Snow Patrol in Vorst Nationaal
We beloven dat we geen mopjes zullen maken over het toeval dat Snow Patrol nét met de eerste sneeuw van het jaar naar ons Belgenlandje afzakte. Zelfs al speelde de groep in Vorst. Vorst, heb je ’m?
Je moest al ijswater in de aderen hebben om het níét warm te krijgen dinsdagavond in Vorst. Die naïeve ik-zal-sterven-als-wij-het-niet-halen-samen-verliefdheid in ‘Chocolate’, de onderschatte knaller ‘You’re All I Have’, het gelukzalige afscheidsfeest tijdens ‘Just Say Yes’ – hoeveel aanwezigen hadden hun leven als getrouwd koppel op die song ingezet? Goede zet: Snow Patrol deelde dat mooie refrein van ‘Shut Your Eyes’ spaarzaam uit en bouwde de spanning op door het publiek mee te laten fluisteren. ‘Open Your Eyes’ eindigde met een ‘Fix You’-momentje: een ingetogen lied dat ineens uitbarst. ‘Chasing Cars’ hoefde niet eens haar haar te kammen en een kleed aan te trekken om alweer de ster van de show te worden. En ondertussen bleef frontman en bezieler Gary Lightbody maar breder en breder glimlachen, zo content was-ie met Brussels en wij met hem. Ja, wij muziekjournalisten zien er misschien wel stoer uit, maar je weet wat ze zeggen over ruwe bolsters.
‘Geen dipjes, wel hitjes,’ zo schreef onze recensent over Snow Patrols comebackoptreden op Rock Werchter 2018. In Vorst minder geluk. De band had meer tijd, waardoor het elke Snow Patrol-klassieker met een doffe opvuller leek op te volgen. ‘You Could Be Happy’ was weinig meer dan een kapotte muziekdoos, ‘Make This Go On Forever’ leek inderdaad eeuwig te duren, ‘Dark Roman Wine’ was een bizarre ballade met een orgel, en het lawaaierige ‘The Lightning Strike’ was een storm in een glas water. Het leek dan nog alsof de groep hun vijftien jaar oude doorbraakhit ‘Run’ al te vaak hebben moeten spelen. Snow Patrol rijdt het liefst op cruise control op het middenvak. Liam Gallagher heeft een koosnaampje voor Snow Patrol: Snore Patrol. Tijdens die songs werd het maar al te duidelijk waarom.
De dramatische visuals hielpen ook niet. Een instortende stad. Gedaanten die een glijbaan proberen op te kruipen alsof hun leven ervan afhangt. Een wagen die wat door de stad rijdt – door het rood dan nog! Het flitsende logo van de groep, dat eigenlijk wel heel goed op dat van de Red Hot Chili Peppers lijkt. En de vele, véle slow motion-beelden van de band. Lightbody is een sympathieke, nuchtere kerel. Dergelijk drama past gewoon niet.
Maakten veel goed: de nieuwe songs – wat we niet vaak over een 25 jaar oude band kunnen schrijven. ‘Empress’ heeft een tof gitaarlijntje en een catchy refrein, ‘Life On Earth’ een goede opbouw en een van de weinige teksten in Snow Patrols oeuvre die je toch eventjes – héél eventjes – aan het denken zet: ‘This shouldn’t need to be so fucking hard/ It’s just life on earth.’ Wij kunnen zonder ‘Heal Me’. Mogen wél blijven: het met applaus onthaalde ‘Don’t Give In’ en de mooie pianoballad ‘What If This Is All The Love You Ever Get?’.
Rock Werchter 2018, een volgelopen Vorst en deze zomer ook Werchter Boutique. Snow Patrol is na zeven jaar afwezigheid helemaal terug. Er zijn ergere dingen.
