'The Fault in Our Stars': liefdevol kankeren

Liefdevol kankeren: in bleitfilm par excellence ‘The Fault in Our Stars’ – Josh Boone baseerde zijn prent uit 2014 op de gelijknamige roman van John Green – kunt u vanavond zien hoe de piepjonge kankerpatiënte Hazel (Shailene Woodley) in de opgelegde herfst van haar korte leven alsnog de liefde ontdekt. Helaas voor haar komt die in de vorm van een lotgenoot, Augustus Waters (Ansel Elgort). De chemie tussen beide acteurs, die voelbaar van het scherm spat, is niet die van de chemo: beide acteurs stonden kort voor de opnames nog samen op de set van ‘Divergent’.

'Wat heb ik eigenlijk met Jennifer Lawrence gemeen, buiten het feit dat we beiden een kort kapsel en een vagina hebben?' Shailene Woodley

- Daar speelde Ansel Elgort nog je broer, terwijl hij nu voor je stond als je geliefde. Voelde dat niet een béétje raar?

Shailene Woodley «Viel allemaal wel mee. Ik heb me sowieso altijd al afgevraagd hoe het zou voelen om je broer te kussen. Ik denk dat ik nu wel een vrij goed idee heb (lacht). Ik ben er bovendien van overtuigd dat hoe beter je iemand kent, hoe beter je samen een scène kan spelen. Mocht ik Ansel nooit ontmoet hebben vóór de opnames van ‘The Fault in our Stars’, dan had het tussen ons nooit zo goed geklikt op de set. Zeker van.»

- Was je fan van het boek waarop de film gebaseerd is?

Woodley «Fan? Dat boek heeft mijn léven veranderd! Wat ik zo fascinerend vond aan Hazel, was dat ze op zo’n gruwelijk jonge leeftijd geconfronteerd wordt met sterfelijkheid, maar dat ze die toch weet te aanvaarden. Ze beseft waar het om draait, namelijk: dat het er niet toe doet hoe diep de voetsporen zijn die je achterlaat op deze wereld. Of je nu Martin Luther King heet, of je bent gewoon een straatarme zwerver: je zal sowieso sterven, daar is geen weg omheen. Dus kan je maar beter van elk moment genieten.»

- De film werd grotendeels opgenomen in Amsterdam. Mooie herinneringen aan?

Woodley «Die had ik al. Het was namelijk niet mijn eerste keer in Amsterdam: ik ben er al eens doorgetrokken als tiener, toen ik op rondreis was met de rugzak. Met alle clichés vandien: mijn eerste keer weed roken was bijvoorbeeld in Amsterdam. Een revelatie, want Amerikaanse tieners kunnen namelijk geen joints rollen. Maar ik geef toe, deze keer voelde het wel een béétje anders aan.»

- Inderdaad, nu ben je een filmster die vlotjes de hoofdrollen aan elkaar rijgt. Je wordt zelfs al de nieuwe Jennifer Lawrence genoemd.

Woodley «Die vergelijking heb ik dus nooit begrepen. Als vrouw moet je jezelf blijkbaar altijd vergelijken met andere vrouwen als je iets wil voorstellen: eerst met je vriendinnen op school, dan met je collega’s op het werk, en in je vrije tijd met de modellen in de tijdschriften. Hoe kan je als vrouw ooit vooruitkomen in de wereld, als je lot voortdurend vastgehangen wordt aan je soortgenoten? Begrijp me niet verkeerd: ik vind Jennifer Lawrence een fantastische actrice. Maar zeg eens: wat heb ik eigenlijk met haar gemeen, buiten het feit dat we beiden een kort kapsel en een vagina hebben?»

- Snel naar de laatste vraag: hoe zou je zelf je laatste dag willen doorbrengen, mocht die zich ooit op voorhand aankondigen?

Woodley «Die denkoefening heb ik al eerder gemaakt, niet toevallig terwijl we de film opnamen. Ik heb toen besloten dat ik mijn laatste momenten op het strand zou willen doorbrengen. De oceaan is toch het mooiste laatste beeld dat je je kan inbeelden? Al doet het er niet echt toe waar het is, zolang er maar gelachen wordt. Dát is voor mij de enige juiste manier om je naar de uitgang te begeven: lachend.»

undefined