Sigur Rós - Hvarf/Heim

Sigur Rós heeft een nieuwe dubbel-cd, 'Hvarf/Heim'. Al zouden we het evengoed een ouwe kunnen noemen: 'Hvarf' bestaat uit nieuwe opnames van werk uit hun begintijd, 'Heim' uit zes akoestische liveversies van ander bekend spul, plus het ook op 'Hvarf' aanwezige 'Von'.

Wie Sigur Rós kent, weet precies wat te verwachten: onmetelijk breed uitwaaierende symfonieën met onwereldse engelenzang en teksten die niemand begrijpt, tot stand gekomen op de plek waar anarchistische postrock, pompeuze symfo en een stevige IJslandse noordenwind elkaar ontmoeten.

Let's face it: het is een trucje, maar ze beheersen het tot in de puntjes, en als we in de stemming zijn vinden we Sigur Rós goddelijk mooi. Hun muziek heeft drama en tragiek in overweldigende doses, en wij kennen geen enkele groep die tearjerkende strijkers zo fraai met feedbackende gitaren weet te combineren.

Het verbaast dan ook niet dat vooral het elektrische 'Hvarf' regelmatig naar de hemel reikt. 'Heim' - stel het u voor: Sigur Rós unplugged! - heeft ook zijn momenten, maar glijdt soms af naar kamermuziek voor hippe lofts, en u moet al een riotgun op ons hoofd zetten om ons dáár binnen te krijgen. Een prima plaatje voor onder de kerstboom, maar na het veelgeroemde 'Takk...', toch alweer uit 2005, hadden wij liever écht iets nieuws gehoord.