The 50 Uncoolest Records (That We Love)
Waar is de tijd gebleven dat glimmende stretchbroeken, gepermanente nekmatjes en wijdbeens soleren ab-so-luut niet konden? Dat elk rechtgeaard mens zich dóódschaamde voor de Status Quo- en Queen-albums in zijn platenrek? Tegenwoordig vinden TTT-redacteuren 'een falsetto-stem, twee bandana's, een catsuit, een paar oude AC/DC- en Whitesnake-riffs en een zwaar besnorde bassist die Frankie Poullain heet' argumenten om een groep - in dit geval The Darkness - aan het hart te drukken in plaa
Waar is de tijd gebleven dat glimmende stretchbroeken, gepermanente nekmatjes en wijdbeens soleren ab-so-luut niet konden? Dat elk rechtgeaard mens zich dóódschaamde voor de Status Quo- en Queen-albums in zijn platenrek? Tegenwoordig vinden TTT-redacteuren 'een falsetto-stem, twee bandana's, een catsuit, een paar oude AC/DC- en Whitesnake-riffs en een zwaar besnorde bassist die Frankie Poullain heet' argumenten om een groep - in dit geval The Darkness - aan het hart te drukken in plaats van met de grond gelijk te maken. Om maar te zeggen dat fout weer helemaal en vogue is en dat een website als The 50 Uncoolest Records (That We Love) volledig in overeenstemming is met de tijdgeest. In de door het muziekblad Rolling Stone samengestelde top-50 vindt u onder meer albums van Burt Bacharach, Venom en Meatloaf, die respectievelijk wegens 'the best elevator music you ever heard', 'how can you go wrong with 'Aaaaaaarrgh'?' en 'The 'Citizen Kane' of nookie-in-the-car epics' niet in uw collectie mogen ontbreken.
