Spider-Man 3
Na het onmetelijke succes van 'Spider-Man' en 'Spider-Man 2' - de twee films brachten samen de duizelingwekkende som van anderhalfmiljard dollar op - was het nog maar de vraag of regisseur Sam Raimi en zijn schrijversteam de reeks fris en interessant zouden kunnen houden.
Het antwoord luidt: mmmmmmmmmja, nog net. 'Spider-Man 3' heeft nog wel enkele coole verrassingen in petto, maar tegelijk voel je dat de rek er een beetje uit begint te raken. Een goeie vondst is dat de ooit zo verlegen Peter Parker kwaadaardige trekjes begint te vertonen. Onze held krijgt immers het ongewenste bezoek van een buitenaardse symbiont: een soort zwarte blubber die zich aan zijn lijf vastzuigt, zijn roodblauwe Spider-Man-outfit pikzwart kleurt, en zijn persoonlijkheid begint te veranderen. En hoe! Eerst toont Peter zich ongevoelig voor de frustraties van zijn liefje MJ (Kirsten Dunst kan niet goed verbergen dat ze de rol meer dan zat is), daarna schaft hij zich een zwart Armani-kostuum aan waarmee hij Tony Manero-gewijs over straat paradeert, en ten slotte kamt hij, als een ultiem teken van boosaardigheid, zijn haar over zijn voorhoofd! De snóódaard! Tobey Maguire - wat een goeie acteur! - maakt Peters innerlijke duel heel mooi zichtbaar: wie goed kijkt ziet af en toe angstaanjagende flitsen van pure boosaardigheid over zijn baby face trekken.
undefined
Spidey heeft de handen trouwens méér dan vol: niet alleen dient hij in de clinch te gaan met zijn slechte ik, maar ook met The New Goblin (James Franco), Venom (Topher Grace) en - onze favoriet - de Sandman, een voortvluchtige gevangene (doorvoelde rol van Thomas Haden Church) die na een ongelukkige val in een deeltjesversneller - hoe verzínnen ze het! - in een levende zandstorm muteert (grappig: Spidey die na het eerste tweegevecht met de Sandman het zand uit zijn laarzen zit te kloppen). De nieuwe karakters zijn boeiend genoeg, maar zodra Spidey spinnendraden uit zijn handpalmen begint te ejaculeren en tussen de wolkenkrabbers gaat hangen loopt het mis: dan verandert onze held net als in de eerste twee films in een kleurloos videogamefiguurtje.
Eén van de grootste teleurstellingen van de trilogie blijft dan ook dat Raimi, die deze keer kon beschikken over de astronomische werksom van 250 miljoen dollar, de actietaferelen niet wat meer naar zijn eigen hand heeft gezet (als Raimi ooit nog eens een actiefilm maakt, dan wensen we hem een piepklein budget en haperende computers toe: dat zal hem dwingen om net als in de 'Evil Dead'-dagen wat meer op zijn eigen creativiteit terug te vallen). De emotionele finale, ten slotte, heeft veel weg van een echte Apotheose: een belangrijke verhaallijn wordt definitief afgerond, iemand neemt afscheid, een gevoel van melancholie daalt neer over zij die achterblijven. Tijd dus om er definitief een punt achter te zetten, voordat het spinrag er onherroepelijk slap bij begint te hangen.
Op 22 mei kan u bij Humo de dvd van ' Spider-Man 1' kopen voor maar € 6,90 extra; een week later (29 mei) zit 'Spider-Man 2' erbij.
