The Bug - Angels & Devils
Dat Kevin Martin de ‘London Zoo’ (de titel van z’n vorige plaat als The Bug) inruilde voor het relaxtere Berlijn is nauwelijks te horen op z’n nieuwe, ‘Angels & Devils’: ’t is alwéér een twaalfdelige splinterbom, samengesteld uit eersteklas onderdelen dub, ragga, grime en hiphop – breng ze tot ontploffing en scherven vol grootsteedse angst, paranoia en woede vliegen in het rond.
Al in de vroege nineties, tijdens een soundclash tussen de genaamde Iration Steppas en hun rivalen The Disciples, raakte Martin geïnfecteerd met het dubvirus: sindsdien probeert hij het genre te verzoenen met zijn prille muzikale lieven – punk, industrial en noise. Niet dat de meters op ‘Angels & Devils’ overal in het rood gaan: op de eerste helft van de plaat neemt hij zelfs netjes de tijd om z’n spieren op te warmen. In ‘Void’ slijt hij z’n blieps aan de etherische stem van Liz ‘Grouper’ Harris en klinkt het resultaat als vroege Massive Attack; ‘Save Me’ lijkt dankzij de krakende parlando van Gonjasufi op een wiegeliedje in dub;‘Mi Lost’ is een naïeve, slechts licht verontrustende hartenkreet, afgespeeld in slow motion; en ook op ‘Ascension’ en ‘Fall’ valt zowel te soezen als te headbangen.
Maar dan gaat het in anderhalve tel van lauw naar witheet. Flowdan (van Roll Deep, het grimecollectief waarin ook Dizzee Rascal, Tinchy Stryder en Skepta ooit zetelden) lost z’n mitrailleurraps over het met noise dichtgeplamuurde ‘The One’; in ‘Function’ spuwt Manga (ook bij Roll Deep) van ‘I’m just tryin’ ta function’ over een spinnijdige ratelslang van een beat – na vijftig luisterbeurten hebben we er nog altijd geen idee van of we nu moeten vluchten dan wel gaan liggen en onze adem inhouden. Op het fijngebekte ‘Fuck a Bitch’ plakt Martin de zwanenzang – zeg maar: doodsreutel – van Death Grips op een stel agressieve raggabeats (jammer, ze zijn voor elkaar gemaakt), en twee nummers verder demonstreert Warrior Queen (zij van het heerlijke ‘Poison Dart’ op ‘London Zoo’) d’r grote muil in het gepantserde, vervolgens in gewapend beton gegoten en ten slotte met prikkeldraad afgebiesde dancehallniemendalletje ‘Fuck You’ – waren wij haar boo, we scheten bagger tot onze enkele vlucht richting anywhere vertrok. Voornoemde Flowdan is de buitenwipper met dienst in ‘Dirty’, een track waarin hij de algehele staat van de wereld nog ’ns krachtig samenvat: ‘Everything’s not okay.’ Geen speld tussen te krijgen, behalve dit: ‘Angels & Devils’ is de gedroomde soundtrack voor die nachtmerries waarin u ijlings dient te vluchten, maar uw rubberbenen u dat beletten. Beetje oké, toch?
