The Green Inferno

Onze innerlijke kannibaal heeft het zich laten smaken.

Nadat hij met de afgehaktehoofdenfestijnen ‘Hostel’ en ‘Hostel: Part 2’ het genre van de torture porn heel even hip wist te maken, probeert regisseur Eli Roth met ‘The Green Inferno’ de kannibalenfilm opnieuw op te warmen. Net zoals de knapperigste films van de cannibal boom uit de jaren 70 en 80 (u moet beslist eens uw tanden zetten in ‘Cannibal Holocaust’, een Italiaans schransmeesterwerk dat vanwege het verontrustende geweld tot op de dag van vandaag nog steeds niet mag worden vertoond in sommige landen), speelt ‘The Green Inferno’ zich grotendeels af in de meest onbegaanbare gebieden van het Amazonewoud. Daar doet een groep hongerige autochtonen – vertolkt door inboorlingen die naar verluidt nog nooit een camera van dichtbij hadden gezien – zich tegoed aan enkele westerse vredesactivisten (onder wie enkele knappe meiden die we zelf aan een brochette zouden willen rijgen). We zagen enkele goeie schokeffecten (de mierenscène!), maar vergeet niet: rood vlees is ongezond.

Bekijk de trailer