Televisieseries in het Trump-tijdperk: 'Als we nog maar een tiende van de fratsen van Trump zouden verzinnen, werden we ontslagen'

Sinds Trump in het Witte Huis zit, is niets meer hetzelfde. Ook niet de manier waarop we televisiekijken, want veel politiek geïnspireerde reeksen hebben in het tijdperk van The Donald een heel andere bijklank gekregen. Een overzicht!

'Als we nog maar een tiende van de fratsen van Trump zouden verzinnen, werden we ontslagen'

☆ HOMELAND (2011) ☆

‘Homeland’ heeft de tijdgeest altijd al stevig op de staart getrapt, met verhalen over aanslagen en geheime diensten die elkaar voor de voeten lopen. De serie wist de actualiteit af en toe zelfs een paar stappen voor te blijven: in het vijfde seizoen, dat van eind 2015 dateert, ontdekt Carrie Mathison bijvoorbeeld plannen om een terroristische aanslag te plegen in de stad waar ze naar verhuisd is – Berlijn. Maar in het zesde seizoen, dat in januari van start ging in de VS en nu op NPO loopt, heeft men toch een steekje laten vallen: het verhaal speelt zich af in de periode tussen de presidentsverkiezingen en de eedaflegging, en de schrijvers waren er zo zeker van dat Hillary Clinton afgelopen november zou winnen dat ze van hun president elect een vrouw hebben gemaakt. ‘Mijn eerste reactie na Trumps overwinning was: o God, we zijn irrelevant geworden’, aldus schrijver Alex Gansa in ‘The Hollywood Reporter’. Gelukkig heeft hun glazen bol de schrijvers niet volledig in de steek gelaten: Carrie Mathison woont in het zesde seizoen opnieuw in de VS en werkt er als advocate van Amerikaanse moslims, die het steeds harder te verduren krijgen in hun thuisland.

(Seizoen 1-5 op Netflix, seizoen 6 is nu te zien op NPO en binnenkort op Q2)

undefined

☆ 24 (2001 – 2010) ☆

Toen Trump een paar weken geleden beloofde om in de strijd tegen de terreur opnieuw waterboarding toe te laten, ‘and a lot worse’, was onze eerste gedachte: de man heeft te veel naar ‘24’ gekeken. In de actiereeks over special agent Jack Bauer en zijn race tegen de tijd om allerlei terroristische complotten te ontmaskeren, blijkt martelen immers altijd een erg efficiënt middel om aan de nodige informatie te komen. Niet toevallig is de bedenker van ‘24’, Joel Surnow, wat je vandaag alt-right zou noemen. Hij zag zijn geesteskind ook als een manier om het patriottisme tijdens de war on terror aan te wakkeren.

Aan de andere kant kan ‘24’ ook voor enig leedvermaak zorgen als je het vandaag (her)bekijkt: in de serie worden presidenten beschoten, van hun familieleden beroofd door kidnappers, door hun stafchef in een coma gebracht omdat ze foute vergeldingsmaatregelen voorstellen na een – oh boy – nucleaire aanval in Californië, enzovoort. Of presidentskandidaat John Donovan (gespeeld door Jimmy Smits, de man die in ‘The West Wing’ de latinopresident gestalte gaf) het even hard te verduren krijgt in de spin-off ‘24: Legacy’ weten we binnenkort: die nieuwe serie komt dit voorjaar op Q2.

(Nu op Amazon Prime)

undefined

☆ HOUSE OF CARDS (2013 – ) ☆

Een uur voor Trump de eed aflegde als president, loste Netflix via het Twitteraccount van ‘House of Cards’ de trailer voor het nieuwe vijfde seizoen. De ingrediënten: een Amerikaanse vlag die ondersteboven wappert voor het Witte Huis, de stemmen van een groepje kinderen die hun trouw zweren en onheilspellend aanzwellende muziek. De begeleidende tekst: ‘We make the terror’, een verwijzing naar het einde van het vierde seizoen, waarin president Frank Underwood en zijn vrouw Claire bewust een Amerikaanse gijzelaar de keel laten oversnijden om hun eigen duistere geheimen verborgen te houden. ‘We don’t submit to terror’, zegt Frank daarop tegen de camera. ‘We make the terror.’

De onstilbare honger naar macht, de meedogenloze omgang met hun ondergeschikten, de bizarre relatie met de Russische president (Viktor Petrov in de serie – let op de initialen): de gelijkenissen tussen Underwood en Trump zijn altijd duidelijk geweest. Zozeer zelfs dat acteur Kevin Spacey Trump in gedachten heeft als hij zijn personage neerzet. Maar als de fictie werkelijkheid wordt, is het net iets angstaanjagender: Beau Willimon, de man die ‘House of Cards’ bedacht en Frank vier seizoenen lang liet intimideren, slijmen, afpersen, wetten omzeilen en zelfs moorden, zette een maand geleden op Twitter een 25-delige ‘Declaration of Resistance’, ‘omdat het nodig is om ons land te redden van een tiran’.

(Seizoen 1-4 is nu te zien op Netflix, seizoen 5 start op 30 mei)

undefined

☆ VEEP (2012 – ) ☆

Hoe schrijf je nog goeie politieke satire als er bijna elke dag verhalen uit het Witte Huis lekken die alle verbeelding tarten? Dat is de vraag waar de schrijvers van HBO-comedy ‘Veep’ al een tijdje mee worstelen. ‘Veep’ – het zesde seizoen gaat in april van start – gaat over de zelfingenomen en incompetente politica Selina Meyer (Julia Louis-Dreyfus), bij het begin van de serie nog vicepresident maar ondertussen verkozen tot president, en haar al even knullige medewerkers, die er steevast in slagen om van een klein pr-probleem een nationale ramp te maken en vriend en vijand tegen zich in het harnas te jagen. Het resultaat is een geweldig grappige serie en volgens politieke insiders in Washington ook de meest realistische reeks over het presidentschap. Maar nu Trump en zijn staf constant de voorpagina’s halen met hun fratsen, zorgt ‘Veep’ toch ook voor een lichte beklemming op de borst. ‘Als we nog maar een tiende zouden verzinnen van alle fratsen die tot nu toe in werkelijkheid zijn uitgehaald,’ aldus showrunner David Mandel, ‘dan waren we allemaal allang ontslagen.’

(Nu op Amazon Prime, seizoen 5 op Play More)

undefined

☆ THE WEST WING (1999 – 2006) ☆

Zeven jaar lang was deze monumentale serie van Aaron Sorkin over het reilen en zeilen tussen de muren van het Witte Huis een stichtend voorbeeld voor televisiemakers. Die levensechte, diep doorleefde situaties! Die eloquente dialogen! Die perfect getimede wandelchoreografieën in de gangen! Ernaar kijken was ook goed voor de gemoedsrust: de lui die daar aan Pennsylvania Avenue 1600 de stuurknuppel in handen hadden, gingen bij het nemen van die 837 beslissingen per dag nooit over één nacht ijs, zo werd gesuggereerd.

Toen ‘The West Wing’ op tv kwam, was de reeks al een alternatief voor wie George W. Bush te rechts vond en heimwee had naar Bill Clinton – de serie had onder Republikeinen niet voor niets de bijnaam ‘The Left Wing’ – maar vandaag kun je ze helemaal niet meer bekijken zonder aanvallen van nostalgie en hartzeer. De huidige persattaché Sean Spicer reikt nog niet tot de bevallige enkels van C.J. Cregg, stafchef Reince Priebus heeft nog geen fractie van het intellect van zijn fictieve evenknie Leo McGarry, en ook bij de N-VA zullen ze stilaan moeten toegeven dat Martin Sheen (president Jed Bartlet in de serie) het pakken beter zou doen dan Trump. Gelukkig zijn er nog de van sarcasme druipende oneliners van communicatiespecialist Toby Ziegler, die de president af en toe op z’n nummer zette: ‘It’s not so much that you cheat sir, it’s how brazenly bad you are at it.’

(Nu op Amazon Prime Video)

undefined

☆ THE YOUNG POPE (2016) ☆

Een charismatische outsider die tot in de cockpit raakt van een instituut waarvan de tentakels tot in verre buitenlanden reiken, die z’n minachting voor wetten en tradities niet onder stoelen of banken steekt, die oude bekenden zonder enige ervaring tot adviseur bombardeert: de pasverkozen paus Pius XIII uit ‘The Young Pope’ vertoont meerdere gelijkenissen met The Donald. Zo horen we Pius (Jude Law in topvorm) murmelen dat hij zich altijd slecht op z’n gemak heeft gevoeld in de buurt van wijsheid, en dat zijn eigenliefde vele malen groter is dan die voor de Almachtige. Iemand uit de pauselijke entourage merkt dan weer op dat Pius een jongetje van 9 gebleven is. Klinkt allemaal bekend: Trump heeft lak aan feiten en historisch perspectief, en hij gedraagt zich steevast als een kruising tussen een ziekelijke egomaan en een dreinende kleuter.

Na zijn eerste publieke optreden op het Sint-Pietersplein in Rome laat Pius XIII iedereen in diepe shock achter: de talrijk samengetroepte gelovigen, en – aha! – vooral de pers én de kardinalen die hem in het zadel hebben geholpen. Als hij weer de coulissen in vlucht, breekt een onweer los boven het plein, wat herinneringen oproept aan Trumps inauguratiespeech: die laatste beweerde dat de zon door de wolken brak op het moment dat hij begon te spreken. Trouwens: als de door The New York Times gelanceerde geruchten over Trump kloppen, dan taffelt hij net als Pius XIII in de serie weleens door de Witte Huis-gangen in een badjas.

(Nu op Play More)