Sevn Alias (Trix)
Sevn Alias racete door zijn set. Met 180 km/u in de linkerbaan plankgas geven tot de tank leeg is. Dat was de game plan. Tijdens ‘Gass’ - o zoete ironie - begon de motor kuren te krijgen. Gelukkig was de finish op loopafstand.
Het artwork van de laatste single van Sevn Alias, is een foto van Jesse Owens. Jesse Owens was een 22-jarige zwarte hardloper en verspringer die tijdens de Olympische Spelen van 1936 in Berlijn vier keer als eerste over de streep kwam. Dat de man met het meest herkenbare tandenborstel-snorretje in de moderne geschiedenis behoorlijk voor lul stond, is een understatement. De vermeende superioriteit van het blanke ras was immers ondermijnd.
De 21-jarige Sevn Alias - in z’n paspoort staat Sevaío Mook - zou Hitler om een andere reden nachtmerries bezorgen. Mook is een product van de (enkele jaren geleden voor dood verklaarde) West-Europese multiculturele samenleving. Hij is het residu van een melting pot die voor de rest niet zo goed wilde mengen. Papa is Surinaams, mama komt van de Nederlandse Antillen en de jongens uit zijn buurt hebben roots in Noord-Afrika en Turkije. Zij beitelden de Arabische ‘g’ in zijn accent en woorden als ‘ma3lish’ (het geeft niet), ‘kifesh’ (hoezo) en ‘jnoen’ (hoofdpijn/problemen) in zijn vocabulaire. Tegenwoordig strekt Sevn’s buurt zich uit van Geuzenveld (Amsterdam) en Borgerhout tot aan Croydon (Zuid-Londen) en de banlieues van Parijs.
‘Tunnel Vision’ is een remix van een track van de Amerikaanse trapper Kodak Black, waarop ‘El Aparecido’ van de Chileense band Inti-Illimani wordt gesampled. Dat panfluiten en 808’s een match made in heaven zijn, hoorden we ook al tijdens ‘Mask Off’ van Future. De Verenigde Staten zijn verder echter van secundair belang. De back catalogue beroept zich vooral op de Europese divisie van de Afrikaanse diaspora. Sevn houdt van Britannië. Voor ‘Swervin’ werd de 2-step en UK garage collectie van pa geplunderd. In London bleef hij even plakken bij de Britse straatrap-clique Section Boyz en voegde het woord ‘mandem’ toe aan zijn lexicon. De streets trekken zich namelijk niks aan van een Brexit.
‘Ik wil die hele money nu, kan niet meer rennen voor de helft / Gister met die Franse, vandaag meet ik met die Belg / Ik bel de plug en zeg die nigga ‘kom we plakken bij de Shell’ /2.0, 't is niet raar dat jij schrikt van wat ik vertel’. Dat blaft Sevn tijdens ‘Intro’. Een diamanten ketting met het logo van de Amsterdamse voetbalclub Ajax klettert tegen zijn borst. De beat heeft hij vast in een nekklem en hij schiet zijn woorden af met de kracht van een AR-15. Het is motiverende poëzie voor cokedealers, die in een Volkswagen Golf op zaterdagochtend overwegen nog snel een rondje centrum te doen. De strekking: slapen is voor druiloren en geld - mula, floes, saaf, duku of guap in de volksmond - dient te worden binnengeharkt ‘voor het te laat is’. Te laat waarvoor eigenlijk?
Het tempo is zowel moordend als vermoeiend. Her en der zitten er tussen de beats van Esko, Iliassopdebeat en Spanker flarden dancehall en Surinaamse bubbling à la DJ Chuckie verstopt. Er wordt van bassdrop naar bassdrop afgeteld. 3...2…,3,2,1. ‘Work’ laat Trix trillen op zijn grondvesten. 3...2…,3,2,1. ‘Nachtmerrie’ wordt verlicht onder het koude licht van een legioen Snapchattende iPhones. 3...2…,3,2,1. Tijdens de in autotune zwemmende refreintjes van ‘Mufasa’ en ‘Monnie Like We’ worden er doorweekte t-shirts uitgetrokken. Het voelt net alsof we een groepsles Bodypump achter de kiezen hebben. In zekere zin is dat ook zo. De Trix kolkt. Zelden werd er gulziger uit de hand van een artiest gevroten. Sevn kan zich ingraven in een beat met onderkoelde, stoïcijnse en haast apathische teksten. Hij heeft het zelfvertrouwen van een veteraan. Dat is wat hem superieur maakt. En toch: een set die volledig bestaat uit bangers lijkt een beetje op een uur lang 180 km/u rijden op een rechte weg met de cruise control aan. Na een poosje ben je eraan gewend.
‘Dit is voor alle strijders die me kennen sinds 2015’, zegt Sevn voordat de klassiekers ‘Ma3lish’ (معليش) en ‘Kifesh’ worden ingeladen. 2015 lijkt wel een andere eeuw. De tijd vliegt, maar ik kan het me nog goed herinneren. Fase 1: YouTube vakkundig tot ontploffing brengen met een freestyle bij het online platform 101Barz. Fase 2: Recensenten laten jubelen na een debuut op Noorderslag. Fase 3: Dertig seconden van ‘Kifesh’ mogen rappen in het Nederlandse praatprogramma De Wereld Draait Door, terwijl geen mens in de studio snapte wat er gebeurde en waarom nodig was om een introvert schooiertje met een trainingspak uit te nodigen.
Net als Jesse Owens sprint Sevn voor goud. Dat mag duidelijk zijn. Drie mixtapes, twee albums en honderden miljoenen streams verder staat de Nederlandse hiphop - met Sevn Alias in de voorhoede - op het punt om het beste exportproduct te worden sinds Edammer kaas. Take that Radio 3fm!
Tweet
