The hurricane heist

Even uitwaaien in de bioscoop.

undefined

Attentie! Wie gesteld is op diepzinnige kwaliteitsfilms, zoekt nu maar beter gauw een veilig heenkomen. (Houd moed, er zitten de komende weken enkele viersterrenfilms aan te komen!) ‘The Hurricane Heist’, een film die zich laat aanzien als een kruising tussen ‘Twister’ en ‘Hard Rain’ (waarin bewakingsagent Christian Slater en booswicht Morgan Freeman met elkaar in de clinch gaan in een overstroomd stadje), is allesbehalve een meesterwerk van de zevende kunst. De vertolkingen zijn zó lamlendig dat een mens er acuut aambeien van krijgt, de plot is zo zwak als een schraal windje, en het enige wat achteraf bijblijft is de smaak van de nacho’s die u tijdens de film heeft zitten schransen.

Maar wie z’n brein tijdelijk offline zet (vooraf een biertje drinken helpt), zal een B-filmpje zien dat dankzij enkele goeie actiescènes toch weer een beetje fun wordt. Het hoofdpersonage is een orkaan die met donderend geraas op een klein stadje in Maryland afkomt (leuke touch: de kleine witte lettertjes die ons vertellen dat we in Maryland zitten, waaien in snippers weer weg van het scherm). In de eerste helft doet een meteoroloog – die zich verplaatst in een gepantserde, met hightech-apparatuur volgestouwde wagen – er alles aan om ons in te mokeren dat het er straks heftig aan toe zal gaan: ‘Deze storm is ongekend!’ ‘Armageddon is op komst!’ ‘We staan op het punt om verpletterd te worden door de storm van de eeuw!’ Hier is een ouderwetse rampenfilm in de maak, denk je, maar daar blijft het niet bij!

Enkele criminelen profiteren van de door de storm veroorzaakte chaos om een overval te plegen op een bank van de National Treasury, een streng beveiligde faciliteit waar miljoenen oude bankbriefjes klaarliggen om tot confetti te worden versnipperd. Een bankoverval tijdens een windhoos: het idee is compleet belachelijk, maar het levert wél een goeie scène op waarin de schurken met wapperende haren en opzwiepende regenjassen op een al even doorweekte FBI-agente staan te schieten.

In de tweede, compleet over de top gaande speelhelft mag de orkaan dan écht in alle hevigheid toeslaan: kerktorens knappen als luciferhoutjes in twee, zich aan kabels vastklampende personages wapperen als vlaggetjes in de wind, auto’s tollen als speelgoed door de straten (geinig detail: de als dodelijke frisbees door de lucht snijdende wieldoppen). En de meteoroloog, wel, die ontpopt zich in het oog van de storm tot een actieheld die vanaf de motorkap van een pick-up op het dak van een slingerende vrachtwagen springt: en nu jij, David Dehenauw!

O ja: weet u nog dat u zich als kind weleens afvroeg hoe het komt dat we Jommeke of Suske en Wiske nooit eens naar het toilet zien gaan? Wel, in ‘The Hurricane Heist’ wordt de actie op een bepaald moment abrupt onderbroken omdat de meteoroloog en de FBI-agente dringend moeten! Waarna we de één gauw achter een pilaar en de ander achter een muurtje zien verdwijnen. Zonder zeiken: geen orkaan die die grijns van onze smoel kon blazen.