Sportgala 2008
2008 is bijna wijlen, en dus haalt sportend Vlaanderen de smokings en avondjurken uit de mottenballen: 't is weer tijd voor het Sportgala. Samen met Catherine Van Eylen en Tom Coninx laat Karl Vannieuwkerke (voor het eerst sinds lang is Carl Huybrechts niet van de partij) u vanavond weten wie zich de Sportman, -vrouw, -belofte en -ploeg van het Jaar mag noemen.
Van de titel Sportpersoonlijkheid van het Jaar, tot vorig jaar nog zo'n beetje het hoogste schavotje van de hele avond, geen spoor meer.
HUMO Waarom niet?
KARL VANNIEUWKERKE «Ik heb het beslissingsproces niet van dichtbij gevolgd, maar ik heb begrepen dat men vond dat er wat sleet op de formule zat. 'De meeste mensen die hem konden krijgen, hébben hem al eens gehad' - dat idee. Op zo'n avond moeten er ook zóveel mensen gelauwerd worden dat het een beetje van het goede te veel wordt. Je kan nog nauwelijks tijd besteden aan de sport zélf.»
HUMO Hoor ik je zeggen dat de Vlaamse sport tegenwoordig te weinig persoonlijkheden telt om die trofee nog bestaansrecht te geven?
VANNIEUWKERKE «Nee, dat hoor je mij níét zeggen. Maar 'sportpersoonlijkheid' is een ruim begrip, en als het publiek mag meestemmen, komt het doorgaans neer op een populariteitspoll. Als ik het voor 't zeggen had - en als de trofee nog bestond - dan verkoos ik roeier Tim Maeyens. Maar zetten we hem op de shortlist, dan wordt hij nooit verkozen. Het zullen altijd de bekendste koppen zijn die met de prijs gaan lopen.
»Tim Maeyens is vierde geworden op de Spelen. In het dagelijks leven is hij ingenieur, en in de aanloop naar Peking is hij maandenlang om halfzes opgestaan om vóór zijn werk nog snel te gaan trainen. Hij was twintig centimeter kleiner dan de andere finalisten, maar het scheelde geen halve meter of hij had de bronzen medaille om zijn hals mogen hangen. Zelfs in de nederlaag was hij groots, vond ik. Dát is voor mij een Persoonlijkheid. Waarmee ik niet bedoel dat de andere toppers geen ruggengraat hebben.»
HUMO Heeft het afvoeren van de Sportpersoonlijkheid van het Jaar ook iets te maken met de exit van Carl Huybrechts?
VANNIEUWKERKE «Ik vermoed van wel. Zeker weet ik dat niet - die beslissing is bij de VRT in overleg met Carl genomen - maar de Sportpersoonlijkheid was zijn geesteskind. Ik vond het ook een mooi geesteskind: 't is ongetwijfeld één van de redenen waarom het Gala zo groot geworden is.»
HUMO De voorbije zes jaar greep Kim Gevaert, die nog nooit won, vijf keer nét naast een overwinning in de categorie Sportvrouw van het Jaar. Vermoedelijk is het dit keer wéér van dattum.
VANNIEUWKERKE «Ik vermoed het ook. Als de logica enigszins gerespecteerd wordt, is dat de enige categorie waarin je geen greintje spanning hoeft te verwachten. Meer nog: als Tia Hellebaut níét wint, rij ik bij wijze van protest met de fiets tot in Peking. 't Is toch waar: Olympisch goud in een individuele atletiekdiscipline - d'r zijn er al voor minder tot Sportvrouw van het Jaar verkozen.
»Kim mag zich, net als Justine Henin, wel verheugen op een Lifetime Achievement Award; ook al de logica zelve. Dat is hopelijk een pleister op de wonde.»
HUMO De genomineerden voor Sportman van het Jaar zijn sprinter Kevin Borlée, wielrenner Stijn Devolder en veldrijder Sven Nys. Een gerechtvaardigde selectie?
VANNIEUWKERKE «Ja, en het wordt heel nipt, geloof ik. Nys en Devolder zullen elkaar in Vlaanderen ongetwijfeld een pak stemmen afgesnoept hebben, en Borlée heeft wellicht de voltallige Waalse pers achter zich. Ze hebben ook alledrie prestaties geleverd die elkaar in evenwicht houden; ik denk dat het nipt wordt.
»Maar als we er dan toch weer het facetje van die persoonlijkheid bijhalen, mag Sven Nys van mij winnen. Philippe Rogge, de Belgische delegatieleider in Peking, zei het nog: 'Als je ziet hoe intensief die man voor zijn sport leeft, zouden we over vier jaar eigenlijk allemaal sportmannen als Nys moeten meenemen. Een héél grote meneer.' Woorden van iemand die er vier weken lang met zijn neus heeft opgezeten, hè.»
HUMO Niet onbelangrijk: hebben de genomineerden hun aanwezigheid al bevestigd?
VANNIEUWKERKE «Meer nog: dat is het állerbelangrijkste aan zo'n gala. Maar ze zullen er zijn, van de eerste tot de laatste. We geven hen een prominente plaats: op het podium, als onderdeel van het decor, waar ze in de loop van de avond voortdurend bij de show betrokken zullen worden. Verder kan ik daar, om de verrassing niet te verknallen, nog niet veel over zeggen. Ik kan wél al kwijt dat onder meer Simply Red instaat voor het extrasportieve gedeelte.
»De glamour van zo'n gala, het gegeven dat je 'onze' sporters eens in een andere rol kan zien: dat krijgt ook allemaal ruimschoots aandacht. Persoonlijk vind ik atleten - en dan vooral de vrouwen - een stuk sexyer in hun sporttenue, als de lichamen volledig afgetraind zijn. Sporters in galakledij, dat is in mijn ogen een anachronisme. Maar dan wel eentje waar we met plezier een hele avond aan wijden.»
