse reeks kunnen worden,' aldus Onze Man.
Anson Mount «Dank u, ik ben ook zeer tevreden. 'Hell on Wheels' is echt een geschenk uit de hemel. Letterlijk zelfs, want niet zo lang geleden zat ik tot het universum of eender welke hogere macht te bidden om een goeie westernrol. Ik moet zeggen: God heeft mij op mijn wenken bediend (lacht).
»De tijdsperiode waarin de reeks zich afspeelt, is waanzinnig interessant, ik heb er een aan het religieuze grenzende interesse in. Onbegrijpelijk dat ze in de geschiedenislessen weleens zonder boe of ba van de Burgeroorlog naar de Eerste Wereldoorlog durven te springen.
»Wat het dubbel zo plezant maakte, is dat ik een veelgelaagd Southern personage kon spelen. Ik kom zelf van het Zuiden, zie je, en vaak zijn Southerners in fictiewerken echte schurken of groteske figuren: we worden nogal snel herleid tot stereotypes. (Fijntjes) Hier dus niet.»
- Ik hoor dat jij het hoge 'mannelijke' gehalte van de serie best oké vindt.
Mount «Och ja, ik speel graag een echte vent. De laatste paar decennia is 'de man' in de populaire cultuur alsmaar vrouwelijker geworden en ik snap dat niet goed – dat metroseksuele staat me niet helemaal aan. Op een bepaald moment in mijn carrière keek ik in de spiegel en dacht: 'Fuck. Ik woon in LA, ik verf mijn haar, ik ga elke dag naar de fitness en zonder het goed en wel te beseffen probeer ik telkens de knapste kerel in de kamer te zijn. Waar ben ik mee bezig?' Het personage dat ik in 'Hell on Wheels' speel, is absoluut níét zo: hij is een man, warts and all. Ik denk niet dat hij ooit om een manicure zou gaan, en terecht (lacht).»
Trailer:
