Steak Number Eight - All Is Chaos
Voorjaar 2008 was het: Steak Number Eight
had op Humo's Rock Rally de voltallige concurrentie op indrukwekkende wijze verpletterd en bracht meteen na de finale 'When the Candle Dies Out' uit. Op papier een wel zéér slecht idee, want eigenlijk bestond die plaat uit niet meer dan een veredelde demo's en no budget-slaapkameropnames van een groep met een gemiddelde leeftijd van 15,5 (!).
U begrijpt: zoiets had kunnen volstaan om hun opgebouwde krediet in één klap weer te kelderen, of tot het einde van hun dagen een muzikale jeugdzonde op hun rug te moeten torsen. Maar echt talent laat zich blijkbaar niet begrenzen door leeftijd of budget: 'When the Candle Dies Out' maakte meer indruk dan 97 procent van de cd's die dat jaar op ons losgelaten werden.
Drie jaar later zijn we ondertussen - reken zelf maar uit hoe oud Brent Vanneste
en zijn makkers ondertussen zijn - en met een echt budget, een echte producer (Mario 'Triggerfinger' Goossens
) en een echte mixer (Matt 'Mastodon' Bayles
) heeft SN8 een nieuwe plaat gemaakt, 'All Is Chaos'
, die hun grote talent alleen maar bevestigt. Wat zeggen we?
De eerste helft van 'All Is Chaos' is zelfs zo goed als foutloos. Het doordenderende 'Dickhead'
zet meteen de toon, en voor wie het dan nog niet begrepen heeft, hebben ze er meteen 'Pyromaniac'
achteraan gekwakt: sinds 'Kerosene' van Big Black
en 'Going to Town' van The Afghan Whigs
wisten we al dat agressieve gitaren en spannende verhalen over vuurtje-stook een goed huwelijk vormen, en deze razende, rond een machtige mokerriff opgebouwde song bevestigt dat alleen maar.
Wat Steak Number Eight vooral onderscheidt van het grote peloton metal-, noise- en sludgegroepen is dat Brent Vanneste oor heeft voor een goede melodie én dat hij niet bang is die melodie ook te gebruiken. Voornaamste voorbeeld is single 'The Calling
: ja, de longen worden uit het lijf geschreeuwd, ja, dit is zware rock, en neen, dit zult u nóóit op Radio 1 of 2 horen, maar au fond is dit wél een uitstekende popsong.
Volgt: het op acht minuten afklokkende 'Black Fall'
, de track die nog het meeste aansluit bij de epische nummers van hun debuut, met zo'n typische, zorgvuldig opgebouwde SN8-intro, die pas na twee minuten echt helemaal losbarst en nog eens zes minuten later eindigt in een verkillend slot. Machtig, en hetzelfde kan gezegd worden van 'Stargazing'
, een extreem gemene motherfucker van een song.
Dat het na die ronduit indrukwekkende eerste helft een ietsje minder wordt, is bijna onvermijdelijk - op Anderlecht zijn ze tegenwoordig zelfs al tevreden met één goed kwartier per match - maar er staat ook na halftime nog meer dan genoeg straf spul op 'All Is Chaos': de excellente instrumental 'Man Vs. Man'
, bijvoorbeeld, of de bonustrack 'The Perpetual
', alweer zo'n bakbeest van een song (8'17"!) die in wild headbangen uitmondt.
Ons hoefde Steak Number Eight zoals gezegd al lang niet meer van hun kunnen te overtuigen, maar als u nog wél argumenten behoefde: 'All Is Chaos' is er alvast één.
undefined
Steak Number Eight speelt op donderdag 10 maart in de AB Club in Brussel en op zaterdag 26 maart op Novarock in Kortrijk.
