Steven Defour, cultheld in Engeland en opnieuw Rode Duivel
Hij pakte geen enkele prijs bij Anderlecht en mocht niet naar het EK, maar na een turbulente zomer kan Steven Defour weer lachen. Hij werd vader van een dochter, schittert in de Premier League en mag zich weer Rode Duivel noemen.
'Als het wat minder gaat en ik kom thuis en zie mijn dochtertje, dan is de spanning direct weg'
Soms moet het ook wat meezitten. Eigenlijk had Steven Defour (28) geen zin in een interview. Daarvoor is er net iets te vaak op zijn ziel getrapt en verliep ook z’n vertrek bij Anderlecht iets te veel in mineur. Er komt dan ook heel wat overredingskracht aan te pas voor hij toegeeft. De avond voor onze afspraak neemt hij het met Burnley nog op tegen Watford. Winst of verlies: het scheelt in het humeur van een voetballer. Burnley wint met 2-0, de tweede zege van het seizoen. Meer nog: Defour levert beide assists, waarna hij door zijn coach met een applauswissel wordt bedankt en wordt uitgeroepen tot Man of the Match. Op Twitter twijfelen de fans niet: met deze ‘klassespeler’ – ‘een koopje van 7 miljoen pond’, ‘de beste ooit in het Burnley-shirt’ – zakt Burnley niet. Het is dan ook een opgeruimde Defour die minder dan 24 uur later stipt op tijd op de afspraak verschijnt in het Italiaanse restaurant in Manchester, waar hij woont.
HUMO Burnley schijnt een nieuwe cultheld te hebben.
Steven Defour «Het begint al, ja (lachje). Weet je, het voelt gewoon goed om weer geapprecieerd te worden. Dat het al meteen zo vlot loopt, geeft alleen maar vertrouwen voor de toekomst. Er zullen nog moeilijke momenten komen, maar dat wist ik: twee jaar geleden speelde Burnley al eens in de Premier League en toen zijn ze direct gezakt.
»Ik had de stap naar de Premier League nodig, zowel qua uitdaging als voor m’n motivatie en om m’n limieten te herontdekken. Ik ben in een ploeg terechtgekomen die enorm aan elkaar hangt. Hier heb je geen kliekjes, iets wat ik nog nooit had meegemaakt: niet bij Standard, niet bij Porto, niet bij Anderlecht. Maar vooral kwam ik in een omgeving terecht waar geen vooroordelen over mij bestaan. Anderlecht werd twee jaar op rij geen kampioen, en naar wie kijken ze? Naar mij, wat ik tot op zekere hoogte wel begrijp: ik was de duurst betaalde speler in België. Maar ik kan het niet alleen. En ik beslis toch niet zelf hoeveel ze voor mij neertellen?»
undefined
'Ik kon maar aan één ding meer denken: ik moet weg uit België'
HUMO Wat bevalt je zo in Engeland?
Defour «De beleving rond het voetbal. Na de match tegen Chelsea moest ik de trein naar België nemen voor de nationale ploeg. Ik wandelde gewoon tussen de Chelsea-supporters, waar nog eens Burnley-fans tussen liepen. Dat zoiets kon: dat wist ik niet.»
HUMO Je hebt altijd voor ambitieuze, dominant voetballende ploegen gespeeld. Nu zit je bij een club die pas is gepromoveerd en zal moeten knokken om niet te degraderen.
Defour «Da’s een aanpassing, absoluut. Voor ik m’n handtekening zette, heb ik daar heel hard over moeten nadenken. De trainer is altijd heel eerlijk met mij geweest. ‘Niemand verwacht iets van ons,’ zei hij, ‘iedereen gaat ervan uit dat we zakken. Maar ik geef je een fantastische kans om je te tonen in een competitie waar de hele wereld naar kijkt.’ Dat merkte ik al meteen na m’n eerste wedstrijd, tegen Liverpool. Het aantal berichten met felicitaties, ook van mensen die ik al heel lang niet had gehoord, was niet te tellen.»
HUMO Jullie versloegen Liverpool ondanks een belachelijk laag percentage balbezit: 19 procent.
Defour «De coach vroeg me tijdens de rust hoe het ging. ‘Ik ben bijna kapot,’ zei ik, ‘we lopen, maar hebben nooit de bal.’ ‘Geen probleem,’ zei hij, ‘we staan voor.’ Nu ben ik sowieso een speler die veel inspanningen levert, maar hier moet ik veel meer lopen met een hogere intensiteit. Dat vraagt een aanpassing.»
undefined
'Bij Burnley verwachten ze niet alleen karakter van mij, maar ook a touch of class. Vechten doet iedereen hier toch al'
HUMO Je koos voor Burnley, terwijl je ook naar Al-Jazira en de zon kon. Waarom?
Defour «De afweging was: accepteer ik dat ik sportief niet meer hogerop zal raken en kies ik nu al voor de zon en een leven zonder zorgen? Of probeer ik me nog één keer te bewijzen in de Premier League en kan ik, wie weet, toch weer international worden? Daar heb ik toch een paar weken over moeten nadenken. Ik veranderde bijna elke dag van mening. Soms stond ik op en dacht ik: ‘Het is het allemaal niet meer waard, ik ben weg!’ En een dag later ging het van: ‘Goh, de Premier League…’»
HUMO Je vloog wel naar Abu Dhabi om er de club en de leefomstandigheden te gaan bekijken.
Defour «Toen was er van Burnley nog geen sprake. Anderlecht had na het vorige seizoen gezegd: ‘Je mag weg voor 7 miljoen euro.’ Raar, vond ik: ze hadden me gekocht voor 6 miljoen, als speler van Porto en als international. Twee jaar later waren we geen kampioen en was ik ook geen international meer. Ik begrijp dat ze hun geld wilden recupereren, maar 7 miljoen? Ook voor Al-Jazira was dat een moeilijk verhaal. Toen sprong Burnley in de dans en weer deed Anderlecht moeilijk: Engelse clubs hebben meer geld, dus moest ik plots ook meer kosten. Vervolgens ging Al-Jazira toch akkoord met die 7 miljoen, maar toen moest dat bedrag in één keer én cash worden betaald. Toen heb ik tegen Herman Van Holsbeeck (sportief directeur van Anderlecht, red.) gezegd: ‘Herman, ik wil absoluut weg. Er ligt een mooi voorstel van Burnley op tafel: ik wil naar Burnley.’»
undefined
HUMO Anderlecht hield zich niet aan de afspraken. Stonden die dan niet op papier?
Defour «Dat had gemoeten, maar ik ben naïef geweest: ik had altijd een goed contact gehad met Herman.
»Vlak voor de eerste speeldag kreeg ik te horen: ‘Steven Defour mag niet meer weg van de trainer.’ Ik ben heel kwaad naar Herman gegaan: ‘Wij hebben een afspraak!’ De nieuwe trainer was er al een maand: dan heb je alles toch met hem doorgenomen? Wie er weg mag en wie blijft? Ik ben ook naar de trainer gestapt en hij heeft tegen Herman gezegd: ‘Als je Steven een transfer hebt beloofd, moet je die belofte ook nakomen.’»
undefined
'Er hing in België zoveel negativiteit rond mijn persoon, dat ik me afvroeg: kan ik het nog wel?'
HUMO René Weiler maakte je wel nog aanvoerder in een poging je te houden.
Defour «‘Zolang je hier bent,’ zei hij, ‘behandel ik je als een speler van mij.’ Dat was raar, want ik bleef toch hopen dat het in orde kwam met Burnley. Tegelijk was ik ook blij met die aanvoerdersband: stel dat de transfer niet doorging, dan was ik tenminste toch kapitein.»
Een andere Defour
HUMO Uiteindelijk heeft die band je vertrek bespoedigd. Een aantal supporters kon er niet mee leven: na de wedstrijd tegen Moeskroen op de eerste speeldag werd er met bier naar je gegooid.
Defour «Als we allemaal eerlijk waren, was er maar één conclusie: dat het niet meer werkte. Weggaan was voor alle partijen de beste oplossing. Misschien hebben we gedacht dat we eroverheen konden stappen, maar de harde kern van de supporters wilde dat niet.»
undefined
'Op een bepaald moment is het beeld van jou gevormd. Dan maakt het nog weinig uit wat je doet'
HUMO Na de tweede titel met Standard, in 2009, had je gezegd dat die van Anderlecht een grote mond hadden en beter zouden zwijgen. Supporters vergeten dat niet.
Defour «Die uitspraak heb ik in het heetst van de strijd gedaan, en ik was nog jong. Natuurlijk vergeten supporters dat niet, maar de meesten hebben er wel mee kunnen leven.
»Misschien is de conclusie nu dat het niet de juiste beslissing was om na Porto naar België terug te keren. Ik had de perceptie tegen en de resultaten hebben me niet geholpen. Voor elke verloren wedstrijd moest ik me verantwoorden. Alles wat ik deed, kwam in de kranten en vaak zijn er gewoon ook dingen verzonnen. Ik kwam bij Anderlecht op een moment waarop ik weer vrijgezel was. Ik ging wat vaker uit, maar voetballend zat ik juist in een goede periode. Pas toen ik al samen was met m’n vriendin, zijn die blessures gekomen. En toen we naast de titel grepen, is alles in m’n gezicht ontploft.»
HUMO Je postte een foto van jou en je vriendin in Marbella, terwijl je geblesseerd was. Dat werd je zwaar aangerekend.
Defour «Ik was niet fit bevonden voor de nationale ploeg. Wilmots zei me: ‘Trek er maar een paar dagen tussenuit met je vriendin.’ Bij Anderlecht had iedereen een vrij weekend gekregen, ook de kinesisten. Zij hadden me ook hun akkoord gegeven. Toen ik die foto op Instagram zette, was het ineens boem! Misschien had ik dat niet moeten doen, maar ik heb niets te verbergen. In mijn hoofd deed ik ook niets verkeerd.»
HUMO Van Holsbeeck zei na dat seizoen: ‘We willen een andere Defour zien.’
Defour «Ik vond niet dat Herman dat in de krant had moeten zeggen. Als hij een probleem had, had hij me dat recht in m’n gezicht moeten zeggen. Puur statistisch was dat eerste seizoen trouwens m’n beste: behalve Mitrovic had niemand meer gescoord dan ik.
»Er is vaak gezegd dat Defour erg belangrijk was voor Anderlecht, maar waarom is het dan geen kampioen geworden? Dan moet er toch ergens een probleem zijn geweest? Mijn analyse is dat we op de cruciale momenten te veel fouten maakten. Om kampioen te worden, hadden we vorig seizoen de laatste drie wedstrijden van de play-offs moeten winnen – tegen Standard, in Kortrijk en tegen Gent. Tegen Standard werd het 1-1 omdat er bij hun gelijkmaker drie man alleen staan bij de tweede paal. Dat is om zot van te worden! Maar wat lees je achteraf? ‘Anderlecht geen kampioen omdat Defour te vaak geblesseerd was.’ Deels terecht, misschien, maar we hadden wél makkelijk kampioen kunnen worden.
undefined
'Er komt een moment dat je moet aanvaarden dat het niet meer beter wordt'
»Ik wil het wel op mij nemen, maar dan trek ik ook de conclusie: ik wil weg uit België. Er hing zoveel negativiteit rond mijn persoon, dat ik me afvroeg: kan ik het eigenlijk nog wel? Ik las altijd maar: ‘Steven Defour heeft bij Anderlecht niet kunnen brengen wat hij vroeger bracht.’ Dat kruipt in je hoofd. Ik was 28 en geen international meer: heeft het dan nog zin om twee, drie jaar te investeren bij een club die misschien niet beter is dan Anderlecht en waar ik minder zou verdienen? Met de Premier League kwamen het geld en de sportieve uitdaging toch weer samen, maar tegelijk spookte het ook door mijn hoofd: voor Burnley zal ik wéér heel belangrijk zijn en zal er wéér de hele tijd naar mij worden gekeken. Maar het is niet zoals in België. Die mensen hebben geen enkel vooroordeel tegenover mij. Het enige wat telt is: hoe presteer ik op het veld?»
Niet goed? Buiten!
HUMO Sportief is het nooit meer zo goed geworden als tijdens je succesjaren bij Standard. Heb je het gevoel dat je alles uit je carrière hebt gehaald?
Defour «Ik heb op het einde bij Standard heel lang met een voetblessure gesukkeld, die ook heel wat secundaire blessures met zich heeft meegebracht. Toen ik naar Porto vertrok, was ik daar eigenlijk nog niet klaar voor. Ik was niet fit. Ik kwam ook in een ploeg terecht die net de Europa League had gewonnen en waar geen enkele van de middenvelders was vertrokken. Alles zat tegen. Eigenlijk had ik twee jaar eerder, na de tweede titel, bij Standard moeten weggaan. Toen was ik top.
»Bij Anderlecht heb ik de ambities van de club niet kunnen waarmaken. Dus ja, misschien is er nog niet uit gekomen wat erin zat. Jammer (lachje). Ik ben nu 28 en probeer er nog alles uit te halen, maar er komt een moment dat je moet aanvaarden dat het niet meer beter wordt. Dit was m’n laatste kans om nog in de Premier League te raken. Alles hangt nu af van wat er dit jaar in Burnley gebeurt.»
HUMO Er was meteen veel te doen om de brief die Sir Alex Ferguson je ooit schreef toen je een transfer naar Manchester United door de neus geboord zag wegens een voetblessure. Vandaag woon je wel in Manchester, maar speel je 50 kilometer verder bij de kleinste ploeg uit de Premier League.
Defour «En toch ben ik blij. Ik voelde aan m’n directe omgeving hoe uniek die kans wel was: ‘Wil je dan niet naar de Premier League?!’ Ik moet eerlijk zeggen: het voelt als een mini-Champions League. Ik speel tegen Chelsea, Arsenal en Manchester, in een competitie met wereldwijd bereik.»
HUMO Raakt de controverse rond jouw persoon in België je toch niet dieper dan je wilt toegeven?
Defour «Ik heb er geen probleem mee als ik door de tegenstander word uitgefloten. Maar door je eigen supporters? Als voetballer is dat het ergste wat je kunt meemaken. Het is alsof je naar je werk gaat en weet dat ze je daar niet graag hebben. Van zoveel negativiteit gaat iedereen weleens twijfelen. Wat anders altijd van me afgleed, deed dat nu niet meer. Op het eind kon ik maar aan één ding meer denken: ik moet weg uit België.»
HUMO Welke indruk maakte Weiler op jou in die paar weken dat je met hem werkte?
Defour «Correcte man. Rechtdoorzee. Jammer dat hij niet een jaar eerder is gekomen. Hij brengt Anderlecht wat het nodig heeft: discipline. Niet goed genoeg? Buiten! Ik heb het er met Besnik Hasi (voorganger van Weiler, red.) ook vaak over gehad. Ik zag zaken die niet goed waren, maar kon er zelf weinig aan doen. Ik was al niet populair bij de supporters: wat zou er gebeurd zijn als ik me kwaad had gemaakt op m’n ploegmaats? Bij Burnley geeft iedereen zich helemaal, negentig minuten lang. Dat past perfect bij mij.»
undefined
HUMO Dat vindt ook de bondscoach, Roberto Martínez. Hij kwam je scouten tegen Liverpool en loofde achteraf je mentaliteit.
Defour «Ik kan natuurlijk ook wel een beetje voetballen (lacht). In België werd er misschien niet meer op die manier naar mij gekeken, maar bij Burnley verwachten ze niet alleen karakter van mij, maar ook a touch of class. Vechten doet iedereen hier toch al. Door iemand aan te trekken die ook rust brengt en het overzicht bewaart, hopen ze niet onmiddellijk weer uit de Premier League te degraderen.»
undefined
'Niet meer opgeroepen worden voor de Rode Duivels: ik zou liegen als ik zeg dat het me niet raakte.'
HUMO Martínez riep jou meteen weer op voor de nationale ploeg.
Defour «Ik wilde net naar de family room gaan na de wedstrijd, toen m’n beste vriend me wenkte in de spelerstunnel. Pas toen ik dichterbij kwam, herkende ik ook de bondscoach. Dat had ik totaal niet verwacht. We maakten kennis en hij legde me uit hoe hij zou werken. Ik wist niet wat ik ervan moest denken. Ik heb me de hele week lopen afvragen of dat nu een gewone kennismaking was geweest, dan wel of ik er weer bij zou zijn. Ik had er wel op gehoopt, maar na mijn eerste wedstrijd bij Burnley al? Dan ga je toch denken dat je de juiste keuze hebt gemaakt (lacht).»
HUMO Je laatste selectie dateerde van een oefeninterland in november 2015, je laatste speelminuten zelfs van oktober 2014. Op het WK speelde je maar één helft, op het EK was je er niet eens bij. Waar lag het aan?
Defour «Dat moet je aan Marc Wilmots vragen. In de maanden vóór het WK speelde ik wel en maakte ik zelfs nog een belangrijke goal tegen Schotland. Op het WK zette hij ineens Kevin De Bruyne weer centraal, waardoor hij maar twee middenvelders meer nodig had. Tot maart 2015 was ik er nog altijd bij, maar toen moest ik afhaken door een enkelblessure en daarna werd ik niet meer opgeroepen, op die ene oefeninterland na, toen ik in laatste instantie werd opgevist. Ik zou liegen als ik zeg dat het me niet raakte, maar ik kon alleen maar m’n best doen en hopen.
»Martínez heeft duidelijke ideeën over waar hij naartoe wil. Maar het zijn ideeën die automatismen vragen, waar je ook echt moet op trainen. Dat heeft tijd nodig, zeker omdat hij zelf ook nieuw is.»
De goede slaapster
HUMO Prettige bijkomstigheid van je niet-selectie voor het EK was dat je thuis bij je hoogzwangere vriendin kon zijn.
Defour «Minder was dan weer dat ik niet op vakantie kon (lacht). We zijn vijf dagen naar Marbella geweest. Daarna moesten we in België blijven omdat Ornella niet meer mocht vliegen.
»Zo’n kindje is fantastisch. Dat is van jou, hè (lacht). Toen ik tijdens m’n transfer op hotel verbleef en haar enkel op foto of via FaceTime zag, voelde ik al: dat steekt. Weet je wat het is? Als het wat minder gaat met het voetbal en ik kom thuis en ik zie haar, dan is de spanning direct weg. Zo’n kindje brengt rust. Iedereen zei me dat ik niet meer zou slapen, maar dat valt goed mee: ze eet, huilt weinig en is een goede slaapster.
»De grootste verandering is dat je nu moet nadenken. Je kunt niet impulsief zeggen: ‘Kom, we zijn weg.’ Zelfs voor iets stoms als op restaurant gaan moet je je organiseren. Er verandert dus wel wat. Er zijn dingen die ik niet meer kán doen en andere die ik zal móéten doen: naar een dierenpark gaan of naar Samson & Gert gaan kijken (lacht).»
undefined
'Gevoelens werden bij ons thuis niet geuit. Ik hield alles voor mezelf.'
HUMO Je ouders scheidden toen je 7 was. Je privéleven lag ook vaak op straat. Doet het vaderschap je nu anders terugkijken op je eigen jeugd?
Defour «Nee. Ik heb een leven vóór m’n dochter gehad en dat is nu afgesloten. Nu is het een leven met haar. We hebben lang gewacht om een foto van Ariana op Instagram te zetten, omdat ik niet zou willen dat zij moet meemaken wat ik op bepaalde momenten in mijn leven heb meegemaakt. Ik wil haar zoveel mogelijk afschermen. Daarom geeft Ornella ook geen interviews.
»Wat er tussen mij en m’n ouders is gebeurd, is erg jammer. Ik heb altijd gevonden: privézaken moet je privé houden. Dat is niet gebeurd. Ook niet nadat ik had gevraagd om niet meer met de kranten te praten. Als m’n dochter later met iemand gelukkig samen is, zal ik haar alle geluk toewensen en het haar niet moeilijker maken door van alles te zeggen. Ik bedoel maar: als je het gevoel had niet welkom te zijn op mijn huwelijk, zeg dat dan tegen mij en niet in de kranten.»
HUMO Je was erg close met het gezin van je ex-vrouw, en je jarenlange makelaar Paul Stefani leek wel een surrogaatvader, zo hard klampte je je aan hem vast. Jongetje uit gebroken gezin op zoek naar nestwarmte: was het dat?
Defour (denkt na) «Ik las een interview met Bart De Wever waarin hij vertelt dat hij is opgegroeid in een gezin waarin geen gevoelens werden getoond. Dat herken ik. Niet dat ik iets heb gemist, maar ik zei niet ‘Ik zie u graag’ tegen m’n pa, of hij tegen mij. Gevoelens werden bij ons niet geuit. Ik was heel introvert en hield alles voor me, ook als ik ergens mee zat.
»Dan kom je mensen tegen, zoals m’n ex-vrouw, die dat wel heel fel hebben. En dan merk je dat dat heel prettig kan zijn. Ik wil zeker niet beweren dat mijn ouders of mijn stiefmoeder mij niet graag zagen, maar ik denk dat kinderen nestwarmte nodig hebben en hun gevoelens moeten kunnen uiten. Ik kon niet uiten wat ik thuis niet zag. Misschien ben ik het inderdaad onbewust op andere plaatsen gaan zoeken.»
undefined
HUMO Je bent een gevoelige jongen van wie een verkeerd beeld bestaat, zonder dat je veel moeite doet om het te corrigeren.
Defour «Op een bepaald moment is dat beeld van jou gevormd. Dan maakt het nog weinig uit wat je doet. Na de ‘Karakters’-aflevering waarin Ben Crabbé mij volgde, heb ik veel positieve reacties gekregen: ‘Wij wisten niet dat jij zo in mekaar stak.’ Ik ben gestopt met ernaar te streven dat iedereen mij graag ziet en stel me veel minder open op dan vroeger. Ik ben nu gewoon de persoon die ik moet zijn voor m’n familie en m’n vrienden. Ik ben iemand die heel graag lacht en ik heb een groot hart: ik zal altijd mensen proberen te helpen waar ik kan. Maar voor de buitenwereld trek ik een schild op: ik hoef me niet meer te bewijzen voor anderen.»
HUMO Helaas zullen het parapluhuwelijk met je ex-vrouw en die ene aflevering van ‘The Sky Is the Limit’ over jou en je toenmalige vriendin in Porto je blijven achtervolgen.
Defour «Ik wilde m’n huwelijk privé houden en had dat tegen iedereen ook duidelijk gezegd. Toen we met de wagen aan de kerk kwamen, bleken er toch fotografen te staan, waarna iemand van de security een paraplu uit de wagen heeft genomen om ons af te schermen. Heel impulsief, zonder dat het was afgesproken. Met arrogantie had dat niets te maken.
»Voor ‘The Sky Is the Limit’ hebben ze mij een maand lang gestalkt, tot ik ben gezwicht. Ze zouden een reeks maken over succesvolle Belgen in het buitenland. ‘Maar mijn leven is helemaal niet interessant,’ zei ik. ‘Ik train, kom thuis, doe een siësta, word wakker, kijk tv en eet. Af en toe ga ik eens op restaurant.’ Geen probleem: ze zouden me maar twee dagen volgen in plaats van een maand, zoals bij de anderen. Omdat er niet genoeg interessants gebeurde, vroegen ze me om eens aan het strand te wandelen met m’n vriendin. (Lacht) Maar ik ga nooit aan het strand wandelen! Ik zat in de auto en ze vroegen: ‘Geef eens gas!’ Hoe dat dan achteraf allemaal in de reportage is gebruikt… Dat was helemaal niet wie ik ben. Dan ga je een schild optrekken en neem je het er maar bij dat je misschien arrogant overkomt.»
HUMO Heb je ergens spijt van?
Defour (denkt na) «Spijt misschien niet, omdat ik mijn keuzes altijd met overtuiging heb gemaakt. Misschien zou ik sommige dingen nu anders aanpakken of formuleren. Ik zeg nogal makkelijk waar het op staat en ik heb meer dan eens gedacht: ‘Steven, je had beter rond de pot gedraaid.’ (lacht) Maar op dat moment leken het de juiste keuzes. Dus hoef ik geen spijt te hebben.
»Ik ben gelukkig nu. Er zullen zeker nog mindere momenten komen, maar dan zal ik altijd kunnen terugvallen op m’n vriendin en m’n dochter. Ik maak geen plannen meer, daar heb ik te veel voor meegemaakt.»
