Spoon - Hot Thoughts
De nieuwe van Spoon heeft een ingekleurde doodskop op de hoes. Het ding lijkt zelfs een beetje te glimlachen, maar dat kan ook aan onze wazige blik liggen. Enfin: felle kleuren, met daaronder de grimmige waarheid. Het feestje en het onvermijdelijke einde, onderbuik en hersenen, eros en thanatos: het is opperhoofd Britt Daniel ten voeten uit.
Op het voortreffelijke ‘Hot Thoughts’, hun negende alweer, bespelen Daniel en de zijnen sans gêne de dansvloer. Er klinken funkbassen, Underworld-synths, roffelende drums en hiphopbreaks. Werkelijk ieder instrument dat daarvoor geschikt is, wordt eerst als percussie-instrument ingezet, en dan pas voor een melodie of een hook. Daniel praatzingt – rappen willen we het niet noemen – er ook een eind op los, en elders laat hij zijn bloedgeile falset de vrije loop. De titeltrack is schandalig funky, met Talking Heads-gitaren, strijkers uit een doosje en dit niet mis te verstane mantra: ‘Hot thoughts are in my mind / all of the time’. Dat Daniel het laatste jaar veel naar Prince heeft geluisterd, zoals hij vorige week in Humo vertelde, is wel duidelijk. Zie ook ‘First Caress’, dat met zijn smaakvolle, hedendaagse variant op eighties electrorock zo op ‘Purple Rain’ had gekund.
Ook als de meter niet in het rood staat, is Spoon op zijn beroezende best. Zoals in ‘WhisperI’lllistentohearit’, dat Stax Records, de ravecultuur en een gitaarsolo combineert. Of het wonderschone ‘Pink Up’, waarin een marimba de hoofdrol opeist en de zanger een fluisterende reis door zijn onderbewuste onderneemt.
undefined
Wordt er verder nog een potje gerock-’n-rold? You bet. ‘Do I Have to Talk You into It’ is vintage Spoon: een hakketakritme, onverbiddellijk meeslepende beat en Telecaster-riffs zo scherp als scheermesjes. ‘Can I Sit Next to You’ is de beste song van de plaat: Daniel wilt dat u naast hem komt zitten om het zesde gebod te overtreden, en heeft naast zijn lonkende gitaar ook een synthesizer bij die halfweg de laatste reserves wegblaast. ‘Shotgun’ heeft het soort seventiesriff waarmee een mens Alan Vega zaliger jaloers kreeg, én een bridge die lijkt weggelopen uit The Haçienda in Manchester, anno 1990. Afsluiter ‘Us’ is de instrumentale coolingdown. Mooi en ontroerend, zonder dat we helemaal kunnen aanwijzen waarom. Het zal wel kunst zijn, zeker?
Deze plaat maakt duidelijk waarom Spoon zo diep in de carrière nog altijd relevant is. Britt Daniel weet dat artiesten als Solange, Frank Ocean en Anderson .Paak regeren en heeft hun grammatica in deze plaat verankerd, zonder evenwel aan de rock-’n-rollkern van zijn groep te raken. Een beetje zoals The Stones indertijd de van funk en disco volgezogen New Yorkse nacht vertolkten op ‘Some Girls’. Een hete horlepiep van tijdloze klasse voor hete, hedendaagse tijden: dát is ‘Hot Thoughts’. Dans vooral mee op de vulkaan.
