Tennislegende John McEnroe over gitaar- en racketsnaren: 'Woede heeft me geholpen mijn grenzen te verleggen.

Men zegt dat acteur Tom Hulce zijn rol in ‘Amadeus’ op John McEnroe heeft gebaseerd. Dat zou best kunnen. McEnroe was de Mozart van het tennis: roekeloos en geniaal. Maar als hij voor het establishment boog, liet hij wel zijn bloot gat zien.

Inmiddels is John McEnroe een grand old man: vijfenvijftig en vader van vijf kinderen. Tennissen doet hij niet meer, tenzij voor zijn plezier. Hij leidt een tennisacademie in New York, geeft commentaar bij Grand Slam-toernooien voor de BBC, en tokkelt op zijn gitaar. Laatst heeft Chrissie Hynde, de frontvrouw van The Pretenders, hem ingehuurd om een partij in te spelen voor haar soloplaat 'Stockholm'. En wees gerust: het was geen luchtgitaar.

McEnroe «Ik heb al enkele keren met The Pretenders op het podium gestaan. Dus toen Chrissie het plan opvatte om enkele gelegenheidsmuzikanten in te huren, zal ze ook aan mij gedacht hebben. Mij was het best.»

HUMO Het verhaal gaat dat zij jou indertijd heeft gitaar leren spelen?

McEnroe «Ik speelde al gitaar voor ik haar leerde kennen. Ze heeft me geleerd het góéd te doen: dankzij haar ben ik een betere gitarist geworden.»

HUMO Ex-tennisers als Boris Becker en Stefan Edberg begeleiden nu als coaches de beste tennissers: Becker staat Novak Djokovic bij, Edberg geeft Roger Federer advies. Is dat niks voor jou?

McEnroe «Ik coach jong talent op mijn academie, professionals volg ik vooralsnog niet op. Maar alles is mogelijk.»

HUMO Ben je in onderhandeling?

McEnroe «Nee.»

HUMO Zou je het verschil kunnen maken?

McEnroe «Ik denk het wel. Dat zie ik bij mijn jonge spelers van minder dan achttien: ik breng de kneepjes van het vak bij. De extraatjes. Dat moet met volwassen topspelers ook lukken, zij het op een andere manier.»

HUMO Het spel is, sinds de jaren tachtig, ontzettend geëvolueerd: het gaat steeds meer om kracht en uithouding, niet meer om touch en explosiviteit.

McEnroe «Oké, maar het tennis is ook niet meer te vergelijken met het spel van Boris Becker in de jaren negentig. En toch heeft hij Novak Djokovic de drie procent extra bijgebracht die hem Wimbledon hebben doen winnen.»