#Temptationwatch, aflevering 16: De pensenkermis druipt af!

De crème de la crème van de reality-tv garandeert drama, beesterij en decadentie, dus laat de spierballen rollen, de billen schudden en het verstand zachtjes inslapen. Omdat we onze hersencellen niet graag voor niets zien afsterven, bieden we tekst en uitleg bij uw favoriete guilty pleasure.

Vrienden van de bittere traan: neem er een flinke doos ultra-absorberende zakdoekjes bij, want onze favoriete hedonisme-simulator vermomd als sociaal experiment is ten einde. Het heeft ons enerzijds onbetaalbare levenslessen bijgebracht over de liefde, de menselijke natuur, en klimop, en anderzijds aangetoond dat mensen die hun bek niet kunnen houden over trouwringen meestal niet te vertrouwen zijn. Temptation is ongeveer even goed voor uw kroost als een speeltuin vol gebruikte injectiespuiten, maar we hoeven ook niet áltijd naar cultureel verantwoorde Canvas-minidocu’s over de identiteitspolitiek van vogelbekdieren te kijken.

Vier maanden na de idioterij op het verleidingseiland krijgen de koppels opnieuw een klein leger camera’s op hun neus geduwd terwijl ze elkaar voor de eerste keer terugzien, en dat levert natuurlijk tenenkrommend gênante situaties op. Vooraf zijn de makers dan nog zo vriendelijk om een samenvatting te geven van wat er allemaal gebeurd is, en daardoor overvalt ons het bloedstollende besef: we hadden gewoon naar deze laatste aflevering kunnen kijken in plaats van die vijftien afleveringen vol onnozele uitspraken, schandelijke leugens, en betekenisloze dates te doorworstelen. Dat we dan die beschonken pensenkermis van schuddende lichaamsdelen, blote basten vol zelfbruiner, en getattoeëerde onderlippen mislopen, daar zijn we ook niet bepaald rouwig om.

Onze grote vriend Kevin leek in de loop van het programma zienderogen uit te groeien tot een wijze goeroe – die, toegegeven, de toekomst probeerde te lezen uit een assortiment vrouwelijke geslachtsdelen, maar soit. Megan nam via de harteloze adonis Joshua wraak voor Kevins veelvuldige scheve schaatsen, maar besefte niet dat batsen op tv niet de beste beslissing is, of toch niet als je ooit nog een carrière wil in iets dat niet gerelateerd is aan matrassen en zwartlederen sofa’s. Kevin besluit in ieder geval dat hij veel uit het programma geleerd heeft, zoals bijvoorbeeld het feit dat bedrogen worden behoorlijk pijnlijk is – als u dat aan den lijve moet ondervinden vooraleer dat doordringt, heeft u misschien wel een pathologisch gebrek aan empathie óf een onderontwikkeld brein. Over primatenhersenen gesproken: Megan en Kevin zijn hervallen! Niet dat ze een relatie hebben – dát zou pas achterlijk zijn – maar, in hun woorden, ‘het is ingewikkeld’: inderdaad, voor mensen als zij is die bizarre relatiestatus op Facebook uitgevonden. Het botert overigens niet bepaald goed tussen die twee, want tijdens hun etentje krijgen ze alweer ruzie. Kevin noemt haar dom en naïef (nét niet koekeroend) en heeft Megan in de tussentijd nogmaals bedrogen. Gezellig! Lekker toosten op het feit dat ze niet voor elkaar gemaakt zijn? Dubbel gezellig!

Terwijl Jeremy en Vanessa op hun morsdooie gemakje bewezen dat Temptation voor twee weldenkende personen eigenlijk niet zo moeilijk is, zitten Daniëlle en Mezdi elkaar nét niet met hun blote handen tot steak tartare te scheuren. Mezdi’s twijfelachtige fratsen en snoeperijen hebben het immers grondig verpest tussen die twee, en de spanning is dan ook te snijden – horrorfilms zijn er niks tegen, maar Mezdi is dan ook een meer overtuigende versie van Hannibal Lecter dan zelfs Anthony Hopkins ooit was. Uiteraard probeert Mezdi zichzelf weer te positioneren als een moeder Theresa, en heeft Daniëlle gewoonweg niet de verbale scherpte om weerwerk te bieden – hij blaft ‘waar haal jij het lef vandaan om mij nog aan te kijken’ terwijl hij het zélf om zeep geholpen heeft. Na nog wat bijkomende beledigingen én megalomane uitspraken van Mezdi (‘Niemand kan op mijn karakter inspelen!’) vlucht Daniëlle weg van dat mensgeworden vergif. Iemand die zijn eigen waarheid uitvindt, heeft altijd gelijk, lieve Mezdi.

Tim en Deborah hoeven elkaar uiteraard niet te zien, en dus komen we bij Tim thuis – nee, bij zijn mama thuis, zelfs – op bezoek. Tim blijft toch de meest, euh, fascinerende figuur die we de afgelopen jaren op televisie gezien hebben. In zijn natuurlijke habitat draagt hij niet meer die eeuwige, met zijn sprinkhanenlijf vergroeide geelgroene zwembroek, maar wel een trui met “Big Billionaire” erop en een achterwaarts gedraaide pet van Dimitri Vegas en Like Mike (die man is dertig jaar, mind you) die hoger boven zijn hoofd uitsteekt dan het bijenkorfkapsel van de betreurde Amy Winehouse. Cherish is met de noorderzon uit zijn leven verdwenen, en dat kunnen we enkel toejuichen. Zijn nieuwe vriendin, oftewel de volgende uitverkorene om zoete woordjes over trouwen toe te fluisteren en vervolgens te dumpen, komt wat later op bezoek. Dat arme meisje wil ‘om begrijpelijke redenen onbekend blijven’, aldus de vertelstem – inderdaad, wij zouden ons smoelwerk ook niet naast dat van Tim op tv willen tonen, laat staan dat we als diens volgende chosen one willen verschijnen. We krijgen ontzettende ‘In De Gloria’-vibes van het bezoek: gepixeleerde vriendin, ‘Big Billionaire’-overjaarse puberzoon, en Hotel Mama samen in de zetel met afbakcroissantjes. Dit lijkt eerder op een tafereel uit Jambers dan de finale van Temptation Island – de tragiek van zatte René is er niks tegen. Best van al: met Deborah gaat het beter dan ooit. Boontjes, loontjes!