Serie: Met man en macht

'Een groot cadeau,' noemt Sara De Roo (42) haar rol in 'Met man en macht'. De actrice van Tg Stan is uiterst zelden op tv te zien - 'De Parelvissers' is alweer zeven jaar oud - maar ze kiest haar rollen verdomd goed.

Carine Van Opstal, zo zal vanavond blijken in de laatste aflevering, is een rol waarin een acteur zich helemaal kan laten gaan.

Sara De Roo «Daarom heb ik ook toegezegd: ik wist dat ik er plezier aan zou beleven. De aanstekelijke bevlogendheid van Tom enTom (Lenaerts en Van Dyck, scenaristen en regisseurs, red.), de verbetenheid waarmee ze hun kleinmenselijke verhaal wilden vertellen. Alleen al de cast deed me zin krijgen: Jan Decleir, Viviane De Muynck, Lucas Van den Eynde, ... Ik keek al naar ze op toen ik nog op het conservatorium zat, maar ik had nog nooit met hen gespeeld. Ik was zelfs een beetje zenuwachtig, maar dat bleek nergens voor nodig. Acteren kan een heel gedoe zijn - veel moeilijkdoenerij en discussies en gevoeligheden - maar met die mensen was het net heel simpel, vanzelfsprekend bijna. En ze sleuren je gewoon mee. Ik begin zelfs te geloven dat je met Jan Decleir of Viviane De Muynck geen slechte scène kán opnemen.»

HUMO Sven De Ridder doet ook mee: hij vormt met Damiaan De Schrijver het geniepige CD&V-duo. Damiaan zit bij jou in Tg Stan, Sven komt uit het Echt Antwaarps Theater. Grotere tegenpolen kun je in het toneel niet bedenken, maar als je ze samen ziet spelen, zou je geloven dat ze uit dezelfde stal kwamen.

De Roo «Ik ben tijdens de opnames van 'Met man en macht' ook voor het eerst in mijn leven naar het Echt Antwaarps Theater gaan kijken en ik heb me geamuseerd: het was goed gespeeld, het was geestig. Je vóélde het enthousiasme van die ploeg en van de zaal. Mooi om te zien.

»Damiaan en Sven samen zetten is echt de verdienste van Tom en Tom: een mooi signaal, iets om te onthouden. We focussen - in alles - veel te veel op de verschillen tussen mensen en groepen, en veel te weinig op wat ons bindt. Want als je elkaar leert kennen, blijken de gelijkenissen vaak groter dan je had vermoed.

»Ik werk nu mee aan een Waalse film: ik kende Wallonië helemaal niet goed - als kind ben ik nooit naar de Ardennen geweest - en nu besef ik wat we dreigen te verliezen mocht dit land ophouden te bestaan. Gaan we die rijkdom echt opgeven? Ik heb niks tegen de discussie over het voortbestaan van ons land - die móét gevoerd worden - maar ik erger me wel aan de manier waarop ze plaatsvindt. Het gaat alleen maar over de verschillen, over de zogezegde onmogelijkheid tot samenwerken, en over geld natuurlijk. Ik mis respect, interesse, openheid...»

HUMO Je speelt in de serie een N-VA-militante en ook je ouders zijn Vlaamsgezind.

De Roo «Vandaar dat ik als kind nooit naar de Ardennen ging. (lachje) Ik kén de argumenten. Ik begrijp heel goed waar die Vlaamsgezindheid bij de generatie van mijn ouders vandaan komt, maar de wending die alles nu heeft genomen, daar kan ik niet achter staan.

»Ik vind het wel mooi dat Tom en Tom er toch geen zwart-witverhaal van hebben gemaakt: ook al sjoemelen ze, ook al doen ze iets verkeerd of denken ze foute dingen, de personages zijn erg menselijk en vaak zelfs sympathiek gebleven, wat voor verwarring zorgt - waar ik erg van houd.»

HUMO Je noemt de rol van Carine 'een groot cadeau'. Waarom?

De Roo «Daar ga ik niet op antwoorden, want dan verklap ik te veel. In de laatste aflevering wordt alles duidelijk.»