Sven Nys, het afscheidsinterview:'Ik ben verlost van de verslaving om me elke dag te bewijzen'

Sven Nys zijn ereronde duurt deze week nog even voort met een tweedaagse in het Sportpaleis (‘Merci Sven!’) en een documentaire (‘Sven. Het laatste jaar’), te zien in de bioscoop en op Canvas. Humo mocht de film als eerste bekijken, zag dat het goed was, maar hield er een oorwurm aan over: ‘We zingen hoempa hoempa hoempa Svenneke Nys.’

'Als je zo maniakaal met je sport bezig bent, gaat dat ten koste van je relatie'

Het is opvallend rustig in Baal, het dorp in de Voorkempen dat afgelopen zondag z’n wielerkampioen definitief zag stoppen. ‘Ooit stond er een muur tussen Baal en Tremelo,’ zegt Sven Nys, terwijl hij in zijn villa verse koffie schenkt en vertelt over misschien wel de mooiste strijd die ooit in het veldrijden heeft plaatsgevonden: ‘Je koos partij voor Albert of Nys, een keuze van minstens dezelfde allure als die tussen The Beatles en The Stones. Dat zoiets gebeurde in één en hetzelfde dorp (Baal is een deelgemeente van Tremelo, red.), zou zelfs de beste Hollywoodscenarist niet hebben kunnen verzinnen.’

In zijn hoofd is Nys al volop bezig met zijn volgende leven, als ploegleider bij Telenet-Fidea, maar de regie van zijn afscheid hield hij niettemin in eigen handen. Het idee van de film kwam van hem, en hij is razend benieuwd naar het eindresultaat.

Sven Nys «Regisseur Jan Vandermotte heeft van mij carte blanche gekregen: hij mocht overal filmen. Ik wilde de mensen laten zien hoe ik al die jaren met mijn sport heb geleefd. Mijn voorlaatste jaar was zowat het slechtste uit mijn carrière – mijn echtscheiding heeft me veel energie gekost – en zo wilde ik geen afscheid nemen. Ik wilde nog één keer mijn voet naast de twee nieuwe hoofdrolspelers zetten, Wout van Aert en Mathieu van der Poel. En dat is me ook gelukt.»

HUMO Uitbollen was er niet bij. Je leek wel een jong veulen.

Nys «Mijn passie en gedrevenheid heb ik nooit verloren, zelfs niet toen het vorig jaar zo slecht ging. Kunnen afzien is één van mijn talenten, samen met mijn oog voor detail: ik ben een perfectionist.»

HUMO We zien je als een bezetene tekeergaan op training. Het is beangstigend hoever je je lichaam drijft.

Nys «De mensen wisten dat van horen zeggen, maar ze kunnen het nu ook met hun eigen ogen zien. Mijn lichaam is gelukkig ongeschonden uit de strijd gekomen. Terwijl een wegrenner tijdens zijn carrière de breuken opstapelt, heb ik, behalve een spierscheur en enkele hechtingen, nooit blessures gehad. Ik stap ’s morgens nog altijd zonder pijn uit bed.»

HUMO Moet je na jaren van permanent afbeulen die belasting afbouwen?

Nys «De dokters raden me af om abrupt met sport te stoppen, dat zou heel gevaarlijk zijn. Ik fiets al vanaf mijn 5 jaar en door al die jaren zo intensief aan duursport te doen, heeft mijn hart grote afmetingen aangenomen – een sporthart, zoals ze zeggen. Vooral de hartkamers zijn groot geworden en ook de spieren eromheen zijn sterk. Het gevaar schuilt erin dat de sterkte van de spieren afneemt, terwijl de hartkamers toch even groot blijven. Om dat risico te vermijden, moet ik blijven sporten. Maar dat zie ik niet als een opdracht, integendeel: ik wil nog zoveel mogelijk fietsen. Ik moet elke dag even kunnen losbreken: alles gaat beter als ik gesport heb, zelfs mijn eten smaakt beter. Het is een verslaving.»

HUMO Hoe raak je daarvan af?

Nys «De vraag is: wil ik er wel van afraken? (lacht) Ik merk dat veel topsporters na hun carrière geen zin meer hebben om nog aan sport te doen. Dat is een groot verschil met hoe ik in het leven sta. Maar van de verslaving om me elke dag te bewijzen, ben ik wel verlost. Het competitiebeest is getemd: ik hoef voor mezelf niet meer de beste te zijn.»

HUMO Wanneer is dat veranderd?

Nys «De laatste twee jaar kon ik me met een nederlaag verzoenen en de dingen relativeren, terwijl ik daar vroeger de hele nacht van wakker lag. Logisch ook: ik ben 39 jaar, Wout en Mathieu zijn prille twintigers. Het voorbije seizoen reed ik amper met stress rond, en daardoor genoot ik nog meer.

»Ik keek af en toe eens terug op wat geweest is, en dan besefte ik hoe mijn sport tijdens mijn carrière veranderd is – van een banale cross in een weide naar iets dat op formule 1 lijkt. Indrukwekkend, eigenlijk. Ik weet nog dat Paul Herygers de eerste keer met zijn Chrysler Voyager naar de wedstrijd kwam: iedereen sprak er vol bewondering over. Nu staan er honderden mobilhomes geparkeerd. Maar ik ben vooral trots dat ik afscheid heb kunnen nemen zoals ik zelf wilde. Het is belangrijk om in schoonheid te eindigen.»

undefined

'Ik moet nog leren genieten, ik ben dat niet gewoon'

HUMO Het kostte je blijkens de film geen moeite om de boog altijd gespannen te houden. Is decompressie iets wat jij niet kent?

Nys «Nee, ik ben veel te bang om de controle te verliezen. Dat ik nog nooit dronken ben geweest, heeft daarmee te maken. Terwijl 90 procent van de bevolking ernaar verlangt om de teugels te vieren, moet ik er eerst werkelijk alles voor gedaan hebben – en pas daarna mag het een béétje. Ik wilde conditioneel nooit te veel verzwakken, anders krijg je ook emotioneel hoogtes en laagtes.

»Vanaf nu moet ik niet meer naar huis als het gezellig wordt tijdens een avondje uit, omdat ik de volgende dag moet trainen. Dat gevoel werkt bevrijdend, al moet ik nog leren genieten. Ik ben het niet gewoon.»

HUMO Edwig Van Hooydonck had in de eerste week na zijn afscheid al gerookt. Hij was ook dronken geweest en toen hij ging fietsen, werd hij voorbijgestoken door een oud dametje met zakken op haar fiets.

Nys «Dat zie ik niet meteen gebeuren. Ik merk wel dat ik de laatste dagen sneller een koekje met chocolade laat liggen. Vroeger dacht ik: ‘Ik train het er wel af.’ Nu ik daar de tijd niet meer voor heb, begin ik fanatiek op mijn eten te letten. Ik denk dat ik gek zal worden als ik een grotere maat van jeansbroek moet kopen.»

HUMO De lichaamscultus die rond het wielrennen hangt, is jou niet vreemd.

Nys «Ik ben heel trots op mijn lichaam! Die ijdelheid mag er best zijn, ik vind het zelfs gezond. Als ik langs een vitrine rijd, kijk ik altijd naar mezelf. Ik hoop ook dat ik er zo kan blijven uitzien.»

HUMO Een gewaardeerde collega opperde zelfs dat je botox gebruikte. Het verouderingsproces lijkt geen vat op jou te hebben.

Nys «Nee, geen botox, ik zou het toegeven als het zo was. Wel zalfjes en rimpelcrème. Mijn moeder heeft aanleg voor rimpels, dus probeer ik ze voor te zijn. Omdat ik zo mager ben, zie ik ze al opduiken in mijn gezicht.»

Geen viptent

HUMO Je moeder oogde vermoeid in de documentaire. Ik las in haar ogen dat het genoeg was geweest.

Nys «Mijn moeder is een tijdje niet meer naar de cross geweest. Ze kon de kritiek en de jaloezie niet meer aan. Vooral tijdens mijn beste jaren waren er veel mensen die me het succes niet gunden. Ik kon dat plaatsen, maar het deed mijn moeder te veel pijn. Dit jaar wilde ze wel alles nog één keer mee beleven. Mijn ouders hebben meer dan twintig jaar al hun vrije tijd in mij gestopt, dan is het normaal dat er vermoeidheid optreedt.»

undefined

'Mijn supporters maken meer kans dan ik om in een zwart gat te vallen'

HUMO Had je zus er moeite mee dat alles rond jou draaide?

Nys «Nee, Britt heeft ook lang aan sport gedaan, daarna heeft ze haar eigen weg gezocht. Het wordt nu een beetje gecompenseerd: ze heeft een brasserie en mijn ouders helpen haar veel. Mijn ouders, mijn zus en ik kunnen het enorm goed met elkaar vinden.»

HUMO Zelf heb je aangegeven dat je mentaal moe bent.

Nys «Mijn laatste jaar moest ik op de cross voortdurend dezelfde gesprekken voeren: ‘Het is toch erg dat het bijna gedaan is…’ De mensen bleven maar hun emoties met mij delen, en dat vraagt enorm veel energie. Op den duur raak je mentaal helemaal op. Dat gevoel was me niet vreemd – ik had er elk jaar op het einde van het seizoen wel een beetje last van – maar met mijn afscheid, mijn nieuwe job als ploegleider, de documentaire en de avonden in het Sportpaleis, lijkt het wel drie keer zo erg. Eigenlijk wil ik gewoon weg. Ik zou nu het liefst drie weken alleen op een eiland zitten, met een boek en mijn loopschoenen. Dat zou zoveel deugd doen, maar ik vrees dat het er de eerste maanden niet van zal komen (lacht).»

HUMO Ik heb altijd het gevoel gehad dat je graag op een podium staat. Zul je de aandacht niet missen?

Nys «Ik denk dat iedereen zich daarin vergist. Ik sta liever niet in de belangstelling, het hoort er nu eenmaal bij. Zelfs na een overwinning wilde ik het liefst van al meteen naar huis. Misschien zie ik het verkeerd en zal ik het applaus wel missen. Maar ik verlang ernaar om anoniem in de massa op bijvoorbeeld Rock Werchter te staan en te genieten van de optredens. Bespaar me de volgende seizoenen alsjeblieft de huldigingen in viptenten.»

HUMO Zullen ze jou met rust laten op Rock Werchter?

Nys «Ik denk het wel. Als je normaal doet, bekijkt niemand je raar. Ik heb nooit naast mijn schoenen gelopen, ik sta gewoon in de rij bij de bakker of aan de schoolpoort om Thibau op te halen. Ik ben altijd heel bereikbaar geweest. Dat heeft me veel supporters opgeleverd en dankzij hun steun kon ik nog beter presteren.»

HUMO Je was je altijd goed bewust van je marktwaarde. Heb je daardoor ook goed de kost verdiend?

Nys «Iedereen werkt om er iets aan over te houden, en dat is me goed gelukt. Maar je kunt het niet alleen doen om veel geld te verdienen, ik heb geen rolletje gespeeld. De manier waarop ik sportte, bezorgde me een grote populariteit, en zo werd ik interessant voor sponsors en organisatoren. Geld is belangrijk voor mij. Het is geen must, maar het maakt het leven wel gemakkelijker.»

HUMO Je hebt de naam héél zuinig te zijn.

Nys «Ook daarin wil ik de controle behouden. Ik smijt gewoon niet graag geld over de balk. Mijn mecanicien zei vroeger: ‘Sven, renner ben je maar tien jaar, en in die tijd moet je je geld verdienen.’ Ik heb het geluk gehad dat het er twintig zijn geworden. Maar ik zou het mezelf verdomme verwijten mocht ik hier met lege handen staan door een luxueuze levensstijl.»

HUMO Hoef je je financieel nog zorgen te maken?

Nys «Nee, ik kom uit een sport waarin we de laatste jaren goed onze boterham konden verdienen – pas de laatste acht jaar zijn de lonen en het prijzengeld flink gestegen. Ik mag niet klagen: ik heb goed geboerd.»

HUMO Renners blijven zelfs in het veld omdat ze er meer verdienen dan op de weg.

Nys «Veldrijden is een discipline die geld opbrengt, de toeschouwers zorgen voor inkomsten. Terwijl een wegkoers organiseren alleen maar geld kost. Bovendien duurt een veldrit amper één uur, ideaal om op tv uit te zenden. Als Wout van Aert hetzelfde loon op de weg wil verdienen, moet hij al de topklassiekers winnen. En dat weegt niet op tegen elke week meedoen voor de overwinning. Als je in de cross hard werkt, kun je de wereld veroveren. Op de weg ben je afhankelijk van de hulp van je ploegmaats en moet je hopen dat jouw collega’s je de zege gunnen. Want als zij tegen jou koersen, mag je het vergeten. In de cross is zoiets onmogelijk.»

HUMO In interviews lijkt het alsof je hart sneller klopt voor Mathieu van der Poel dan voor Wout van Aert.

Nys «Ja, zijn speelse manier van koersen spreekt me enorm aan. Onwaarschijnlijk hoe ongedwongen Mathieu een wedstrijd aanpakt, en het talent dat hij etaleert op de fiets, is pure kunst. Daar valt mijn mond van open. Hij moet nog stappen zetten, maar volgens mij zal hij iedereen nog verbazen. Ook in het mountainbiken zie ik hem meedoen voor de prijzen, en op de weg zal hij klassiekers winnen. Ik herken mezelf in hem, op zijn leeftijd reed ik ook zo onbezorgd rond.»

HUMO Was dat de mooiste periode uit jouw carrière?

Nys «Nee, want ergens zit je tegelijk met de onzekerheid of je het wel zult maken. De periode rond mijn tweede wereldtitel in Louisville in 2013 was de mooiste. Ik was al wat ouder, had alles al bereikt en toch kon ik nog de wereld veroveren: ik leefde op een wolk.»

Kop tegen muur

HUMO De wereld verandert als je stopt met koersen. Heb je vooraf met iemand over het einde van je carrière gepraat?

Nys «Met mijn coach Paul Van Den Bosch heb ik het er al vaak over gehad. Hij bereidt me voor op mijn nieuwe leven en leert me hoe ik moet delegeren en planningen opstellen, en toch nog tijd voor mezelf kan overhouden. Ook veel ex-renners beginnen er zelf over tegen mij. Sommigen zeggen me dat ik de kick en de adrenaline van de koers zal missen, en het monomaan toeleven naar een wedstrijd. ‘Ja, ja, het zal wel,’ denk ik dan (lacht).»

HUMO Naar het schijnt ontsnapt niemand aan het zwarte gat, hoor.

Nys «Ik ben benieuwd, ergens zie ik het als een uitdaging om ermee geconfronteerd te worden (lacht). Nee, alles is onzeker na een carrière. Dat is bij mij ook zo, al blijf ik in een wereld die ik door en door ken. Mijn agenda staat al vol tot in augustus. Ik wilde niet wachten tot iemand me een job zou komen aanbieden.»

'Mijn lichaam is ongeschonden uit de strijd gekomen. Een wegrenner stapelt tijdens zijn carrière de breuken op, ik heb – behalve een spierscheur en enkele hechtingen – nooit blessures gehad.'

HUMO Zul je kunnen aanvaarden dat het leven vanaf nu minder is?

Nys «Ik zal het moeten leren, vrees ik. Op de eerste ploegstage zal ik die mannen toch nog eens pijn willen doen. Waarschijnlijk loop ik dan met mijn kop tegen de muur. En dat is ook goed. Maar ik voel dat ik klaar ben voor een nieuwe fase in mijn leven. Dat ik zoveel gewonnen heb, maakt het allemaal veel makkelijker te aanvaarden.»

HUMO Niels Albert zei bij jouw afscheid: ‘Als mens heb ik Sven nooit kunnen doorgronden. Hij was te gesloten.’

Nys «Hij heeft gelijk. Enkel in beperkte kring geef ik me bloot. In de eerste plaats aan mijn zoon: ik zeg hem altijd hoe ik me voel, ook als het niet goed met me gaat. Dat heb ik van mijn vader, ook hij bloeit alleen open bij goede vrienden. Maar net als hij ben ik tegelijk ook heel makkelijk in de omgang: ik pas me aan iedereen aan en ik zal nooit in discussie gaan. En zelfs op mijn 39ste kan ik moeilijk nee zeggen.»

HUMO Een aandoenlijk fragment in de documentaire: Thibau en jij die inkopen doen in de lokale supermarkt. Terwijl ik wed dat jullie niet kunnen koken.

Nys «Toch wel. Na mijn scheiding heb ik er altijd voor gezorgd dat er eten op tafel stond. Aardappelen koken, vlees bakken of iets in de wok... Twee mannen onder één dak, achteraf gezien was dat een heel plezant leven. Gisteren belde Thibau: hij wilde hotdogs maken en wist niet hoelang de Zwanworstjes moesten koken. ‘Tot ze warm zijn, hè,’ heb ik geantwoord. Zo ging het er bij ons het voorbije anderhalf jaar aan toe – veel gelachen, hoor.»

undefined

undefined

'Zoon Thibau op het afscheid van papa Sven: 'Hij is de perfecte mix van zijn ouders.''

HUMO Hij spreekt zelfverzekerd jouw supporters toe en belooft ze dat hij voor de opvolging zal zorgen. Die branie heeft hij niet van jou.

Nys «Zo’n menigte toespreken had ik op zijn leeftijd nooit gedurfd. Daarin lijkt hij op zijn moeder. Isabelle speelde toneel op school en is heel vlot en sociaal. Als zij met een wildvreemde op het vliegtuig zat, wilde ze meteen zijn verhaal kennen. Zoiets zou ik zelf nooit durven.»

HUMO Waarin lijkt hij op jou?

Nys «Hij heeft mijn doorzettingsvermogen. Als hij iets wil, gaat hij ervoor. In die zin is hij de perfecte mix van zijn ouders, twee uiteenlopende karakters. Door mijn successen is hij de camera’s al gewoon. Ik vind ook dat hij er goed mee omgaat.»

HUMO Heb je er geen moeite mee als hij uitgebreid met zijn tranen in beeld komt?

Nys «Eigenlijk zijn dat intieme momenten. Maar als je vooraf afspreekt om camera’s toe te laten, geef je veel van je privéleven prijs. Ik gids Thibau daar wel in en zeg ook: ‘Je hoeft helemaal niet in beeld te komen als je dat niet wil.’»

HUMO Er bestaat al een Grote Prijs Thibau Nys. Is dat niet vreemd als je zegt dat je geen druk op zijn schouders wil leggen?

Nys «Die cross wordt georganiseerd door enkele mensen uit het dorp, wij hebben nooit gevraagd om die zo te noemen. Ik had het kunnen verbieden, maar niemand ondervindt er nadeel van. Kijk, voor Thibau is het in de eerste plaats een hobby. Als hij morgen geen zin meer heeft om te koersen, dan stopt hij ermee.»

HUMO Jouw supporters zijn enorm fanatiek. Welke leegte staat hen te wachten?

Nys «Ik vrees dat zij meer kans maken dan ik om in een zwart gat te vallen. Maar aan alles komt een eind, en ook zij moeten voort. Dat klinkt hard, maar er is geen andere optie. Een deel van hen zal alle hoop op Thibau vestigen, maar ik zorg ervoor dat ze rustig blijven.»

Boksen tegen de boekskes

HUMO In de docu schrik je als je nieuwe relatie voorpaginanieuws is, ook al ben je de media-aandacht gewend.

Nys «Ik heb de kranten gezegd dat ik daar niks over kwijt wilde en ze hebben het verhaal toch gepubliceerd. Dat stoort me enorm, ja. De grootste blunder maakte Dag Allemaal door een foto van mij en mijn zus te gebruiken, terwijl ze dachten dat het om mijn nieuwe vriendin ging. Dat zegt alles over hoe ze te werk gaan: ze willen gewoon mee profiteren van mijn succes. Ik wil helemaal niet in de boekskes staan, maar hoe meer je je ertegen verzet, hoe erger het wordt. Als je even uit de picture verdwijnt, redeneren zij al: ‘Er zal bij Nys wel iets aan de hand zijn.’ Hoe zielig kun je zijn?»

HUMO Door jouw scheiding besefte iedereen dat je ook een mens was, en geen machine.

Nys «Het ging even niet goed met mij, en ik koos ervoor om er te zijn voor Thibau. Mijn sport kwam pas op de tweede plaats. Ik ben ook tegenover de buitenwereld heel open geweest over wat er met mij aan de hand was. Ik heb toen vaak moeten horen dat ik eigenlijk oud en versleten was. Mocht ik dan niet even alles op een rijtje zetten voor mezelf? In die twintig jaar heb ik twee maanden onder mijn niveau gepresteerd, en toch moest ik het telkens uitleggen. De mensen die toen met mij hebben gelachen, heb ik op hun plaats gezet. Die frustratie motiveerde me ook om er dat laatste jaar toch iets van te maken.»

HUMO Vandaar die oerschreeuw toen je de wereldbekerwedstrijd in Koksijde won?

Nys «Ja, daar zat alles in wat ik het voorbije jaar had opgekropt. En dan de manier waarop: ik klopte Wout van Aert, de beste renner van het seizoen, in een rechtstreeks duel. Dat moment was niet meer te overtreffen, en eigenlijk heb ik die dag een punt achter mijn sportieve carrière gezet.»

HUMO ‘We hebben heel diep gezeten,’ zei Paul Van Den Bosch achteraf.

Nys «Niemand kiest ervoor om uit elkaar te gaan, en het duurt even voor je ermee kunt omgaan. Het ligt ook nooit aan één partij, we hadden er allebei schuld aan. En vooral: we hebben een zoon die het moest verwerken. Dat ligt heel gevoelig, en op zulke momenten is koersen het laatste waar je aan denkt.

»Isabelle en ik komen nog goed overeen. Wij voeden Thibau samen op en dat lukt ons heel goed. We proberen die negatieve situatie helemaal om te buigen. Alleen proberen de boekskes daar een stokje voor te steken. Maar dat zal hen niet lukken.»

HUMO Was de scheiding de keerzijde van die bezetenheid?

Nys «Als je zo maniakaal met je sport bezig bent, gaat dat ten koste van je relatie. De mensen met wie je samenwoont, moeten het voor een stuk bekopen. Je bent veel meer met jezelf bezig dan met je gezinsleven. Eens gezellig gaan eten past niet meteen in de planning. Het gaat gewoon niet anders, en dat weet je als je eraan begint. Als je iets vol overgave doet, betaal je daar een prijs voor.»

undefined

'Ik ben heel trots op mijn lichaam. Als ik langs een vitrine rijd, kijk ik altijd naar mezelf.'

HUMO Kun je je daarmee verzoenen?

Nys (blaast) «Pff… Ja, ik heb nergens spijt van. In het leven lopen er al eens dingen verkeerd, maar ik denk dat iedereen kan zien dat ik een gelukkig mens ben.»

Zuiver in het zand

HUMO Je hebt het veldrijden altijd verdedigd. Ook toen er vermoedens waren dat sommige tegenstanders niet zuiver reden, heb je er nooit openlijk iets van gezegd.

Nys «Vermoedens kun je niet bewijzen. ‘Neem de concurrenten zoals ze zijn,’ heeft Paul me altijd voorgehouden. ‘Ze moeten voor zichzelf maar uitmaken hoe ze het doen.’ En als mijn concurrenten niet op een zuivere manier van mij hebben gewonnen, denk ik niet dat ze er gelukkig door zijn geworden. Vroeg of laat zullen ze met zichzelf in conflict komen. Dat ik het altijd op een zuivere manier heb gedaan, was cruciaal voor mij.»

HUMO Je heb jarenlang met dokter Geert Leinders samengewerkt, later bleek hij mee verantwoordelijk voor het dopinggebruik bij de Rabobank-ploeg. Ook voor hem heb je het opgenomen, al liet die verdediging even op zich wachten.

Nys «Ik kwam als jonge crosser bij die grote wegploeg terecht. Hij was ploegdokter bij Rabobank en heeft me op een voortreffelijke wetenschappelijke manier begeleid. Ik pluk er nog steeds de vruchten van en ik mag van geluk spreken dat ik hem heb leren kennen. Hij zei: ‘Sven, met jouw capaciteiten kun je in een sport als het veldrijden tot je 40ste mee.’ Ik was verrast toen die dopingschandalen uitkwamen. Ik vond het heel jammer: hij heeft me er net altijd van afgehouden.»

HUMO Zul jij het als ploegleider kunnen aanvaarden dat jouw renners minder fanatiek zijn dan jij?

Nys «Natuurlijk. Het zou verkeerd zijn om hen voortdurend met mezelf te vergelijken. Ik wil het maximum uit elke renner halen, maar iedereen is anders en ik kan niet verwachten dat ze er hetzelfde voor doen als ik heb gedaan. Ik ga eerst goed luisteren en kijken, en dan zien wat we nog kunnen verbeteren.»

HUMO Ben je voor de strenge aanpak, zoals Jan Raas bij Rabobank?

Nys «Ik sta op discipline, maar wel op een speelse manier, zoals Paul en ik het altijd hebben gedaan. Als je er geen plezier aan beleeft, worden de zware trainingssessies een opgave en hou je het niet lang vol. Neem nu Tom Meeusen: hij is een levensgenieter. Probeer dat te veranderen, en hij presteert niet meer. Maar als we één en ander meer structuur geven, zal hij juist méér van het leven genieten.»

HUMO Lars Boom wordt nadrukkelijk genoemd bij jouw nieuwe ploeg. Is hij uitgekeken op het wegwielrennen?

Nys «Toch voor een groot deel. Lars heeft twee kinderen en is meer van huis dan hij zou willen. En als veldrijder kan hij er wel zijn voor zijn familie. Ook de risico’s die je als wegrenner loopt, beginnen bij hem te spelen. Er wordt tegenwoordig heel nerveus gekoerst, er gebeuren zoveel valpartijen omdat iedereen vooraan wil zitten. Maar vooral zijn passie voor de cross laait weer op. Terecht, het is ook een fijne wereld om in te vertoeven. Hij heeft nog niet getekend, maar we hebben zeker interesse. Lars is een fijne kerel om in de ploeg te hebben.»

HUMO Jij was de enige veldrijder die er genoeg voor deed, zei hij ooit. De rest was lui en gemakzuchtig.

Nys (lacht) «Lars is een echte Hollander. Die zijn rechtdoorzee en daar heb ik het wel voor. Hij is ook een klasbak en commercieel héél interessant voor een sponsor.»

HUMO Wat moeten we nu besluiten? Ben je de beste veldrijder aller tijden, zoals iedereen beweert?

Nys (wuift weg) «Ik heb een mooie carrière gehad, maar of ik de beste veldrijder uit de geschiedenis ben? Die eer laat ik aan Erik De Vlaeminck en Roland Liboton. Ik ben al blij dat ik mee op dat lijstje mag staan.»