The Gathering Storm / Into the Storm
Vandaag kan uw digicorder zijn nut bewijzen: 'The Gathering Storm' (2002) en 'Into the Storm' (2009), samen een biografisch tweeluik over Winston Churchill, komen allebei op het scherm, zij het in een ietwat onlogische volgorde: Arte vergast u vanmiddag al op 'Into the Storm', de sequel over de oorlogsjaren, terwijl Nederland 2 'The Gathering Storm' (over de jaren 1934-1939) pas 's avonds programmeert. Ingewikkeld!
Beide films zijn een coproductie van HBO en BBC, werden geregisseerd door de broers Ridley en Tony Scott, en de acteurs die Churchill neerzetten - Albert Finney en Brendan Gleeson - hielden een Emmy over aan hun vertolking. Uw kwaliteitsradar mag nú tilt slaan.
Albert Finney Churchill in 'The Gathering Storm') «En zeggen dat ik de rol eerst heb afgewezen! Ik speel niet graag historische personages: je moet ze zo goed mogelijk imiteren, en dat is behoorlijk stressy. Maar goed, het script trok me over de streep. Toen was het enkel nog een kwestie van mijn haar af te scheren, mijn buik vooruit te steken en mijn nek tussen mijn schouders geklemd te houden. Nu, blijkbaar werkte het: toen Mary, Churchills enige nog levende dochter, de film zag, begon ze te huilen. Ze herkende erg veel van haar vader in me.»
'Arte | vrijdag 6 mei | 20.40 u. en Ned.2 | vrijdag 6 mei | 23.00 u'
Brendan Gleeson Churchill in 'Into the Storm') «Je kan je wel voorstellen wat voor druk dat op mij legde. Ik vond Albert erg intimiderend in zijn rol, en toen hij bedankte voor de sequel, heb ik lang getwijfeld om toe te zeggen. Ik lijk ook helemaal niet op Churchill: ik was een grote Ier van 54 en ik moest een gedrongen Engelsman van 71 neerzetten. Ook mijn haar werd afgeschoren, ik moest veel bijkomen en ik liep constant te acteren met watten in mijn kaken - die bulldogkaken, weet je wel.»
- In beide films krijgen we een opvallend andere Churchill te zien dan we kennen uit de geschiedenisles.
Finney «In 'The Gathering Storm' krijg je een kant van een groot staatsman te zien die je niet kende. Zo liep hij bijvoorbeeld vaak naakt rond - zijn secretaresse moest er hem meer dan eens aan herinneren een badjas aan te trekken - en bereidde hij zijn speeches voor op het toilet. Allemaal discreet in beeld gebracht hoor (lacht).
»Churchill was ook erg kwetsbaar. Hij was bijna bankroet, kampte met een depressie, en zijn vrouw had een affaire. Die tegenstelling tussen dat enorme ego en die grote eenzaamheid vond ik erg pakkend.»
Gleeson «Ik mocht Churchill spelen op het hoogtepunt van zijn roem - van de Battle of Britain tot D-Day, zeg maar - maar ik wilde hem niet verheerlijken. Want de kwaliteiten die hem van pas kwamen als leider, maakten hem privé onuitstaanbaar: hij kon zich gedragen als een kind van drie van wie het speelgoed afgepakt wordt. En toen de oorlog voorbij was, bleek hij geen voeling te hebben met wat er leefde onder het volk en leed hij een zware verkiezingsnederlaag. Maar laten we wel wezen: hij was een groots man, een begenadigd schrijver en een uniek redenaar. Het was een éér hem te mogen spelen.»
