Tame Impala - Lonerism

In zekere zin is ‘Lonerism’, de tweede van Tame Impala, precies wat je ervan verwacht. Breed uitwaaierende psychedelica, John & Paul met rook in de ogen: kamermuziek voor mensen die op het strand slapen.

Een machtige sound, maar wel één die – als je niet oplet – snel voorspelbaar kan worden. Tame Impala, Perths beste, hééft opgelet.

Kevin Parker (zang, gitaar) omschreef debuut ‘Innerspeaker’ laatst als een kabbelende oceaan die je, als je je niet verzet, steeds verder van de kust voert. Voor ‘Lonerism’ beloofde hij storm op zee: 'Het kletst de golven zo hard en zo lang tegen je aan dat je het zeewier uit de bilnaad mag plukken.’

Luister, ter illustratie, eerst naar ‘Elephant’, één van de twee vooruitgeschoven singles, en het fiere kroonstuk van de plaat. De snijdende sixtiesgroove vormt een mooie samenvatting van wat nog zoal op de plaat staat: seks (‘Keep on Lying’), roesmiddelen (‘Endors Toi’) en rock-‘n-roll (‘Mind Mischief’).

Het lijkt een clichétrio, maar het komt minder vaak voor dan je zou denken. Door ‘Why Won’t They Talk To Me?’ hoor je ineens Grandaddy schemeren, en ‘Apocalypse Dreams’ laten we voor eeuwig on heavy rotation: Cream, Flaming Lips en Jimi H. in één handzame verpakking.

Tame Impala speelt op dinsdag 16 oktober in de Ancienne Belgique in Brussel: u heeft weer iets om naar uit te kijken. Peace out.

undefined