filmrecensie★★✩✩✩
'The Goldfinch' is vlak, karikaturaal en melig
Diep in de put.
undefined
Regisseur John Crowley, hij die Saoirse Ronan zo mooi van Ierland naar New York liet varen in ‘Brooklyn’, verfilmde de laatste roman van Donna Tartt, maar het resultaat is een diepe ontgoocheling. Zelf hebben wij ‘Het puttertje’ niet gelezen, maar wij weigeren te geloven dat het proza van de schrijfster van ‘De verborgen geschiedenis’ en ‘De kleine vriend’ zo vlak, zo karikaturaal en zo melig is als de 2,5 uur durende lijdensweg die Crowley ervan heeft gemaakt. Theo Decker, de hoofdpersoon (matige vertolking van Ansel Elgort), verliest bij een bomaanslag op het Metropolitan Museum of Art zijn moeder, maar komt tussen het rokende puin ook in het bezit van een waardevol schilderij. In de beste scènes – de ontluikende vriendschap tussen Theo en Boris – ademt ‘The Goldfinch’ de charme van een zwaarmoedige tienerfilm, maar zodra Crowley de ernstige thema’s aansnijdt – kun je zo’n verlies ooit te boven komen? – ontpopt de cineast zich tot een handelaar in melodrama.
