Spider-Man: Into the Spider-Verse
Moet er nog spinnenrag zijn?
De ‘Spider-Man: Homecoming’-reboot ligt nog maar een dik jaar achter ons, of daar zwiert alweer een gloednieuwe Spinnenman de bioscoopzalen binnen. Of liever: zés nieuwe Spinnenmannen!
Deze animatiefilm begint met een shock van jewelste: tijdens een gevecht met Kingpin, een booswicht die in de onderaardse krochten van New York City met een deeltjesversneller staat te knoeien, legt Spider-Man het loodje. Maar zijn opvolger staat al klaar: Miles, een zwarte tiener die net naar een nieuwe school is verhuisd en zich totaal ontheemd voelt, heeft een aanvaring met een radioactieve spin, waarna hij de gekende krachten verwerft.
En daar blijft het niet bij: via het portaal dat de deeltjesversneller in hartje Brooklyn heeft geopend, springen vanuit vijf parallelle dimensies nog meer Spider-Man-achtige figuren tevoorschijn, onder wie een sjofele, ouder wordende Spidey die de jonge Miles praktische adviezen geeft (‘Gebruik talkpoeder in je pak. Vooral rond de gewrichten’), een supervarken dat luistert naar de naam Spider-Ham, en – onze persoonlijke favoriet - Peter Parker Noir, een in zwartwit getekende film noir-versie van Peter Parker die spreekt met de stembanden van Nicolas Cage.
Zes spiksplinternieuwe Spideys die het in teamverband opnemen tegen Kingpin: wie dacht dat er maar één Spider-Man bestaat, vindt het allicht een compleet van de pot gerukt idee. Stelt u zich maar eens voor dat in de volgende ‘Star Wars’-aflevering zes nieuwe springlevende Luke Skywalkers of Han Solo’s uit één of ander wormgat tevoorschijn springen: het zou alle aangrijpende sterfgevallen uit de vorige twee episodes reduceren tot flauwe voordegekhouderij.
In de wereld van de comicbooks daarentegen zijn zulke narratieve ingrepen bij wijze van spreken dagelijkse kost: superhelden geven er geregeld de geest, om vervolgens in een iets gewijzigde gedaante in een spiksplinternieuwe verhaallijn weer hun comeback te maken (een klassiek grapje onder comicbook-fans is dat alleen Uncle Ben, de oom van Peter Parker, permanent dood blijft).
Dat er hier zes Spideys tegelijk rondflitsen, vormt tegelijk de grote kracht én de grote zwakte van ‘Into the Spider-Verse’. De intredes van een Afro-Amerikaanse Spider-Man, een vrouwelijke Spider-Woman en een Aziatische manga- versie (Peni Parker geheten) komen netjes tegemoet aan de hedendaagse (en terechte!) vraag naar meer diversiteit in de cinema. De emanciperende ‘Blank of zwart, man of vrouw, mens of varken, iederéén kan Spider-Man worden!’-boodschap krijgt u er gratis bij.
Maar die overdosis aan spinnenwebben, waarbij de schermtijd over té veel figuren dient te worden verdeeld, zorgt ook voor frustraties: zo hadden wij persoonlijk veel méér willen zien van Peter Parker Noir, de sombere superheld die aldoor macchiato’s drinkt en lucifers laat verbranden tot aan zijn vingertoppen om toch maar iets te kunnen voelen.
Onze gok is dat de echte Spider-Man-fans, die met dit soort heropstandingen vertrouwd zijn, wild zullen zijn van ‘Into the Spider-Verse’ en van de talrijke inside jokes, de ironische knipoogjes en de (té) zelfbewuste meta-referenties naar hun geliefde mythologie. Overigens: van alle ‘Spider-Man’- verfilmingen totnogtoe leunt ‘Into the Spider-Verse’, met die in alle hoeken oplichtende tekstballonnen en die vintage kleurenpracht, op grafisch vlak het dichtst aan bij de charme van de papieren stripverhalen.
Ten einde het papieren comicbook-gevoel nog wat te vergroten, hebben de makers zelfs een stippenpatroon in de beelden gestanst: een leuke knipoog naar de grafische retro-techniek die bij het drukken van de oude stripverhalen werd gebruikt, met als vervelend nadeel dat het lijkt alsof er voortdurend een soort raster in je oog zit.
En hoe fris en hoe inventief ‘Into The Spider-Verse’ ook begint, naar het einde toe plooit ook deze film zich naar de ijzeren wet die dicteert dat een superheldenfilm altijd moet eindigen met een overdosis kabaal. Conclusie? Een sfeervolle, fraai getekende, nu en dan geweldig grappige, maar ook ietwat overhypete animatiefilm, die vooral doet verlangen naar een spin-off rond Peter Parker Noir.
