STUFF. - Old Dreams New Planets
Vrij naar die recensent van het Engelse blad Time Out die halverwege de nineties z’n liefde voor ‘Worst Case Scenario’ van dEUS beleed: ’t is best mogelijk dat STUFF. pretentieuze kunstrukkersmuziek voortbrengt, maar als een geweldige fan van kunst en rukken roep ik ze niettemin graag uit tot het meest verfrissende groepje dat dezer dagen in onze contreien rondwaart.
Omdat het vijftal uit Gent en Antwerpen ouderwetse jazz-funk combineert met splinternieuwe elektronica, of broeierige ambient met kapotte hiphop, en er moeiteloos mee wegkomt. Of omdat ik na dertig luisterbeurten nog altijd geen idéé heb van wie wat speelt op ‘Old Dreams New Planets’, op de drumpartijen van Lander Gyselinck na. Omdat er snedig wordt gefunkt (in ‘Colibri’) en ge-Hudson Mohawke’t (‘Delta’), en er in ‘Spinning Leaf’ een allerheerlijkst afrojazz-sfeertje hangt. ‘Axlotl’ is veruit het mooiste nummer, omdat er weemoed in opborrelt, terwijl het toch zo gejaagd klinkt als een roedel windhonden in galop. Geen idee voorts welk etiket op die swingende STUFF.-mix te plakken valt. Tedere Battles? Sputterende Tortoise? Gedrogeerde Squarepusher? Vegetarische Plaid? Kan het u eigenlijk wat schelen? STUFF. swingt, vonkt en rent z’n eigen staart achterna, gewoon omdat het kan, en dat mag ruimschoots volstaan.
