Stig Broeckx over zijn hemel en hel: 'Snoezelen met je vriendin'

Zou Stig Broeckx in de Tour hebben meegereden als hij drie jaar geleden niet zo noodlottig ten val was gekomen? Dat hij weigert om die vraag aan zichzelf te stellen, is Stig ten voeten uit: liever dan zich te verbijten om wat had kunnen zijn, verheugt hij zich over wat ís. Over de gemotoriseerde gocart bijvoorbeeld waarmee hij dezer dagen Dessel en omgeving onveilig maakt.

Stig Broeckx «Als ex-coma-patiënt moet je opnieuw een rijexamen afleggen om aan een rijbewijs B te raken. Dat wil ik met alle plezier doen, alleen ben ik motorisch nog niet stabiel genoeg om te oefenen. Daarom rijd ik voorlopig maar op mijn Gator rond: je hebt er enkel een rijbewijs G voor nodig, want dat ding haalt maar 37 per uur. Tof, hoor – ik zet altijd heel luid Klara op wanneer ik erin zit – maar voor mij staat het vast dat ik binnen een jaar weer met de auto zal rijden. Ik wil zo snel mogelijk weer een normaal leven kunnen leiden.»

HUMO Kom dat tegen: een coureur die naar Klara luistert.

Broeckx (lacht) «Klassieke muziek is échte muziek, hè? Muziek met emotie, die me meesleept en tegelijk ontspant. Maar ik moet toegeven dat ik ook geen enkele andere renner ken die van klassiek houdt. Tja, ik ben dan ook nooit een typische coureur geweest. Op trainingskampen ontspanden mijn ploegmaats zich op de Gameboy of de Playstation, maar ik ging dan met mijn maat Tiesj (Benoot, red.) studeren. Ik háátte die computerspelletjes, want ik heb nooit tegen mijn verlies gekund.»

HUMO Hoe stel je je de hemel op aarde voor?

Broeckx «De hemel op aarde, dat is hier in de buurt de fietstoerist uithangen. Fietsen blijft toch het allermooiste, vind ik. Rustig rondkijken en de wind door m’n haar voelen waaien, voor mij is dat puur genieten. Ik fiets wel altijd met begeleiding, omdat ieder-een als de dood is dat ik val. En op dit moment rijd ik nog op een gewone herenfiets, maar zodra mijn techniek goed genoeg is, wil ik op de mountainbike overstappen. En dan liefst zo snel mogelijk weer op een koersfiets. ’t Is mijn droom om weer eens af en toe in een toeristenkoers te kunnen meerijden.»

HUMO Kijk je naar de Tour?

Broeckx «Ja, dat blijft een passie. Ik ben er wel niet meer zo freaky mee bezig als vroeger, toen ik alles wist over iedere renner: nu kijk ik gewoon voor mijn ontspanning, zoals de gemiddelde Vlaming.»

HUMO Met koffie en een frangipanetaartje erbij?

Broeckx «Met koffie, niet met een taartje. De coureur in mij leeft nog altijd: ik let op mijn voeding, want ik wil gezond zijn en niet te dik worden. Maar het heeft ook met ijdelheid te maken: ik wil er goed blijven uitzien.

»Toen ik uit mijn coma ontwaakte, woog ik 45 kilo, bijna dertig minder dan voor mijn ongeval. Graatmager was ik, en ik voelde me uitgehongerd. Ik verslond dus alles wat me werd voorgeschoteld, zeker de pralines die het bezoek meebracht. In geen tijd woog ik bijna honderd kilo: ’t is schrikken als ik die foto’s nu terugzie, met die dikke kop en die dubbele kin. Toen heb ik tegen mezelf gezegd: ‘Tot hier en niet verder.’ Ik ben meer beginnen te bewegen, en ook bewuster beginnen te eten – mijn ouders hebben de bezoekers gevraagd om fruit mee te brengen in plaats van chocolaatjes. Zo woog ik na enkele maanden weer 72 kilo.

»Ik herinner me dat ik in het ziekenhuis op een nacht wakker werd met scheurende honger. Ik wilde uit mijn bed stappen maar viel eruit, en ik ben dan verder gekropen tot aan de koelkast. Vervolgens heb ik er een kiwi uit genomen en ’m in één keer in mijn mond gestoken en opgegeten, met schil en al (lacht). Eigenlijk smaakte dat nog best lekker.»

HUMO Ik wilde je al vragen naar je favoriete maaltijd.

Broeckx «Mijn favoriete maaltijd is pasta met groentjes, met wat parmezaan erover. Simpel, lekker en voedzaam, en ook gemakkelijk klaar te maken. Voor mij is het wel belangrijk dat de pasta, in plaats van de tien minuten kooktijd die ze op de zak aangeven, zeven minuten gekookt wordt: zo blijft zoveel mogelijk voedingswaarde behouden. Dat weet ik nog van mijn tijd als renner.»

HUMO Wie kookt die pasta voor jou?

Broeckx «Vooral ons moeke.»

HUMO Niet je lief?

Broeckx «Ik heb geen lief meer. In november hebben we een serieus gesprek gehad, en begin januari zijn we als vrienden uit elkaar gegaan. Jammer, maar dat is het leven.»

HUMO Houdt een liefhebber van klassieke muziek zoals jij ook van kunst?

Broeckx «Kunst, tja… Een mooi vrouwenlichaam, dat is voor mij kunst (lacht). Al moet ik toegeven dat ik sommige moderne kunst ook wel kan pruimen. Een paar vrienden van mij hebben zo’n modern stuk in hun woonkamer hangen, en dat past daar perfect.»

HUMO Lees je weleens iets?

Broeckx «Als ik er de tijd voor heb. Ik ben nu pas in een boek begonnen van een vrouw met een spraakgebrek, die beschrijft hoe ze zichzelf uit de slag heeft leren trekken. ’t Is vooral heel pragmatisch. Hopelijk kan ik er iets van opsteken, want qua logopedie is er nog veel werk aan de winkel: ik praat nog altijd veel te nasaal, en ook wat toonloos. Moeke en ik oefenen hier thuis de hele dag.»

HUMO Woon je nog in het ouderlijk huis, hier in Dessel?

Broeckx «Nee, ik woon apart, een paar straten verder.»

HUMO Je naam staat nochtans op de bel.

Broeckx «Ja, maar dat is nog van in mijn koerstijd, toen ik nog hier woonde. Ik kreeg toen regelmatig een dopingcontroleur over de vloer, en dat was altijd onverwachts, soms zelfs om halfzes ’s ochtends. Daarom heb ik een aparte bel laten installeren die alleen ik kon horen, in mijn slaapkamer. Zo werd de rest van het huis niet wakker.»

HUMO Wat bezorgt je geestelijk genot?

Broeckx «Andere mensen met een beperking moed geven door te laten zien hoe ik met mijn beperking omga. Dat lukt vrij aardig: ik krijg veel mails en brieven van mensen die de moed eigenlijk al hadden opgegeven, maar door mij bezig te zien in ‘Bargoens’ opnieuw zijn beginnen te oefenen. Zo moet het ook: door in de zetel tv te liggen kijken, kom je niet vooruit.

»Ik moet wel toegeven dat niet alles op te lossen is door veel te oefenen. ‘Waar een wil is, is een weg’: dat klopt niet altijd. In de revalidatiekliniek in Overpelt zie ik iedere dag mensen die er alles voor doen, maar toch niet bereiken wat ze willen. Om in het thema van dit interview te blijven: dat is voor mij de hel op aarde. Je ziet ze sukkelen en wilt hen helpen, maar uiteindelijk bereik je daar niks mee.»

HUMO Waaraan heb jij zoal een hekel?

Broeckx «Sinds ‘Bargoens’ gebeurt het gelukkig niet zo vaak meer, maar in het begin spraken veel mensen me via -iemand anders aan, niet rechtstreeks. Dat vond ik ambetant. En als ze me dan al eens rechtstreeks aanspraken, deden ze alsof ik een kleuter was, of een mentaal gehandicapte. Zo van: ‘HOOR JIJ MIJ GOED?’ Ja, ik ben niet doof, hè? Ik vond dat van weinig respect getuigen, wat ik ook altijd rechtuit gezegd heb.»

HUMO Ergeren de mensen rondom je zich ook aan jou?

Broeckx «Mijn vrienden ergeren zich er weleens aan dat ik me zo vaak verontschuldig: ‘Stig, stop nu eens met sorry zeggen.’ Maar ’t is moeilijk: ik schaam me ervoor dat ik zo weinig kan, en dat ik voor zoveel zaken moet rekenen op de goodwill van mijn vrienden. ‘Sorry, maar kun je me vanavond naar daar of daar vervoeren?’ Ik doe dat niet graag, zo bedelen. Maar gelukkig heb ik een paar goeie vrienden, die er altijd voor me zijn geweest. Da’s nog iets wat ik heb geleerd: als het een keer minder met je gaat, dan blijven enkel je echte vrienden over. Als coureur was ik populair en had ik tientallen vrienden, nu kun je ze op één hand tellen. Ik vind dat niet per se een slechte zaak.»

HUMO Wat is voor jou het hoogste lichamelijk genot?

Broeckx «Hola! Die vraag had ik niet verwacht. Ik zou zeggen… snoezelen met je vriendin. Maar daarvoor moet je natuurlijk wel eerst een vriendin hebben.»

HUMO Doet er niet toe, je hebt nog een onenightstand tegoed.

Broeckx «Dan ga ik voor Dina Tersago. Als boerenzoon heb ik het altijd geweldig gevonden hoe zij al die vrijgezelle boeren aan een vrouw heeft geholpen. Ze is ook een bijzonder mooie verschijning, en ze straalt iets sympathieks uit – je krijgt meteen een warm gevoel bij haar. Maar euh… (Ziet dat zijn moeder even naar buiten stapt, buigt zich voorover naar ons bandopnemertje en vervolgt op fluistertoon) Wat die vriendin betreft: er speelt op dit moment iets.»

HUMO Je meent het.

Broeckx «’t Is nog allemaal niet zeker, maar toch. Niet tegen moeke zeggen, hè?»