Studio Flagey: Van Bowie tot onder (muziek)

Voor zijn geesteskind ‘Van Bowie tot onder’ mag Bart Peeters terugblikken op een indrukwekkende gastenlijst. Zo vlijden de achterwerken van onder meer Raymond van het Groenewoud, Admiral Freebee, Selah Sue en de zusjes Gysel zich al neer in de retrostoelen van het nostalgie ademende Flageygebouw. Gewapend met gitaren, stemmen en/of danspasjes verdedigden zij hun muzikale voorkeuren. Het mag dan ook een kleine verrassing heten dat Adriaan Van den Hoof in de laatste aflevering te gast is, want voor zover wij weten neemt DJ Loveboat zelden of nooit een instrument ter hand. Of vergissen we ons schromelijk?

'Ik ben bezeten van hiphop, soul en funk.' Adriaan Van den Hoof

Adriaan Van den Hoof «Het klopt wel degelijk. Tot mijn grote spijt ben ik geen muzikant. Soms denk ik zelfs dat Discobar Galaxie een vorm van compensatie is voor die frustratie. Maar muziek maakt wel een belangrijk deel van mijn leven uit, en ik doe niets liever dan erover van gedachten wisselen. Ook met Bart Peeters, die ik goed ken. Regelmatig geef ik hem luistertips, maar meestal blijkt dat overbodig. Toen ik hem Kendrick Lamar aanprees, bleek bijvoorbeeld dat hij diens muziek al helemaal had geanalyseerd. Bart is onwaarschijnlijk goed op de hoogte.»

HUMO Dat je Kendrick Lamar vermeldt, is geen toeval. Je omschreef jezelf ooit als ‘een blanke man met een zwarte ziel’.

Van den Hoof «Dat is ook de reden waarom Bart en zijn ploeg me hebben uitgenodigd. Ze hadden nog niemand die zo bezeten is van hiphop, soul en funk. Die passie voor zwarte muziek heb ik onbewust geërfd van mijn vader, die een immense collectie jazzplaten had. Al sloeg ik wel een andere richting in. Mijn eerste single was ‘Pass the Dutchie’ van Musical Youth, maar de echte aha-erlebnis kwam er toen ik ‘White lines’ van Grandmaster Flash hoorde. Die hele hiphopcultuur sprak tot mijn tienerverbeelding.»

HUMO Welke videofragmenten heb je gekozen om jouw passie op de kijker over te brengen?

Van den Hoof «Het fijne aan ‘Van Bowie tot onder’ is dat je mensen kunt laten zien – en horen – hoe mooi muziek kan zijn. Zoals een nummer van Sly & the Family Stone, van een ongekende schoonheid, dat me nog elke keer aan het huilen brengt. Ik grijp ook terug naar A Tribe Called Quest, één van mijn favoriete bands.»

HUMO Slaag je erin om de hedendaagse muziek nog op de voet te volgen?

Van den Hoof «Ik doe mijn best, maar ik ben bij wijze van spreken al blij als ik op de affiche van Pukkelpop drie namen herken. Ook hiphop wordt alsmaar breder, waardoor ik selectiever ben geworden. Ik blijf volgen wat Dr. Dre en Jurassic 5 doen, maar Kanye West is me na zijn geweldige debuut wel kwijtgeraakt.»

HUMO Kende je Soldier’s Heart, de synthpopband rond zangeres Sylvie Kreusch, de andere invitee in deze aflevering?

Van den Hoof «Toevallig hadden Discobar Galaxie en Soldier’s Heart niet zo lang voordien samen opgetreden in Japan. Het was dus een blij weerzien, al had ik Sylvie eerst niet herkend. Zij verandert namelijk elke twee weken van kapsel. Sylvie zorgde voor een interessant tegengewicht. Zij kwam, om het zacht uit te drukken, met een totaal ander muzikaal universum aanzetten: obscure Scandinavische artiesten en psychedelische bands waar ik nog nooit van gehoord had.

»Wat het extra boeiend maakte, was dat we met drie generaties samenzaten. Tekenend was dat Sylvie over Lou Reed begon, maar volledig uit de lucht viel toen Bart en ik over zijn verslavingen spraken. ‘Ach zo, heeft die drugs gebruikt?’ Liedjes blijken bij mensen van verschillende leeftijden dus andere connotaties en emoties op te roepen. Of hoe muziek erin slaagt elke generatiekloof te dichten.»