THE Divine Comedy - Office Politics
Het is altijd goed nieuws als de goede nieuwe single van een groot talent het minst goeie nummer van de nieuwe cd is, zoals in het geval van ‘Queuejumper’ en ‘Office Politics’, de nieuwe plaat van The Divine Comedy, alias Neil Hannon.
Iets minder goed nieuws is dat Hannon een voorliefde voor eighties-synthesizers heeft ontwikkeld, getuige de titeltrack, ‘Infernal Machines’, ‘Psychological Evaluation’ en ‘Synthesizer Service Centre Super Summer Sale’. Het best blijft hij in sfeerschetsen van excentrieke mensenleventjes: hij is een reïncarnatie van Ray Davies, een subtielere Morrissey, een Bruce Springsteen zonder stadionambities. Wie anders maakt songs met heerlijke, inventieve titels en onderwerpen als ‘Absolutely Obsolete’ of het tegelijk zwartgallige en levenslustige ‘Dark Days Are Here Again’? Zelfs uit #MeToo wringt hij leuke liedjes, getuige ‘‘Opportunity’ Knox’.
