Suspiria
Welkom in de heksenkring.
undefined
Met de originele ‘Suspiria’ uit 1977 tekende de Italiaanse grootmeester Dario Argento voor een onwaarschijnlijk fraaie horrorfilm waarvan het bezwerende Technicolor-kleurenpalet, de elektronische soundtrack van Goblin en de bovennatuurlijke atmosfeer rechtstreeks inwerken op het zenuwstelsel. De ietwat overbodige remake van Luca Guadagnino zal nooit dezelfde status van klassieker bereiken, maar na twee en een half uur in het gezelschap van die aldoor giechelende heksen te hebben vertoefd (onder wie Tilda Swinton), hadden wij niettemin het gevoel een fantastisch delirium te hebben meegemaakt. Alsof Guadagnino er na het ingetogen ‘Call Me by Your Name’ nood aan had om zich eens helemaal te laten gaan, speelt hij in zijn versie van ‘Suspiria’ als een kind in een snoepwinkel met snelle zooms, tollende camerabewegingen en zowat elk ander technisch kneepje dat het medium cinema te bieden heeft.
Lees hier onze recensie van Thom Yorkes soundtrack voor 'Suspiria'.
