The Chemical Brothers - No Geography
Bij het beluisteren van de nieuwe van The Chemical Brothers moest ik een paar keer checken welk jaar het is: 2019 of 1998?
Toen waren Tom en Ed pioniers en staken hun chemical beats met kop en schouders uit boven de onderling inwisselbare trash die dj’s serveerden. Zouden The Chemical Brothers zich spiegelen aan hun tijdgenoten van Massive Attack? Hopelijk niet, want die vergelijking valt voor The Chemical Brothers een tikje pijnlijk uit en daarvoor mist ‘No Geography’ relevantie. Wat vooral teleurstelt, is dat Tom en Ed een eeuwigheid hebben kunnen schaven aan de plaat, maar niet verder komen dan steeds weer die voorspelbare en monotone big beats, enkel afgewisseld door – de ouwe truc – het volume en alle franjes halfweg even abrupt naar de achtergrond te faden. ‘Got to Keep On’, ‘Mad as Hell’ en ‘The Universe Sent Me’ zijn van die oogst nog het beste. Op de dansvloer zijn die tracks nog vier sterren waard, één centimeter ernaast amper twee.
