'The Art of Rap': de 10 essentieelste hiphopplaten

Van rudimentaire expressievorm van zwarte ghetto kids tot miljardenindustrie: hiphop heeft de afgelopen 35 jaar een lange weg afgelegd.

Pionier Ice-T laat in de docu 'Something from Nothing: 'The Art of Rap' alle groten van het genre aan het woord.

Humo-journalist Serge Simonart trok naar de Europese première in Londen en sprak er met de enige echte Mr. T. Het verslag van die audiëntie lees je in Humo 3761, die vanaf vandaag in de winkelrekken ligt.

Hieronder vind je een lijst met de tien esentieelste hiphopplaten. Jawel, platen, full albums - die uit de kluiten gewassen verzamelaar met individuele songs is voor een andere keer. Evenals de binnenlanders. En: it's personal, not business. Word!

1. LL Cool J - Radio (1985)

LL zou uitpakken met bigger and deffer things, maar zo stripped down als op zijn eerste, geflankeerd door niet veel meer dan de legendarische Roland TR-808 drummachine, horen wij ‘m het allerliefst.

2. N.W.A. - Straight Outta Compton (1988)

Met niet mis te verstane klassiekers als ‘Fuck tha Police’, ‘Gangsta Gangsta’ en titeltrack ‘Straight Outta Compton’ hét meesterwerk van de gangsta rap. Dr. Dre houdt zich met mc’s als Ice Cube en Easy-E aan de mic veelal nederig op de achtergrond, wat hij aan de knoppen doet, is des te indrukwekkender.

3. Notorious B.I.G. - Life After Death (1997)

Biggie maakte bij leven en welzijn slechts twee platen, waarvan zijn debuut ‘Ready to Die’ doorgaans het hoogst wordt aangeschreven. Geen kwaad woord daarover, maar als wij er maar eentje mogen kiezen, gaan we altijd voor zwanenzang ‘Life After Death’. Een dubbelaar met vierentwintig tracks, en no filler at all.

4. Run-D.M.C. - Run-D.M.C. (1984), King of Rock (1985), Raising Hell (1986)

Lang over nagedacht: welke van de drie? En dan de absurditeit daarvan ingezien. De sound werd met de plaat gesofisticeerder, maar de essentie werd nooit uit het oog verloren.

5. GZA - Liquid Swords (1995)

‘One night the Shogun sent his Ninja spies to our house.

They were supposed to kill my father, but they didn’t. That was the night everything changed’. De sample waarmee ‘Liquid Swords’ in gang wordt gezet, zet de toon voor de akeligste plaat uit de Wu-Tang-catalogus.

6. Mantronix - The Album (1985)

Curtis el Khaleel, alias Kurtis Mantronik, alias hiphops eerste mensch maschine, die zijn draaitafels pimpte met synths en samples, en die, omdat hij nooit een mc vond wiens rhymes aan zijn productionele skills konden tippen, al snel overstapte op techno en house. Maar niet zonder hiphop eerst de weg te hebben gewezen voor het komende decennium.

undefined

7. Boogie Down Productions - By All Means Necessary (1988)

‘So you’re a philosopher? Yes-yess-yess, I think very deeply.’ Er is plaats voor humor op deze tweede van Boogie Down Productions, dat nadat dj Scott La Rock in 1987 werd neergeknald, volledig in handen was gekomen van de briljante mc KRS-One. Van tracks als ‘Stop the Violence’ en ‘Part Time Suckers’ gaat een andere, niet minder forse boodschap uit dan van de songs op debuut ‘Criminal Minded’.

8. Eminem - The Marshall Mathers LP (2000)

‘The Way I Am’, ‘The Real Slim Shady’, ‘Remember Me?’, ‘I’m Back’, ‘Marshall Mathers’, ‘Amityville’, en, vooruit dan maar, ‘Stan’. Can whiteys sing the blues? Geen idee, maar rappen kunnen ze blijkbaar als de besten. En wie zat daar aan de knoppen? Juist, de immer imposante, alomtegenwoordige Dr. Dre.

9. Eric B. & Rakim - Paid in Full (1987)

‘I’m the R, the A to the K-I-M, if I wasn’t than why would I say I am’: een rhyme die Eminem bijna letterlijk overnam in zijn ‘The Way I Am’. Uit ‘As the Rhyme Goes On’ van ‘Paid in Full’, een plaat die zowel tekstueel als muzikaal veelvuldig geplunderd werd door collega’s en aanverwanten, en met recht en reden geldt als één van de invloedrijkste hiphopplaten aller tijden.

10. Public Enemy - It Takes a Nation of Millions to Hold Us Back (1988)

Nog een handvol platen van Public Enemy komt in aanmerking voor deze selectie, maar deze tweede bevat simpelweg de meeste klassiekers. ‘Bring the Noise’, ‘Don’t Believe the Hype’, ‘Show ‘Em Watcha Got’, ‘Louder than a Bomb’... En aan ‘She Watch Channel Zero!?’ (zeg drie keer snel na elkaar) hield een Belgisch bandje een groepsnaam over.

'Something from Nothing: the Art of Rap'