Sleater-Kinney - The Center Won’t Hold
Het feministische punktrio Sleater-Kinney, bekend van de op bloedneuzen aandringende oplawaai ‘Dig Me Out’ uit 1997, liet zich voor deze negende plaat inspireren door Rihanna, van wie ik begrijp dat ze prima ‘ro-po-po-pom’ zingt.
undefined
De elf newwavige songs op ‘The Center Won’t Hold’ klinken derhalve gepolijst en netjes gemixt, en meuren niet langer naar wijnbespatte zetels op tourbussen. Dat ze van hoog niveau zijn, viel te verwachten van een legende als Sleater-Kinney. Maar klasse alleen maakt geen killers. Eigenlijk is enkel de sensueel-brutale single ‘Hurry On Home’ écht overrompelend. Andere pluspuntjes: Corin Tucker kan haar klinkers nog steeds doen opbollen als een kat haar rug. Carrie Brownstein is scherp als Patti Smith wanneer ze zingt: ‘There’s nothing more frightening and nothing more obscene / Than a well-worn body, demanding to be seen’. En Janet Weiss – die de groep ondanks bandtherapie zopas heeft verlaten – drumt hard en uitzichtloos. Vooruit dan maar.
