Summer of Love, deel 5: The Beatles met 'All You Need Is Love'
Exact vijftig jaar geleden werd in San Francisco de aftrap gegeven van The Summer of Love. Vrijheid, blijheid, vrede en een hoop fantastische muziek leken vanuit de stad aan de Amerikaanse Westkust de wereld te gaan overnemen. Tien weken lang presenteren wij u de songs die daarbij de soundtrack vormden. Nummer vijf is ‘All You Need Is Love’ van The Beatles.
Hoe raar het ook klinkt: het nummer dat misschien meer dan welke song ook de Summer of Luuve belichaamt, werd op bestelling geschreven. Op 25 juni 1967 zou namelijk de allereerste wereldwijde live-satellietuitzending plaatsvinden. Het idee was de grenzeloze mogelijkheden van het toen recent gelanceerde satellietnetwerk te benadrukken, ook als een middel om ’s werelds naties nader tot elkander te brengen. De tv-special ‘Our World’, een coproductie van veertien nationale zenders, zou voor een publiek van 400 tot 700 miljoen kijkers in 24 landen (de Sovjet-Unie en enkele Oostbloklanden haakten een paar dagen van tevoren af uit protest tegen de Zesdaagse Oorlog) livebeelden tonen van over de hele wereld: onder andere een interview met Pablo Picasso, een repetitie voor Franco Zeffirelli’s film ‘Romeo and Juliet’, maar ook beelden van Japanse bouwvakkers in actie. De BBC, die de hele uitzending vanuit Londen coördineerde, vond dat ook ’s werelds grootste popgroep niet mocht ontbreken en vroeg The Beatles of ze live een nieuw nummer konden brengen. Liefst een liedje met een simpele boodschap die in alle talen te begrijpen was.
undefined
Eind mei, en dus rijkelijk laat, begonnen McCartney en Lennon, elk apart, aan de song te werken. Macca kwam op de proppen met ‘Hello, Goodbye’ (volgens andere bronnen met ‘Your Mother Should Know’), maar Lennons ‘All You Need Is Love’ vond de groep een betere keuze: het was een heel eenvoudig en makkelijk mee te zingen nummer, met een songtekst die perfect wist te vatten hoe veel (hippie)jongeren zich toen voelden.
Omdat George Martin het een te groot risico vond om het nieuwe nummer volledig live te brengen (‘Je kan het niet verknallen als er 400 miljoen mensen zitten te kijken’) werd op 14 juni een backing track opgenomen met Lennon op klavecimbel, McCartney op contrabas, George Harrison op viool (een instrument dat hij nog nooit had bespeeld) en Ringo Starr op drums. In de dagen daarna werden nog enkele overdubs en instrumentale partijen opgenomen.
De live-uitzending vond op 25 juni plaats in de Abbey Road Studios. Het was er gezellig druk: de groep werd begeleid door een dertienkoppig orkest en had ook een hoop vrienden en kennissen uitgenodigd om tijdens de fade-out het refrein mee te zingen. Tot de aanwezigen behoorden onder anderen beroemd volk als Mick Jagger (wel vaker present bij opnames van The Beatles), Eric Clapton, Marianne Faithfull, Keith Richards, Keith Moon, Graham Nash en leden van Small Faces.
Nog diezelfde avond nam de groep enkele overdubs op voor de singleversie van ‘All You Need Is Love’: de tamboerijn aan het begin werd door een drumroffel vervangen en Lennon, die naar verluidt toch met een lichte nerveuze tremor in de stem zat, deed zijn solozangpartij opnieuw.
Ook al wordt ‘All You Need Is Love’ algemeen niet als een artistiek hoogtepunt in het oeuvre van The Beatles beschouwd, muzikaal en tekstueel is de song een stuk boeiender dan hij op het eerste gezicht lijkt. In de lang uitgesponnen outro zitten fragmenten uit de Brandenburg Concerto’s van Bach, de oude Engelse traditional ‘Greensleeves’ en ‘In the Mood’ van Glenn Miller, en helemaal aan het eind barst McCartney ook nog even in het refrein van ‘She Loves You’ los. Ook interessant zijn de paar maten van ‘La Marseillaise’ waarmee het nummer aftrapt, een knipoog naar het wereldwijd uitgezonden ‘Our World’, maar ook een ironische relativering van het hymnische en vaak als naïef bekritiseerde refrein.
‘All You Need Is Love’, jazeker, was Lennons boodschap, maar met liefde alléén kom je er niet. Lennon was ook geïnteresseerd in propaganda, in het bijzonder in de kracht van slogans, een thema dat hij in 1965 al eens in ‘The Word’ had verkend. Ook met ‘All You Need Is Love’, dat hij later in een interview onomwonden een revolutionaire propagandasong noemde, wilde hij nagaan wat het effect van slogans op de massa was.
Of de hippies die – achter elk oor een bloem en gehuld in dampen van de betere gele en rode libanon – het nummer als hun onofficiële volkslied omhelsden die dubbele bodems destijds allemaal hebben meegekregen, is maar de vraag.
