TeringTyfusTelex: Dit was Cactusfestival 2015

Onze Man baadde drie dagen in de weelde van het Brugse Cactusfestival, en probeerde zijn gevoelens daaromtrent zo gevat mogelijk in een opstelletje te verwerken.

Dag één: Mike, Grace en Alexis

Jaren had ik ervan gedroomd, maanden had ik er naar uitgekeken. Zijn ep uit het hoofd geleerd, zijn lyrics een VIP-stoeltje gegeven in mijn hart, op feesten en partijtjes zijn ongenuanceerde lof gezongen. *** En dan komt die hele Jake Isaac gewoon niet opdagen. *** Want ja: Cactus begon met een annulering. *** Hulde aan de organisatie, die stressbestendig aan crisismanagement deed, en Isaac verving door Joël De Ceulaer die uit z'n verzamelde meninkjes mocht komen voorlezen. *** Héérlijk tukje gedaan. *** Isaac bleek een trendsetter, want het bleef afzeggingen regenen. Zo kwamen Karel en Lies uit Vilvoorde ook al niet opdagen. Ik citeer uit de sms: 'Karel heeft zijn regels, en dan is-ie érg humeurig - het is beter voor iedereen dat we gewoon thuisblijven.'

undefined

Niet thuisgebleven, mogelijk omdat hij er gewoon geen heeft: Perfume Genius. Mike Hadreas kwam z'n verhaal van zelfhaat, misbruik, automutilatie, geflirt met zelfmoord en geklungel aan de selfscanning kassa in de Delhaize doen, en hij deed dat prachtig. *** 'Longpig', 'Fool', 'Hood', 'All Along': ontroerende sushiplakjes gebroken ziel. *** Perfume Genius kent gelukkig geen gêne. In 'Grid' deed Hadreas iets met een Pulp-baslijntje, uit de bibliotheek van de jaren '80 ontvreemde synths en hoge billenkoekgilletjes. En die wall of sound in 'Queen', Mike, was eigenlijk al afgeschaft in 1989. Maar gelukkig voorziet het reglement achterpoortjes: hartverkillend mooi, hoor. *** Op de plaats waar mijn hart hoort te zitten treft men slechts een mestvaalt aan, maar tijdens Perfume Genius groeide er wel een bloem op. *** Helaas, daar kreeg de organisatie de volgende afzegging al te verwerking: Alexis and his Incredible Souvlaki's, de popsensatie uit Athene, haalde het ook al niet. *** Iets met zijn Duitse pennevriendin dat dringend uitgepraat moest worden.

Dan maar naar die andere hottie gaan kijken: Gabriel Rios opende met 'Voodoo Child' van Jimi, reisde vervolgens elegant door z'n eigen backcatalogue, ontroerde met 'Gold' en had een leuk petje op. *** Abominabel maar wél hilarisch: Grace Jones stond grensverleggend knullig te wezen. *** De recensie leest u hier. *** Grensverleggend opwindend: de goeierds van Goose. *** 'Can't Stop Me Now', 'United', 'British Mode', 'Word', 'Synrise': de beste punk die ik in tijden gehoord heb. *** Daar was u het volmondig mee eens, want u danste zich twee kilo kwijt. *** Geen zorgen: een paar halve liters aan De Lange Bar, en u had ze zo weer terug.

undefined

[FOTOSPECIAL_33715]

Dag twee: Wannes, Maggie en John

Ook dag twee begon benard voor de organisatie van Cactus: nadat het eerste, het tweede, het derde, het vierde en het vijfde hadden afgezegd, kwam Het Zesde Metaal gelukkig wél opdagen. *** En hoe: Wannes Cappelle en z'n band leerden je dat het West-Vlaams zich uitstekend leent tot krinkelen en winkelen, en dat weemoed en twijfel ook onder een blakende zon goed gedijen.

undefined

Dankzij de korte broek van Tom Pintens kwamen we trouwens te weten dat hij erg schattige benen heeft. *** De melancholie is een bedaarde slaper, tot ze wakker gekust wordt door S O H N. *** Toch blijft Toph Taylor een twijfelgevalletje. De muziek - enig getoonzet verdriet - redt levens, maar live komt er wel héél veel uit een doosje. *** Dat laatste was 53 jaar geleden ook de verbaasde vaststelling die ene meneer De Block maakte toen er maar Maggie uit zijn echtgenote blééf komen. *** Black Rebel Motorcycle Club doet het al jaren gedisciplineerd volgens de wetten van het genre: ze krijgen hun leren jekkers niet meer van hun bovenlichamen gepeld, zweren bij gejaagde, door nijdige blues aangedreven rock-'n-roll en gaan nooit met hun loft in Knack Weekend staan. *** Vind ik leuk, dus, maar dan wel met deze sidenote: het is allemaal zo voorspelbaar als een editoriaal van Yves Desmet. *** Er is weinig dat je tégen Jessie Ware kunt hebben. Ze maakt liedjes, en dat zijn doorgaans lieve liedjes. Ze is mooi, maar gelukkig niet zó mooi dat je er niet meer van kan slapen. En ze maakt aardige grapjes in haar bindteksten, maar nu ook weer niet zo aardig dat er een nieuwjaarsconference van moet komen. *** Aan de oever van een onbetrouwbare rivier troostte John Hiatt zijn little baby, en wat was het fijn dat u en ik toeschouwer mochten zijn. *** Dot van een concert! Lees hier de recensie.

Nog voor deze John het volgepakte Minnewaterpark in z'n armen sloot, had ik al een droomuurtje beleefd. In de backstage van Cactus staat namelijk een kickertafel, en voor ik 'Maar ik ben de ultieme kickerschlemiel!' kon uitroepen, vormde ik al een team met Patricia Vanneste van Balthazar. *** Het was van het KV Mechelen van 1988 geleden dat er nog zo'n swingend voetbal te zien was in Vlaanderen. *** U hebt iets gehoord over 'ingemaakt worden door twee tienjarigen'? *** Kwalijke roddels, zeg ik u! *** 'Maak er een mooi concert van,' adviseerde ik Patricia net voor ze op moest, en kijk: dat dééd ze vervolgens gewoon samen met die vier andere Balthazarhelden. *** Wanneer gaan die mooie vijf eigenlijk eens een concert spelen waar je níét zeven dagen van in de touwen hangt?

[FOTOSPECIAL_33723]

Dag drie: James, Vincent en Luke

Mijn derde dag met iets bevreemdends mooi begonnen: Dans Dans, de instrumentale waaghalzerij van Bert Dockx en co, deed iets dat je niet in woorden krijgt, maar dat wel als een summer of love bleef nazinderen. *** De ontdekking van het festival: Benjamin Clementine. Een Brit met Ghanese roots die met argeloze schoonheid kwam morsen: telkens Clementine een pianotoets aantikte en zijn falset liet zweven, werd er ergens ter wereld een weeskindje met een tedere eenzaat in de echt verbonden, om vervolgens nog lang en gelukkig te leven. *** Annulatie van de dag: Guy V. uit Gent had ergens een wereldbrand gevonden die dringend van een speech voorzien moest worden, en cancelde zijn banjoconcert op Cactus.

undefined

In de tourbus van Two Gallants is comedy verboden: Adam Stephens en Tyson Vogel doen in liedjes waarin het regent en de trein eeuwig stilstaat in Mortsel Deurnesteenweg. *** Wat er zo cool is aan die dudes uit San Francisco: ze gaan niet kapot van geluk, en muzikaal drijven ze altijd nukkig hun eigen zin door. Dat resulteert in een rauwe hybride van folk en blues, een ode aan de outcasts. *** En toch was ik niet kapot van Two Gallants: de spanningsboog had iets strakker gemogen. *** Rare en lichtjes schizofrene snuiter, die James Vincent McMorrow. Als James doet hij aan belegen folkintimiteiten, als Vincent aan iets te ambitieus elektronica-experiment. En werden in de liedjes mét band de meubelen nog weleens gered - dat had misschien wel wat te maken met zijn bassiste, een door God gepenseeld wondertje - dan werd het helemaal pathetisch wanneer hij het alleen probeerde. *** Als ik iemand in het ijle wil horen falsetten, James en Vincent, ga ik wel koffie drinken met Marc Didden. *** Het is nu officieel: ik zal nooit een relatie beginnen met Anna Calvi. *** De reden ontdekt u hier.

Dissonant is ook plezant! Jawel, Thurston Moore kwam zijn leven na Sonic Youth nog wat concreter vormgeven. Duckfacend een gitaar mishandelen: had ik er ook maar mijn beroep van kunnen maken. *** Of het ook goed was? Thurston is nog altijd mooi, maar met Kim was hij mooier. *** Verbazend veel plezier beleefd met The Kooks. Luke Pritchard bleek helemaal geen verwaande eikel, wel een speelse Backstreet Boy die heel goed wist wat hij daar stond te doen: in aangename lichtheid dealen, en aardige tienermeisjes de smaak van verliefdheid leren. *** En toen mocht dEUS Cactus voor gesloten komen verklaren. Hoe dat precies gebeurde, leest u hier. Maar dit kan ik wel al verklappen: wat een heerlijk hondsdolle versie van 'Bad Timing'! *** Cactus, u was weer geweldig: in het Minnewaterpark regeerden drie dagen lang mooie muziekjes.

[FOTOSPECIAL_33735]

Cactusfestival door de ogen van onze fotografe Inge Kinnet: