'Switch' op Eén
Nu het WK Voetbal achter de rug is, haalt de VRT haar traditionele zomerprogrammatie van onder het stof. Vaste waarde daarin is inmiddels ook ‘Switch’, de quiz zonder punten met Adriaan Van den Hoof.
Met de zomer breekt steevast een kwalitatieve droogte aan in het televisielandschap. Omdat iedereen in Ibiza of op het terras zit, programmeren zenders uit onverholen luiheid overbodige herhalingen van overbodige programma’s, Vlaamse films die geen hond opnieuw wil zien of buitenlandse derderangs series die ze zichtbaar voor een prikje konden bemachtigen. Ze hadden zich in de meeste gevallen net zo goed de moeite kunnen getroosten door gewoon het testbeeld uit te zenden.
In die malaise is een frisse en geestige quiz als ‘Switch’ een van de schaarse lichtpunten te noemen. In zijn eerste jaar werd het nog wat stiefmoederlijk uitgezonden om acht uur, wanneer in de zomer enkel wat verwarde ‘Thuis’-kijkers voor de buis zitten. Sinds vorig jaar heeft het de twijfelachtige eer om ingeleid te worden door ‘FC De Kampioenen’ opdat hun onverklaarbaar grote groep kijkers zou blijven zitten voor ‘Switch’. Wel een delicate aangelegenheid voor de goeie zielen die pas willen inschakelen na ‘FC De Kampioenen’ want zonder een perfecte timing zit je naar de laatste doldwaze minuten van Doortje en Boma te kijken.
Het is dus aan te raden een kleine buffer in te bouwen en voor de zekerheid iets later af te stemmen op ‘Eén’. Dat je zo al eens een deel van de inleidende kennismaking mist, vormt daarbij geen bezwaar want die duurt toch echt meer dan lang genoeg. Een deel van de senioren, bij wie ‘Switch’ zeer goed scoort, vindt de zorgvuldig toegelichte geografische achtergrond van de kandidaten wellicht ongemeen interessant, maar ons kan het niet erg lang boeien.
De quiz zelf verloopt zonder punten; de volgorde waarin de kandidaten staan, is meteen ook de tussenstand. Met een juist antwoord kunnen ze afhankelijk van de ronde één of twee plaatsen opschuiven. Aan het eind speelt één kandidaat de finale, waar soms flink wat poen in de pot zit omdat de VRT zo genereus is om het niet gewonnen prijzengeld over te dragen naar de volgende dag.
Aan het begin van elke ronde moeten de kandidaten de themapuzzel ontwarren, een door elkaar gehaspeld woord dat meteen ook het thema voor de ronde aangeeft. Noem ons taalnerds, maar wij vinden dat ontzettend leuk om te doen. ‘Switch’ is er meer dan andere quizzes op uit om de kijker te laten meequizzen en slaagt daar prima in. De thema’s zijn gevarieerd en goed gevonden en de geinig geformuleerde vragen zijn hedendaags en bij momenten deugddoend uitdagend.
De casting van Adriaan Van den Hoof als presentator is een voltreffer. Toegegeven, iets te veel van zijn grappen en grollen vallen onder de categorie ‘flauwe plezante’ maar hij weet met zijn naturel wel een luchtige en informele sfeer te creëren waarin het gezellig toeven lijkt. Ook durft hij zo nu en dan een gewaagde opmerking te berde te brengen die de quiz wat scherpte verleent.
De zorgvuldige voorbereiding en presentatie van ‘Switch’ heeft dan weer als nadeel dat het soms allemaal een beetje té gesmeerd loopt. Op een mindere dag, en gisteren was er zo één, kan het wat vlak en routineus worden. Er wordt op de kennismaking na zodanig stevig doorgequizd dat de aflevering voorbij is nog voor de kandidaten of de kijker de tijd heeft gekregen om erin te komen. Zeker op maandagen en bij minder excentrieke kandidaten gebeurt er zelden iets gedenkwaardigs, al is ‘Switch’ nog mijlenver verwijderd van de breindodende sleur van winterse tegenhanger ‘Blokken’.
Het format van ‘Switch’, overigens ontsproten aan het brein van Bart Cannaerts, is niet zonder reden al verkocht aan verschillende landen. De aangename eenvoudige premisse en heldere structuur kunnen een groot publiek aanspreken zonder oubollig of banaal te worden. We gaan er niet voor thuisblijven, maar we gaan er evenmin van weglopen en dat is meer dan we van de meeste programma’s op concurrerende zenders kunnen zeggen.
