Spinal Tap over Belgium

Break like the wind! 'This is Spinal Tap!', de legendarische mockumentary over een gefingeerde Engelse rockgroep wordt dit jaar vijfentwintig. 'Spinal Tap' hekelt de poses, de egotripperij, de megalomanie en de neuroses van muzikanten. En om te bewijzen dat ook Onze Jongens qua intergalactische sillyness niet moeten onderdoen voor hun buitenlandse collega's, dit overzicht van wantoestanden, practical jokes, podiumrampen en tourbus-surrealisme van Belgen on the road.

Humo 3462, 9 januari 2007

Nid & Sancy: ruk naar rechts

NID & SANCY « Wij hebben al vanalles meegemaakt: bizarre douanecontroles door besnorde lesbische wijven in Duitsland, materiaal gestolen in Londen, oververhitte vrouwelijke fans die backstage hun tieten komen flashen, klapbanden onderweg, van het podium stuiken omdat we in het donker de rand niet zien... Maar het goorste was die freak in Rotterdam. Tijdens het optreden zagen we hem staan, op de eerste rij, genietend van de show maar nog meer van het feit dat hij ongegeneerd stond te rukken. Met z'n hand in z'n broekzak wreef hij minutenlang tegen de bobbel in z'n broek aan. Echt zo'n beeld waarvan je eerst denkt: 'Dit kan niet, ik beeld het me in.' Maar nee, zijn bewegingen werden steeds heftiger, en toen hij klaar was, verdween hij even plotseling als hij, eh, gekomen was. Helaas zaten we op dat moment midden in een nummer, anders had ik hem zeker gevraagd zijn kunstje eens voor het publiek te komen tonen.»

Beluister de nieuwe single 'Kidzzz' en de remix door Edu K op hun MySpace-pagina. Het nieuwe album 'Yeah Yeah Yes' van Nid & Sancy komt uit op 30 maart en wordt op 11 april voorgesteld in de Culture Club in Gent op op 25 april in Petrol in Antwerpen.

Linke boel: This is even more Spinal TapYouTube: een scÚne uit \'Spinal Tap\'
Spinal Tap over Belgium: Arno
Arno: de tanden van Brood

ARNO « Mijn eerste Spinal Tap ervaring kwam al heel vroeg. In 1972 moest Tjens Couter in Vorst Nationaal het voorprogramma van Cockney Rebel spelen - niet 'moest' maar 'mocht', want dat werd toen nog als een grote gunst beschouwd. De promotor verwachtte dan ook dat we a) zeer dankbaar waren en b) voor bijna geen geld zouden spelen.

» Ik werkte toen nog, en onze ploegbaas bracht Paul Couter en mij naar het station. Daar namen we de trein naar Brussel Zuid, en vandaar de tram naar Vorst. Aan de artiesteningang stonden een paar forse security-mannen, en toen ik zei: 'Wij zijn Tjens Couter, wij moeten hier vanavond optreden,' antwoordde de grootste: 'En ik ben Napoleon! Fuck off!' Wij dropen af naar een café in de buurt, waar toevallig iemand van de organisatie ons herkende.

» Toen we eindelijk backstage waren, zagen we een enorm koud buffet staan. Wij waren arm en uitgehongerd, maar we moesten er afblijven: 'Da's alleen voor Cockney Rebel!' Wij probeerden dan maar twee pintjes te scoren, maar ook dat bleek te veel gevraagd. Toen we op het podium werden ontboden dachten we: 'Ha, onze soundcheck!' Maar de deuren gingen open en het publiek stroomde binnen, tijdens ons 'optreden'. Glamoureus is anders, hè.

» Een ander geweldig Spinal Tap-moment: die keer dat ik naar een optreden van Herman Brood ging kijken. Hij was een speedfreak, en speed tast de tanden aan, dus hij droeg een kunstgebit. Tijdens een van de nummers boog hij voorover omdat iemand op de eerste rijen iets riep... en zijn kunstgebit viel uit. Dat werd zoeken op de vloer... tussen het publiek... 'Trap niet op me tanden!' (lacht). Grappig, maar ook pijnlijk. Rest in peace, man.

» Een van de keren dat ik op Werchter speelde, zou Metallica daar optreden. Ik stak na de soundcheck op het podium een sigaret op, en meteen was er paniek bij de roadies van Metallica: bleek dat zij tonnen vuurwerk bij zich hadden, en dat ik mijn lucifer in een van de klaarstaande vuurspuwers had laten vallen. Roken was voor die gasten toch al des duivels. Het zijn tegenwoordig allemaal health freaks met psychiaters, hè, zelfs in de heavy metal. Dat valt me echt op: steeds minder rocksterren leven in het moment. Het zijn saaie, conservatieve controlefreaks die alleen berekende risico's nemen en op lange termijn denken.»

Arno - 'Jive to the Beat' 1988

SARAH BETTENS « Op tournee met K's Choice zorgen de roadies meestal voor de practical jokes. Ik jongleer graag met mijn microfoonstatief, en een domme grap - waar ik nog steeds inloop - is dat ze dat statief aan de grond vastschroeven of -plakken, zodat er geen beweging in te krijgen is. Of: waar normaal vier plectrums aan mijn microfoonstandaard hangen, hangen er plots veertig. Eén keer hebben ze, net zoals in de film 'Spinal Tap', een maquette van Stonehenge op het podium laten neerdalen. Een hele mooie, geloofwaardige Stonehenge, echt met liefde gemaakt. Toen zijn we echt volle vijf minuten moeten stoppen met spelen, omdat we allemaal de slappe lach kregen.

» Eén keer hebben ze een roadie helemaal ingeplakt met witte gaffer tape, hem in een flightcase gestoken en hem zo het podium opgerold, zodat het leek alsof we een mummie te gast hadden. Een domme, wrede grap is ook: op de tourbus ijs of sneeuw in iemand z'n bedje leggen. Echt erg, want die paar uur slaap tussen twee steden in heb je broodnodig. En als de sneeuw al is gesmolten, lijkt het alsof je in je bed hebt gepist. Er worden ook stiekem home movies gemaakt, met infraroodcamera's, waarop groepsleden te zien zijn al neuspeuterend... en erger. Die worden dan aan het eind van de tournee met groot leedvermaak bekeken.

» Mijn broer is heel verstrooid. Ooit, op tournee in Amerika, zijn we hem vergeten (lacht). We reden weg uit een stadje om twee uur 's nachts, en niemand had opgemerkt dat Gert er niet bij was. Gert had ook pas na een halfuur door dat wij al vertrokken waren. Gelukkig vond hij twee fans van K's Choice bereid om achter de bus aan te rijden, en hem alsnog af te leveren.

» Gert speelde live ook 'Hallelujah', solo. Dan ging de rest van de groep even in de kleedkamer uitpuffen. Maar op een keer kregen we de deur niet meer open, dus begonnen de roadies tegen de deur te bonken; wat tot op het podium te horen was tijdens Gerts intieme moment. We zijn toen door het raam naar buiten moeten kruipen: door de diepe sneeuw zijn we naar de ingang van de zaal geploegd, en zo hebben we ons door het publiek een weg naar het podium gebaand. Arme Gert: hij dacht dat het een stunt was waarmee we zijn gevoelige nummer belachelijk wilden maken.»

Gert en Sarah Bettens werken aan een nieuw K's Choice-album. Hieronder 'Believe' van K's Choice: