Sharon Jones & The Dap-Kings - Give the People What They Want

Daptone, een relatief klein maar ronkend label uit Brooklyn, werkt met een huisband, zweert bij analoge opnameapparatuur en levert soul af die volgens criticasters niet van deze tijd is. Stax/Volt is het grote voorbeeld, en de muziek van Aretha Franklin, Marvin Gaye en Otis Redding het hoogste goed.

Ofwel heb je daar principieel een probleem mee, ofwel niet. Wij niet. Om het met The Black Crowes-zanger Chris Robinson te zeggen: ‘Wat kan mij het schelen dat lsd vooral populair was in de sixties, ik wil mijn psychedelische ervaring nú.’ Ander onderwerp, zelfde punt. Min of meer. Feit is dat die Stax/Volt-catalogus hier anno 2014 nog regelmatig uitgebreid over de draaitafel gaat, en dat wat Sharon Jones en haar Dap-Kings (of Charles Bradley) maken daar zonder blozen tussen mag liggen. Je grote voorbeelden naspelen is één ding, het zo laten klinken dat je met de ogen dicht niet zou kunnen zeggen of het nu ’50, ’60 of 2014 was, is een krachttoer om Vincent Kompany tegen te zeggen.

‘Retreat!’, de opener van ‘Give the People What They Want’, werd begin 2013 al opgediend, maar door de kanker van Sharon Jones was het een vol jaar wachten op het hoofdgerecht. ‘Retreat!’, in een moderne remix zou dat uiteraard ‘Retweet!’ worden of, voor de Japanse markt: ‘We Tweet!’ – woeha! In het origineel wordt Phil Spector binnengelaten. Rinkelende bellen en drums als hoefgetrappel perfect in kadans. En Jones die zingt alsof haar leven – of beter, dat van haar lover – ervan afhangt: ‘I can make you pay / Do you hear what I say / So if you know what’s good for you / Retreat!’

We beperken ons hier tot de glorieuze hoogtepunten, de songs die van in hun aanzet alles van een klassieker hebben en dat tot op het einde volhouden. De rest is ook goed.

De blazers van ‘We Get Along’ kondigen Aretha Franklin aan, maar als Sharon Jones begint te zingen, is dat geen teleurstelling. En Steve Cropper wordt op gitaar ook meer dan aardig vervangen.

‘Making Up and Breaking Up (And Making Up and Breaking Up Over Again)’ is bitterzoete Marvin Gaye, met een melodie die – weer zij – Aretha niet hartverscheurender had kunnen brengen. En in ‘Get Up and Get Out’ mag Jones helemaal laten horen wat ze kan. Een doo-wopsong met een acrobatisch refrein waarin de achtergrondzangeressen liefdevol een vangnet spannen voor de grote mevrouw tussen de sterren.

Sharon Jones & The Dap-Kings: grote zangeres, geweldige band. Tip voor de zeurkousen: met de ogen dicht merk je geen verschil, en met de oren dicht al helemaal niet.

Je wil Sharon Jones live aan het werk zien? Op 18 mei 2014 staan Sharon Jones & The Dap Kings in de Brusselse Ancienne Belgique.