#TemptationWatch, aflevering 1 & 2: Tijd voor ons jaarlijkse culturele dieptepunt!
De crème de la crème van de reality-tv garandeert drama, beesterij en decadentie, dus laat de spierballen rollen, de billen schudden en het verstand zachtjes inslapen. Omdat we onze hersencellen niet graag voor niets zien afsterven, bieden we tekst en uitleg bij uw favoriete guilty pleasure.
'Dit jaar hebben de producers flink hun best gedaan om manklopende relaties met gruwelijk onsympathieke mannelijke helften uit te zoeken'
Hoort, vrinden! Engelengezangen in de verte, de paarlen poorten openen zich: ‘Temptation Island’, ons favoriete stukje breinloze tv, begint weer. De formule van de meest beruchte realityserie van het moment is even simpel als geniaal (of kwaadaardig, pervers en des duivelsch, zo u wil). Stap één: verzamel vier niet bijzonder snuggere koppels waarvan minstens één helft niet al te trouw is of twijfelt over de relatie. Stap twee: zonder de arme drommels twee weken af op een tropisch eiland en kieper er een horde verleid(st)ers bij. Stap drie: giet wat drank in de keelgaten van de koppels en laat ze wat met elkaar foefelen. Stap vier: toon beelden van grijpgrage partners aan hun wederhelften, en laat het traanvormig vuurwerk maar beginnen. Zoiets noemt men “de ultieme relatietest” – want ja, de termen “het goorste potje leedvermaak” of “culturele Marianentrog” zijn wat té direct.
De meesterbreinen die dit jaar hun kans wagen hebben we hier al een keertje overlopen. Ons eerdere vermoeden is met deze aflevering meteen bevestigd: Kevin (foto) brabbelt even onverstaanbaar als Herbert vorig jaar, en zijn Megan (achttien jaar, begot!) (ook op de foto) is even onzeker en vergevingsgezind als Herberts Jolien. We houden ons tere hartje al vast voor de taferelen die Kevins misstappen gaan opleveren. Hij heeft haar overigens al vijf keer bedrogen, dus daar kan gerust nog eentje bij – maar kom, goed dat Megan eindelijk gaat ontdekken dat hij géén nieuwe kansen verdient.
De koppels nemen met veel gesmek en gefluister afscheid, en de verleidsters stellen zich voor met de klassieke übergênante openingszinnen en bijbehorende montage – waarin het vooral over de omvang van geslachtsdelen gaat; eentje zegt bijvoorbeeld: ‘Ik ben best trots op muh tietuh, ze hebbuh wel wat gekost.’ Mezdi merkt op: ‘Het is wel duidelijk waarop ze geselecteerd zijn, niet om hun karakter of intelligentie.’ En de koppels zijn natuurlijk wél gekozen voor hun filosofisch inzicht, Mezdi!
Bij het mannelijk legertje verleiders reikt de kennis van het vrouwelijk enigma gewoonlijk niet verder dan complimentjes geven en dansen met geoliede heupen, maar kom, meestal is dat alles wat er nodig is op het verleidingseiland.
Dit jaar hebben de producers echter flink hun best gedaan om manklopende relaties met gruwelijk onsympathieke mannelijke helften uit te zoeken (kwestie van de kans op scheve schaatsen te vergroten) én selecteerden de verleiders voor hun tactisch vernuft – de liefde is een kaartspel, zei een groot filosoof ooit, maar deze kerels spelen vierdimensionele Stratego. Fabrizio (foto), bijvoorbeeld, werpt zich (figuurlijk) meteen op Daniëlle: de twee praten urenlang in het zwembad, terwijl Daniëlle volhoudt dat Fabrizio geen slechte bedoelingen heeft. Maar ja, meisje, tot nader order heet het programma niet ‘gezelligebabbeleiland’ (woeha).
De tweede aflevering werd tegelijk met de eerste op ons beeldscherm gedropt (een beetje als een schaars geklede siamese tweeling), en na een tonicvrije gin & tonic konden we ons fris als een hoentje door die dubbele dosis marginaliteit worstelen.
Het grandioze verleidings-epos gaat verder, en deze keer worden de koppels geconfronteerd met de deernes of binken die hun wederhelften zullen versieren. Ook nu worden de heren voor elkaar opgelijnd als een vuurpeloton (of misschien eerder een kooi hondsdolle bavianen in een zoo zonder vergunning) en wéér levert dat een stomend, bubbelend hormoonsoepje op. Mezdi noemt Fabrizio (de Limburgse slomerd vol tattoo’s) een kleurplaat, wat ongetwijfeld als een boomerang in zijn gezicht zal terugkeren: door de bronstige bonk op te jutten gaat-ie nog véél harder aan Daniëlle plakken. De primordiale driften bereiken een kookpunt wanneer Jeremy en Tireily bijna op elkaars snuiten beginnen timmeren – ‘Planet Earth’ is er niks tegen, quoi.
Één van de gabbers merkt op: ‘vijfduizend boys hebben zich aangemeld, en dit zijn de beste acht.’ Als zij de beste genen van de lage landen dragen, mag er wel eens een bijbelse zondvloed over de benelux spoelen, denken wij zo. Desalniettemin staan wij achter Tims gewaagde plan: als hij en Deborah heelhuids uit Temptation wegkomen, vraagt hij zijn vriendin ten huwelijk. Er is hoop! Die twee zijn meteen ook het meest zoetsappige, suikerspinwollige koppel dat we al gezien hebben; Tim plakt bijvoorbeeld vellen papier met ‘No girls allowed, unless Deborah Leemans’ op zijn slaapkamerraam. Als Deborah dan een misstap begaat, ligt ons hart (en ons geloof in de mensheid) gegarandeerd aan scherven. Om even op ‘Planet Earth’ terug te komen: Tim is net die knokige, razendsnelle hagedis die een hele bende slangen (lees: de verleidelijke serpenten in het resort) dient te ontlopen. Check het hier:
undefined
Aan de andere kant van het resort toont Kevin zich intussen een iets minder grote romanticus, maar des te meer een meester van de Vlaamse taal. Over Megan zegt hij: ‘De kaas loopt uit haar oren,’ wat betekent dat ze achterlijk is. En: ‘Als je een fonduetje wil, kan je dat zo uit haar oren halen.’ Oh, de ironie! Als Kevins brein meer nut blijkt te hebben dan een blok gesmolten kaas, eten wij onmiddellijk een vaatwastablet op.
Nog zo’n sterk staaltje Vlaemsche cultuur van Megan: ‘In mijn leefomgeving bedriegt iedereen elkaar!’ Wel, als we de knetterende marginaliteit van deze opmerking even negeren, kunnen we enkel besluiten dat het dan een topidee is om naar ‘Temptation Island’ af te zakken – hoe gaat dat spreekwoord met poezen bij de melk zetten ook alweer?
Volgende keer zien we de eerste misstappen, de eerste echte waterlanders, en nog meer handtastelijkheden. Hiep hoi, de mensheid in verval!
