The Horrors - Primary Colours
Bekentenis: echt onder de indruk waren we niet van The Horrors toen ze twee jaar geleden met hun debuut 'Strange House' afkwamen. Niet dat we iets hebben tegen slimmige jongens van de kunstschool (integendeel), maar dat de genaamden Faris Badwan, Spider Webb, Joshua Third, Tomethy Furse en Coffin Joe met zwartgeverfd getoupeerd haar overstuurde psychobilly brachten van om en bij de twee minuten: big deal! Dan luisterden we liever naar ouwe platen van The Gun Club en The Cramps.
Twee jaar later is na Jeffrey Lee Pierce van The Gun Club ook Lux Interior van The Cramps wijlen, en gooien The Horrors het roer helemaal om. Als voorbode van hun tweede, door Geoff Barrow van Portishead geproducete plaat stuurden ze de single 'Sea within a Sea' uit. Een! Single! Van! Acht! Minuten! Big Deal? Nou en offie!
'Sea within a Sea' is een supercool psychedelisch nummer met een supercoole psychedelische video (lang geleden dat een clip waarin een groep 'gewoon' wat staat te spelen - en dat dus acht minuten lang - er zo verdomd goed uitzag) waarin de synths het ergens middenin overnemen van de gitaren.
Vrees niet: The Horrors is niet het zoveelste groepje dat 'iets met synths en gitaren' is gaan doen in de overtuiging grenzen tussen genres te moeten opblazen, en dat uiteindelijk met ongevaarlijke middle of the road danspop voor de dag komt. De synths dienen op 'Primary Colours' om potten kleurverf over het inktzwarte Horrors-basisgeluid te gieten. Het resultaat is even caleidoscopisch als grimmig, evenveel MGMT als New Order. En laten dat nu toevallig twee van onze lievelingsgroepen zijn!
'Sea Within a Sea' is de afsluiter, en de trip die eraan voorafgaat is bezwerend, opzwepend, bevreemdend en onweerstaanbaar. Onze favoriete blokjes? In de eerste helft de opeenvolging 'Three Decades' (The Addams Family geeft een housewarmingparty), 'Who Can Say' (tweede single, nummer van het jaar, met een flard Shangri-Las aan het eind - er wordt duchtig geciteerd uit hun 'He Cried') en het gierende duo 'Do You Remember' (Jeffrey Lee Pierce leeft!) en 'New Ice Age' (Jeffrey Lee Pierce lééft!).
De tweede helft wordt in gang gezwierd door de verfijnde ballad 'Scarlet Fields' en afgesloten door de jachtige, korte (want maar rond de drie minuten bungelende) rockers 'I Can't Control Myself' en titeltrack 'Primary Colours'.
U leest het goed: we hebben zowat alle nummers opgesomd. Of: 'Primary Colours' is niet alleen een plaat die hier al enkele weken opligt, we zetten ze onderweg ook nooit af. Correctie: bijna nooit. Het gelal van Faris Badwan in het té zwalpende 'I Only Think of You' in deel twee had weggelaten mogen worden, en dus trokken we een halve ster af. Maar voor de rest: toppie!
