Shaun Het Schaap De Film: Het Ruimteschaap

Het meest baanbrekende werk ter wereld, zo wordt weleens gezegd, wordt momenteel verricht in de buurt van Genève, waar de knapste koppen ter wereld in een ondergronds tunnelcomplex met behulp van de Large Hadron Collider-deeltjesversneller de geheimen van het heelal trachten te ontsluieren. Klopt niet: 1100 kilometer meer naar het noorden gebeuren véél grensverleggender dingen.

Daar, in Bristol, laat de Aardman Animations-studio sinds 1972 het ene plasticine-mirakeltje na het andere op de mensheid los: videoclips (onder meer ‘Sledgehammer’ van Peter Gabriel), reclamespots, de kortfilms ‘A Close Shave’ en ‘The Wrong Trousers’ (met Wallace & Gromit!), ‘Chicken Run’, ‘Wallace & Gromit in The Curse of the Were-Rabbit’. Ook de nieuwste worp van Aardman, ‘A Shaun The Sheep Movie: Farmageddon’, bij ons uitgebracht onder de welluidende titel ‘Shaun Het Schaap De Film: Het Ruimteschaap’, is opnieuw een weergaloos hoogstandje van claymotion.

In een film die u en uw ukken zal doen kirren van plezier, sluit Shaun, het schaap met de zwarte ledematen en met die bek die nu en dan uit de zijkant van zijn hoofd verschijnt (een beetje zoals de onderlip van Stallone aan de zijkant van diens kin hangt), vriendschap met een verdwaalde alien die in de buurt van de boerderij is geland. Het verhaaltje is niet meer dan een flauw afgietsel van ‘E.T.’, maar als het gaat om de humor maakt Aardman zijn reputatie alweer helemaal waar.

Een schaap met een veiligheidshelm op en met een geel hesje rond de schouders dat, met een ietwat verdwaasde blik in de ogen, de balk zit door te zagen waar hij op zit: alleen al dát beeldkader volstond om ons een welhaast terminale lachstuip te bezorgen. In de openingsscène ziet u hoe Mossingham Forest wordt getroffen door een mysterieuze stroompanne die zó onrustwekkend is dat zelfs de slakken ophouden met fluiten: dit is nu écht eens het soort bevreemdende fun (fluitende slakken?) waar alleen Aardman het patent op heeft.

Tussen het lachen, gieren en brullen door dwaalden onze gedachten ook geregeld af naar de mannen en vrouwen die in die studio in Bristol als ware monniken, zonder de tussenkomst van deeltjesversnellers, en met slechts een héél klein beetje hulp van de digitale effecten-machine, jarenlang met eindeloos veel geduld en met een ongelooflijke nauwgezetheid aan deze film hebben zitten zwoegen: een illustratie van superieure ambachtelijkheid. Eén ding staat vast: zolang Aardman Animations trouw blijft zweren aan de magie van de plasticine, zal het enigszins goed blijven gaan met de wereld.