Soundgarden - Telephantasm
Soundgarden
. Stel u een reus voor die uit een diepe zomp van punk en metal opdoemt, naar de hemel reikt en God een hand geeft, met een knipoog en een brede grijns, en u hebt de carrière van de godfathers van de grunge in een notendop. Tussen 1984 en 1996 maakten ze vijf langspelers; in '97 zwaaiden ze af met de verzamelaar 'A-Sides'.
En waarmee wagen ze zich in 2010, ingeleid door een tweet van zanger Chris Cornell
, op het gladde ijs van de comeback? Met een verzamelaar. Qué?
Van 'Telephantasm'
verschijnen drie versies; wij beperken ons tot de twee betaalbare: een enkele cd, en een dubbele aangevuld met een dvd. De enkele werd meteen een miljoen keer bij de game 'Guitar Hero: Warriors of Rock' gestopt: uniek en lucratief, ongetwijfeld, maar verder is 't een flauw doorslagje van 'A-Sides'.
Met één noviteit, die bovendien ook op de dubbelaar prijkt: 'Black Rain'
, een prima outtake van 'Badmotorfinger', de plaat die uitkwam in de schaduw van Nirvana
's 'Nevermind'.
De dubbelaar dan? Ja en nee. Ja, omdat hij de trage groei van de groep - 'Vandaag Seattle, óvermorgen de wereld!' - mooi volgt door naast singles ook vroege favorieten te selecteren. 'Beyond the Wheel'
(van debuut 'Ultramega OK') bewijst bijvoorbeeld waarom dit zootje ongeregeld niet onterecht de missing link tussen Sabbath
en Zeppelin
werd genoemd.
En nee, omdat-ie hun latere werk onderbelicht: het opus magnum 'Superunknown' en de onderschatte zwanenzang 'Down on the Upside', platen die psychedelica versneden met pop en zo de massa aanzogen. Singles als 'The Day I Tried to Live' ontbreken domweg; de zeldzame keer dat een niet-single passeert ('Dusty'
), schieten ons tien betere keuzes te binnen; en om argeloze fans te kunnen lokken met 'Previously unreleased!'-stickers krijgen sterkhouders als 'Pretty Noose'
slappe tot slechte liveversies mee.
Gemiste kans, dus. Zeker als je in de hoesteksten leest dat er nog een collectie met covers en rariteiten in de pijplijn zit - en je je gaat afvragen wat een cover als 'Fopp'
(van Ohio Players
) en een rariteit als 'Birth Ritual'
(van de 'Singles'-soundtrack) híér dan zitten te doen.
Verzacht de pijn: de dvd met alle videoclips, warme herinneringen aan de tijd dat MTV nog een muziekzender was waar wij nachtenlang voor wegdroomden, het houthakkershemd om de trotse kippenborst en de ogen wijd open.
De meeste clips zijn zo van de pot gerukt dat ze weer goed worden, en die van 'Black Hole Sun'
blijft onverwoestbaar, net als de song. Maar waarom er nog voor dokken, sinds YouTube?
Volgens gitarist Kim Thayil
is 'Telephantasm' een visitekaartje voor de jeugd van tegenwoordig, die Soundgarden hooguit van naam kent. Jeugd van tegenwoordig, wij sturen u, in afwachting van meer en beter, nú door naar 'Badmotorfinger' en 'Superunknown'.
