She Keeps Bees - Nests
Zo staat het onverbloemd in 'De donkere kant van de zon', het prikkelende boek van Bart Meuleman over popmuziek: 'Als het aan de recensent ligt reppen we ons om de haverklap naar de winkel - het moet echt snel gaan - en kopen daar wat hij ons heeft opgedragen. Popkritiek valt grotendeels samen met consumptieadvies.' Zo is dat, de recensent kan zich maar beter schikken in zijn dienende rol en alle waan achterwege laten.
En dus moeten wij u op de wijze van Test-Aankoop waarschuwen: op 'Nests', de tweede cd van het Brooklyn-duo She Keeps Bees, staan weliswaar elf liedjes, maar die duren samen nauwelijks 27 minuten. Met permissie: 't zijn wel góéie liedjes!
Kunt u zich bij de driehoek PJ Harvey, Cat Power en het eerste koppel platen van The White Stripes iets voorstellen? Kleef er dan gerust de naam She Keeps Bees op, want daar houden Jessica Larrabee (zangeres, gitariste, songschrijfster - de onnozele groepsnaam is een allusie op haar achternaam) en Andy LaPlant (drummer, producer) zich op.
Kale, schrale, afgekloven Ouwe Neger Blues die ze met de DIY-attitude van de blanke punk uitspuwen, en die klaarblijkelijk in één keer op band werd gepleurd. Ook wanneer Larrabee a capella zingt ('snauwt' is soms een betere omschrijving) of wanneer het koppel de elektrische instrumenten voor akoestische ruilt (dat gebeurt een paar keer) staat subtiliteit niet in hun boekje. Het kerft, het snijdt, het brandt, ze willen dat het pijn doet.
Met Jessica Larrabee is het zo te horen kwaad kersen eten. Het is niet alleen de manier waarop ze zingt of haar gitaar martelt, maar ook wat ze aan venijn spuwt. 'Brick by brick she's gonna take you down / She's gonna take your whole goddamn world down', bijt ze in 'Release'. 'Take your dirty socks off my floor / I want you gone gone gone when I get home' laat ze haar (ex-)lief in 'Get Gone' weten. En ook 'I'm your punisher / I've got some nerve' ('My Last Nerve') laat aan duidelijkheid niets te wensen over. Haar lief kan ook maar beter berekend zijn op zijn taak als minnaar: 'Work me like my back ain't got no bone' klinkt het dwingend in de voormalige Arriba!-notering 'Gimmie'. Vrouwen van nu!
Beste Koop? Daar is She Keeps Bees (net) niet origineel genoeg voor, maar een goeie koop is het wél. In onverdachte tijden zouden wij u met spoed naar een platenwinkel in uw buurt gesommeerd hebben.
