‘I’m James. I’m 17. And I’m pretty sure I’m a psychopath.’ Zo begint ‘The End of the F***ing World’, een Britse serie die in de nieuwjaarsweek zonder veel fanfare op Netflix werd gedropt en nu al solliciteert naar een plaatsje tussen de beste reeksen van 2018.

Stefaan Werbrouckdinsdag 16 januari 2018, 06:55

undefined

SERIE Na die openingszin wordt het immers alleen maar vreemder én beter. James ontmoet Alyssa, een tienermeisje met een handtastelijke stiefvader, en samen lopen ze weg van thuis – Alyssa omdat ze op zoek wil naar een beter leven, James omdat hij van haar zijn eerste menselijke slachtoffer wil maken. Gaandeweg wordt de zelfverklaarde psycho verliefd op zijn vrijgevochten partner in crime, en ontdekt hij dat hij minder gevoelloos is dan hij had gedacht. ‘The End of the F***ing World’ is een kruising tussen ‘Stand by Me’ en ‘Natural Born Killers’, die ondanks het van de pot gerukte uitgangspunt altijd de juiste toon aanslaat en tegelijk grappig, bevreemdend en ontroerend kan zijn. Een pareltje van acht afleveringen en nog geen drie uur lang.

Met bovendien een bovenste beste soundtrack:

undefined