Soe Nsuki: ‘Toen mijn vriend het na zijn bedrog nog eens uitmaakte, viel ik hem aan met alles wat ik had. Zijn vrienden moesten me tegenhouden’

Als enthousiasme een mens was, dan heette die Soe Nsuki (34). Ze is behalve comédienne ook de energiezuinigste verwarming van het noordelijke halfrond: naast haar is het altijd vijf graden warmer – de geknipte copresentator dus voor ‘Vrede op aarde’ op Eén. Ze zal dan net de eerste voorstellingen van ‘Soenami’, haar tweede zaalshow, achter de rug hebben, als ze niet op het podium bevallen is: dat kan na acht maanden zwangerschap zomaar gebeuren. Maar vóór het moederschap zich aandient, nemen we eerst de grote 7 Hoofdzonden-biecht af.

HUMO Volgens de overlevering moet je ieder jaar opnieuw huilen wanneer je de kerstboom optuigt.

SOE NSUKI (lacht) «Gisterenavond was het weer van dat: ik huilde tranen met tuiten toen de lichtjes werden aangeknipt. I love it! En sinds ik zwanger ben, hoeft er nog maar een baby voorbij te kruipen in een reclamespot voor luiers, of ik begin al te snotteren.

»Van het katholieke geloof ben ik al lang af – toen de priester bij mijn plechtige communie zei dat ik mijn hart voor eeuwig aan God moest geven, vond ik dat louche, want ik was 12 en Hij was nog nooit bij ons op de thee geweest. Maar Kerstmis blijft heilig voor me, omdat ik me heel bewust ben van de vergankelijkheid van het leven. Het is chaotisch, onvoorspelbaar en vaak klote, en dus koester ik de momenten waarop de puzzelstukjes plots wél allemaal op hun plaats vallen. Gisteren stond ik bij de kerstboom, naast mijn lief dat mij graag ziet en respecteert, met een gezond kind in mijn buik, en een draaiende verwarming. Dan mag een mens al eens proberen het wereldrecord ugly crying scherper te stellen, hè?»

WOEDE

HUMO Ik dacht met woede te beginnen, omdat ik me niet goed kan inbeelden hoe een ontploffende Soe Nsuki eruitziet.

NSUKI (lacht) «Ze bestaat nochtans! Mijn kwade kant komt naar boven als ik zie dat mensen geen rekening houden met anderen. Gisteren zat ik in een koffiebar waar twee meisjes elkaar TikTok-filmpjes toonden, en het geluid stond op het maximum. Dan zie je plots adertjes aan mijn slapen kloppen en begint mijn linkerooglid te trillen.»

HUMO En dan ga je over tot fysiek geweld?

NSUKI (lacht) «Nee, daar heb ik me maar één keer in mijn leven aan tegoed gedaan. Zal ik dat eens vertellen? Het is intussen lang geleden, de feiten zullen wel verjaard zijn (lacht).

»Een jaar of tien geleden had ik een vriendje dat bij me woonde zonder huur te betalen. Ik pamperde hem en regelde zijn papierwerk, alsof ik zijn moeder was. Nu wéét ik dat dat een scheve situatie was, maar toen was ik zo eenzaam en onzeker. Enfin, toen hij op vakantie ging, bedroog hij me. En daarna had hij nog het lef om het uit te maken. Terwijl ik hem maandenlang op mijn rug had gedragen en mijn leven voor hem had omgegooid. Dat... kráákte me. Het werd rood voor mijn ogen en ik viel hem aan met alles wat ik had: nagels, vuisten, voeten, granaten en napalmbommen... Zijn vrienden moesten me tegenhouden, wat me nog kwader maakte (lacht).

»In een film ziet dat er tof uit: het vrouwelijke hoofdpersonage geeft de ploert een welverdiende mep, met een empowerend muziekje eronder. Maar in het echt is het gewoon rauwe lelijkheid. Als ik terugdenk aan die wilde razernij, word ik er nog altijd ongemakkelijk van.»

HUMO Je hebt niet altijd geluk gehad met de mannen in je leven.

NSUKI «Als er een type is waar ik kwaad van word, dan zijn het manipulatoren, gasten die heel goed weten hoe ze je emotioneel moeten bespelen. Ik ben ze tegengekomen in de liefde én op het werk. Ik ben zacht en vrolijk tegen iedereen – dat is mijn modus vivendi, ik hang gráág de filosofie van de liefde aan – maar als ik doorheb dat ze misbruik maken van mijn goedheid, dan kan mijn kwaadheid tot aan de rand van de haat gaan. Da’s natuurlijk ook niet goed, want het kost je bakken energie.»

HUMO Ben je nog kwaad op de vaderfiguren in je leven? Je papa was er je hele jeugd lang niet, en je stiefvader noem je in ‘Soenami’ onomwonden ‘een zwarte Poetin’.

NSUKI «Die kwaadheid heb ik grotendeels losgelaten. Mijn stiefvader is intussen uit ons leven verdwenen – gelukkig maar – en mijn papaatje... Ja, hij heeft vroeger fouten gemaakt. En ik kan me daar de rest van mijn leven over blijven opwinden. Maar het zal niets veranderen, hè? Ik vond het zinniger en minder energieslurpend om de band met hem aan te halen. Intussen hebben we een relatie opgebouwd – hij heeft de première van ‘Soenami’ bijgewoond en goedgekeurd – en nu zie ik hem gewoon heel graag.»

HOOGMOED

HUMO Onlangs zei je: ‘Ik weet wie ik ben, wat ik kan en wat niet; wie mijn vrienden zijn, en wie níét. Dat maakt mij eigenlijk onaantastbaar.’ Handig!

NSUKI «Zelfverzekerd, hè? (lacht) Dat bén ik ook wel het grootste deel van de tijd. Maar ik blijf evengoed een work in progress. Soms herval ik in oude gewoontes en laat ik weer mensen toe in mijn leven die ik beter zou weren. Maar al bij al ben ik toch standvastiger geworden. (Denkt na) Ik lieg niet meer tegen mezelf, daar komt het op neer. Ik heb mede dankzij therapie geleerd mezelf en mijn wensen voor vol te aanzien. Ik kan de windstoten van het leven steeds beter opvangen.»

HUMO Dat kon je in je tienerjaren nog niet.

NSUKI «Ik was superonzeker. Al heel jong schaamde ik me voor wie ik was. Ik droeg eens sportschoenen toen ik naar de opvang ging, en een meisje lachte me uit: ‘Haha, jij bent een jongen, want jij hebt sportschoenen aan!’ Ik was 5 jaar of zo, en ik had het gevoel dat ik blijkbaar iets verkeerd deed. Dat gevoel is heel mijn jeugd blijven hangen.»

HUMO Was je onzeker over je uiterlijk?

NSUKI «Over mijn haar wel. Een afro, dat hadden ze in het Kalmthout van de jaren 90 zelfs in de wildste sciencefictionfilms nog niet gezien (lacht). Ik voelde me een freak, niemand zag eruit zoals ik, zelfs niet in Joepie. In Kalmthout waren we het enige zwarte gezin. Op school was er nog een meisje van Indiase afkomst, en dan vroegen de andere kinderen mij: ‘Zijn jullie zussen?’ (lacht)

»Nu vind ik mijn haar heel mooi. En voorts ben ik weinig met mijn uiterlijk bezig – een weegschaal is alleen goed om groentjes te wegen. Ik heb vrede met mijn spiegelbeeld.»

HUMO Het ging er toen soms heftig aan toe. Jullie autobanden werden in een paar maanden tijd vijf keer lekgestoken.

NSUKI «Ja, Kalmthout was niet mild. Als we ergens buiten aan het spelen waren, belden mensen de politie, of ze riepen uit rijdende auto’s het n-woord. Ye olde racism, kortom, dat je eerder verwacht in een film als ‘Mississippi Burning’ of ‘Green Book’ (lacht).

»Mijn vrolijkheid is er niet door platgestampt omdat wij een geweldige, warme thuis hadden – ons mamaatje, ik en m’n vier broers, wij waren een onneembaar fort. Voor mama moet het loodzwaar geweest zijn, maar voor ons was het een speelparadijs. Zodra we thuiskwamen, speelden we Twister, we maakten Lego-kastelen, legden hindernissenparcoursen aan in de tuin... Onze schaatsen stonden bij de deur en de muren hingen vol modder. Dat is het voordeel aan in een krot wonen: als er geen parket is, kun je dat ook niet kapotmaken (lacht).»

HEBZUCHT

NSUKI «Thuis hing warmte, maar niet altijd letterlijk: in de winter waren de gordijnen bevroren en konden we niet naar de bovenverdieping, omdat het daar even koud was als buiten. Alleen beneden hadden we twee gaskachels. Nog een geluk dat de bouwvoorschriften nog niet zo streng waren als nu, want dat pand was zeker onbewoonbaar verklaard.

»Door onze armoede voelde ik me nooit helemaal op mijn gemak. Ik kon nooit iets betalen. Als ik dan toch eens met mijn vriendinnen ging shoppen, kocht ik bij H&M een paar sokjes, zodat ik achteraf ook met zo’n zakje over het trottoir kon lopen (lacht).»Ik hunkerde naar alles wat ik op reclamepanelen en in etalages zag. Ik voelde me als een ezel waar ze een wortel voor hangen: je blijft hollen, maar je krijgt die wortel nooit te pakken. ‘Koop dit! Koop dat!’ Toen ik begon te werken, kon ik helemaal niet met geld om.»

HUMO En dus ging je weleens onbesuisd shoppen.

NSUKI «Ik had heel mijn leven dorst gehad en opeens stond er een parelend glas water voor me: probeer het dan eens niet in één teug leeg te drinken (lacht). Ik wist niet goed wat geld was, omdat ik het nooit had gehad.

»Hebzucht werd even een soort drug. Als ik me ongelukkig voelde, wilde ik iets kopen. Niet iets wat ik nodig had, zoals goeie winterschoenen. Nee, ik verlangde naar de roes van het kopen. Dan wandelde ik als in een trance in winkels rond. Nog iets pakken, en nog iets pakken: ik werd daar high van! Maar net als bij elke drug voel je je de volgende dag slecht.

»Een verslaving is het gelukkig nooit geworden. Nu sta ik mezelf toe twee keer per jaar kleren te kopen: in januari en in juli. Tenzij er verzachtende omstandigheden zijn (legt haar hand op haar buik).

»Sinds een jaar of vier voel ik me financieel gezond. Opeens moest ik niet meer krabben op het einde van de maand of bijklussen in de horeca: heerlijk!»

TRAAGHEID

HUMO Je hebt altijd gezegd dat je met een stevige portie bewijsdrang bent toebedeeld.

NSUKI «Die drang zit in de familie. Neem nu mijn opa en oma van moederskant, artiesten die op hun 90ste en hun 85ste nog altijd om zes uur opstaan om in hun atelier te werken. Oma brengt twee keer per jaar een magazine over kalligrafie uit, en opa maakt kopergravures. Net als zij moet ik altijd iets aan het maken zijn.

»Pure bewijsdrang had ik het meest bij het breakdancen. Ik moest bewijzen dat ik goed genoeg was! Nu vind ik dat een onnozele gedachte. Je hebt helemaal niks te bewijzen: als je geboren bent, ben je al goed genoeg.»

HUMO Comedy, tv-shows, breakdancen, vloggen, presenteren, dj’en... Iets zegt me dat zuivere luiheid niet aan jou is besteed.

NSUKI «Toch wel! Maar vroeger had ik het daar moeilijker mee. Als ik iets deed, dan moest het in vijfde versnelling. Ik ben graag in beweging, anders heb ik het gevoel dat ik kleiner word. Maar vroeger had ik alléén die vijfde versnelling, en dat was niet goed. Jarenlang ben ik telkens in maart gecrasht. In september begon het schooljaar en dan was het gaan-gaan-gaan, tot ik in maart opeens begon te huilen aan de ontbijttafel. Ik wist niet hoe ik moest stoppen, mijn remmen waren kapot. Ik kon niet meer, maar ik bleef pompen.

»Ik was voorzitter van de leerlingenraad, die fuiven en de jaarlijkse hotdogverkoop organiseerde. Ik vond van de andere leerlingen dat die veel te weinig deden (lacht). Het enige knopje dat ik kende, was áán. Iets vrijblijvends doen, omdat het pakweg leuk was? Ontspannen? Onmogelijk! Mijn broers hebben me gered door me af en toe in de zetel te trekken om naar ‘The Simpsons’ en ‘That ’70s Show’ te kijken (lacht). Maar toen ik alleen ging wonen, was er niemand die mij in de zetel trok.»

HUMO Nu voer je graag een warm pleidooi voor méér ontspanning.

NSUKI «Ontspanning moet er zijn! Soms neem je beter gas terug, zelfs een paar maanden aan een stuk. We krijgen ingeprent dat het een hoofdzonde is om het niet druk-druk-druk te hebben. Alleen dan ben je een volwaardige mens. Dat heb ik veel te lang nagestreefd.

»Ik ben écht rustiger geworden, hoor. Tien jaar geleden deed ik nog drie feestjes na elkaar, met eerst een uitgebreide voordrink. ‘Zullen we naar Hasselt of naar Tilburg rijden?’ Nu mag ik er niet meer aan denken! (lacht) Ik heb mijn tweede snelheid gevonden. Ik noem haar Trage Soe.»

HUMO Is ze hier ergens? Want je bent acht maanden zwanger en je rijgt de zaalshows aan elkaar.

NSUKI «Oké, maar Trage Soe is wél een kei in pakweg uitslapen. Daar profiteert ze met volle teugen van, voor de baby er is. En ze is héél traag: het duurt gemiddeld een halfuur om de ontbijttafel te dekken. Snelle Soe is direct en gestructureerd, terwijl het Trage Soe allemaal geen fluit kan schelen. Die laat haar dagritme dicteren door haar maag, en ze vindt dat nog prima ook.»

AFGUNST

NSUKI «Ik vind afgunst een interessante emotie. Voor mij is het een uitstekende kanarie in de koolmijn: als ik iets van jaloezie voel, wéét ik dat het slecht gaat met mij, dat er iets in mijn leven is waarover ik niet tevreden ben.

»Jaloezie is iets lelijks, hè? Een zelfzuchtige impuls, die je doet afvragen: ‘Waarom ik niet?’ Alsof je zelf iets méér zou verdienen dan een ander. Mij overviel het ook in vlagen. Als iemand anders een job op tv kreeg die ik wilde, of op een comedyavond een gullere lach kreeg, dan werd ik daar soms zuur en bitter van. Maar het is stikvermoeiend om de hele tijd zuur en bitter rond te lopen (lacht).»

HUMO Ben je jaloers in de liefde?

NSUKI «Een snuifje jaloezie op z’n tijd kun je moeilijk vermijden, maar dat zijn stinkende oprispingen die gelukkig niet blijven hangen. Ik zal nooit de gsm van mijn vriend controleren: zo’n politiestaat van een relatie laat ik aan mij voorbijgaan.

»Het klinkt misschien feministisch – wat goed zou kunnen, want ik ben ook een feministe – maar toen ik vroeger bedrogen werd, slaagde ik er nooit in om de andere vrouw te haten. Mijn vuisten waren voor de vent, nooit voor de griet (lacht).»

HUMO Wat als jouw vriend Nikolas toch eens een scheve schaats rijdt?

NSUKI (verschrikt) «Oei, dat weet ik niet goed! Dan is onze vertrouwensband onherroepelijk stuk. (Denkt na) Dan zouden we een zeer lang gesprek over onze toekomst samen moeten hebben, waarin ik mezelf ook vragen stel: ‘Heb ik iets over het hoofd gezien? Heb jij een probleem tijdig aangegeven, maar had ik er geen oren naar? Was het Dua Lipa?’ (lacht) Ik ben niet geneigd om categorisch te zeggen: dan vliegt hij met zijn klikken en klakken buiten.»

HUMO Dit is geen vrijgeleide?

NSUKI (lacht) «Nee, zot: ik maak hem kapót!»

ONKUISHEID

HUMO Je hebt je weleens afgevraagd waarom je altijd op witte mannen valt. Ben je er al achter?

NSUKI «De littekens van een jeugd in Kalmthout: daar waren alleen maar witte jongens op wie ik verliefd kon worden (lacht). Blonde gasten uit de Abercrombie & Fitch-catalogus, die waren mijn type, ook als ze niks zinnigs te vertellen hadden. Maar nu kan ik mannen van alle kleur en allooi aantrekkelijk vinden. Het is klef, maar écht waar: sinds ik mijn zelfwaarde heb gevonden, voel ik me veel meer tot het innerlijke aangetrokken.

»Ik heb in de loop der jaren heel veel bijgeleerd over seks en over aantrekking. Ik heb seks veel te lang aan – pun not intended – pietluttige uiterlijkheden verbonden. Niet alleen omdat ik vooral naar het uiterlijk keek, maar ook omdat ik het idee had dat je seks op een bepaalde manier hoorde te hebben. Ik keek vroeger vooral naar romantische komedies, dus dacht ik dat je alleen seks kon hebben in fotogenieke poses, op een prinsessenbed, met het juiste muziekje. (Snel) Het juiste muziekje wil ik nog altijd, dat mag iets van D’Angelo zijn. Maar ik weet nu dat er méér is dan gedimd licht en een brandend kaarsje.»

HUMO Wat zijn afknappers?

NSUKI «Mannen die het aantrekkelijk vinden om zich extreem dominant op te stellen – briesen, je door de kamer gooien, woest tekeergaan... Ik heb eens een onenightstand gehad die het enorm geil vond om zo ruw mogelijk met me om te gaan – ik heb het voor alle duidelijkheid niet over seksueel geweld, wel over slechte seks. Terwijl die stoer lag te doen, kon ik alleen maar denken: gast, gij kunt gewoon niets opbouwen (schatert). Dat soort machogedrag is net een speech, terwijl seks een dialoog moet zijn.

»Het heeft heel lang geduurd voor ik durfde uit te spreken wat ik leuk vond in de slaapkamer en wat niet. Je had me evengoed kunnen vragen om het tijd-ruimtecontinuüm in kaart te brengen. Het zat zo diep in mij: de man was dominant en zo hoorde het, hij bepaalde alles en ik stond ten dienste van hem. En dan gebeurde altijd hetzelfde: ik vond seks de eerste drie, vier maanden interessant, en daarna ebde het weg. Seks heb ik heel lang héél teleurstellend gevonden. Nu, met Nikolas, heb ik voor het eerst in mijn leven een gezonde seksuele relatie.»

HUMO Even een poëtische quote van Herman Brusselmans, uit een recente Humo-column: ‘Mijn zwangere vriendin is bang dat ik bij de seks met m’n penetrerende penis de ongeboren baby een oog zal uitsteken.’ En jij?

NSUKI (lacht) «Daar heb ik me géén zorgen over gemaakt. Seks tijdens de zwangerschap is als een IKEA-bouwpakket zonder handleiding: het duurt even voor alles in de juiste hoek zit, maar met wat prutswerk passen alle stukjes wel in elkaar.»

GULZIGHEID

HUMO Je bent hoogzwanger, en volgens recent wetenschappelijk onderzoek wordt het afgeraden om het dan op een zuipen te zetten. Mis je de alcohol?

NSUKI «Awel, ja! Dat ene glaasje toch, want vóór mijn zwangerschap had ik mijn alcoholgebruik al tot het minimum teruggeschroefd.

»Toen ik met comedy begon, dronk ik meer. Comedy en alcohol zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Iedereen amuseert zich en een pintje na de show smaakt lekker, maar niet zo lekker als twéé pintjes na de show. En wat maakt een derde dan nog uit? Ik voerde een mild gedoogbeleid: je hebt de mensen doen lachen, je verdient het toch? Ik dronk nooit veel, maar alcohol werd een deel van mijn leven, en dat vond ik maar niks. Ik zat toen ook in een ongelukkige relatie, dus werd dat vrolijke nakaarten na de show een vlucht: ik wilde niet naar huis.»

HUMO Mis je de roes, dat geruststellende dekentje dat even over de realiteit wordt gelegd?

NSUKI «Ja! Het gevoel dat alle harde hoeken eventjes zacht worden. Weet je wat het ook is? Al mijn uitlaatkleppen zijn nu tijdelijk afgesloten. Ik kan, bijvoorbeeld, niet meer gaan joggen. Zelfs vettig eten lukt niet meer! Mijn maag weigert dienst. Ik kijk nu naar een glaasje wijn of een pak friet zoals een huurmoordenaar naar zijn toekomstige doelwit kijkt: ‘Binnenkort, jongen, binnenkort!’ (lacht)

»Als ik dezer dagen niet op het podium sta, lig ik op mijn rug. Na acht maanden begin ik het daar moeilijk mee te hebben. Het voelt soms alsof ik iets van mezelf aan het verliezen ben. Ondertussen is mijn lichaam wel mooi een mens aan het boetseren. Maar de energie die ik normaal voor andere dingen reserveer, gaat nu dáárheen, en ik blijf achter met de vraag: wie ben ik zélf eigenlijk?»

HUMO Ging je het antwoord op die vraag vroeger weleens in drugs zoeken?

NSUKI (lacht) «Nee, maar ik heb alles – MDMA, ecstasy, coke, ketamine – wel geproefd. Tussen mijn 20ste en mijn 25ste waren drugs vrij aanwezig in mijn leven. Een paar keer per jaar ging ik stevig uit. Maar ik ben de dag erna nooit opgestaan met de drang om zo snel mogelijk weer iets te nemen. Ik had er redelijk snel genoeg van, ik wilde niet eeuwig in Wonderland blijven hangen.»

HUMO Je hebt geen talent voor een verslaving?

NSUKI «Jawel, maar alleen als het over games gaat (lacht). Ik heb heel lang roleplayinggames gespeeld, zoals ‘Final Fantasy’ en het obscure ‘The Legend of Dragoon’. Maar ik heb ook dagen aan ‘The Sims’ en ‘Rollercoaster Tycoon’ gespendeerd, en aan vechtgames als ‘Tekken’. Als kind, toen de wereld in die console me meer lag dan de wereld buiten, was ik het verslavingsgevoeligst. Dan kon ik acht tot tien uur aan een stuk spelen. Ik game nog altijd, maar ik heb geleerd mezelf onder controle te houden.

»Weet je wat mij nog de grootste roes van al gaf? Het breakdancen. Daar word je pas high van! Op een battle danst iedereen de sterren van de hemel, de muziek staat luid en de sfeer is onwerelds. Het enige waarmee ik het kan vergelijken, is het moment waarop de grootste groep het festivalpodium beklimt – een gedeelde, overweldigende extase. Dat voelden wij dus elk weekend, hè (blaast). Ja, mijn eigen, natuurlijke roes is altijd de krachtigste en de beste geweest.»

HUMO Mag ik desalniettemin opschrijven dat je een gulzige persoon bent?

NSUKI «Ja, gij! (lacht) Als er mensen komen eten, dan moet het véél zijn. Ik ga geen vierkantjes lasagne afmeten als een tegelslijper; ik maak een grote ketel soep en bak een megataart. Ik ben een bourgondiër in het eten, maar ook in het leven. Ik hou ervan om grote happen te nemen en me ergens met het hoofd vooruit in te storten: ik steek mijn teen niet in het water, ik doe een bommetje. Ik kán niet anders.

»Ik geloof niet in voorzichtigheid. Zo was het ook met comedy. De meeste mensen die het erop willen wagen, komen kijken in café The Joker, en dan nog eens, en dan nog eens, en dan bedenken ze zich nog een keer of drie. Ik zou daar zot van worden. Bij mijn eerste bezoek heb ik me meteen ingeschreven voor de open mic van de week daarna. Zo is het al mijn hele leven: ik ga maar, en als ik keihard met mijn kop tegen de muur bots, dan bots ik maar.

»Ik zie in mijn omgeving veel te veel mensen die bang zijn voor wat er kán gebeuren. (Wuift weg) Daar hoef je niet bang voor te zijn: de miserie vindt jou zo ook wel. Dan kun je maar beter vrolijk zijn tot het zover is, want wat blijft er anders over?»

HUMO Dat is toch makkelijker gezegd dan gedaan?

NSUKI «Maar ik kán niet anders! Het leven suckt vaak, maar we moeten er grote happen uit blijven nemen. Ik mik hoog, ik neem grote passen, ik wil ver gaan. En tegelijk – daarin ben ik helemaal níét gulzig – ben ik gelukkig met wat ik al heb en waar ik al sta. Heel lang dacht ik daar anders over, was het presteren-presteren-presteren. Maar wilde ambities zijn niet meer dan een fata morgana. Toen ik kampioen breakdancen van de Benelux werd, dacht ik vooral: en nu? Als je niet leert te appreciëren wat je hebt – en dat dít het moment is – waarom zou iets anders je dan opeens wél voldoening geven?

»Ik ben er zeker van dat ik mijn wilde enthousiasme voor het leven niet snel zal verliezen. Ik zie diezelfde gulzigheid en datzelfde optimisme in mijn hele familie. Ik kan niet wáchten om straks terug bij mijn vriend in de zetel te kruipen, in mijn huis, op mijn plekje van de wereld. Daar kun je toch alleen maar blij van worden?»

HUMO Tot je weer naar de kerstboom kijkt, natuurlijk.

NSUKI (huilend van geluk af)

‘Vrede op aarde’

Vanaf zaterdag 24 december elke dag (behalve vrijdag) te zien op Eén: op weekdagen omstreeks 21.30, in het weekend omstreeks 20.00