null Beeld

The Jeffrey Lee Pierce Sessions Project - We Are Only Riders

Wij hebben wild man Jeffrey Lee Pierce ooit niet geïnterviewd. We verklaren die enigszins kreupele openingszin graag nader: midden jaren tachtig ('84, '85) was onze held in Londen voor de opnames van zijn soloplaat 'Wildweed', op een moment dat het met zijn groep The Gun Club niet echt goed meer ging.

Charlie Poel

Zijn kleine platenfirma regelde een lunch en een lange babbel, maar dat verliep allesbehalve vlot: er kwam die dag nauwelijks een verstaanbaar woord uit de 27-jarige Amerikaan. Jarenlang gulzig, onbeschroomd drugs- en drankmisbruik had zo te zien zijn werk gedaan. Om de onbehaaglijke sfeer te schetsen: vóór de lunch werden wij door een schriel mannetje van Pierce apart genomen.

Hij maande ons aan niet verschrikt te reageren wanneer Pierce in de loop van het etentje een revolver zou bovenhalen - hij pronkte namelijk graag met zijn speeltjes. Neem het van ons aan: een lunch in een halfvol restaurant in Londen smaakt heel anders wanneer een getroebleerde, zwijgzame tafelgenoot onverhoeds een schiettuig kan bovenhalen! Toen wij bij het afscheid voorzichtig polsten of hij écht een revolver op zak had, keek Pierce ons met priemende ogen aan en tikte zonder iets te zeggen op de binnenzak van zijn lange donkerbruine versleten leren jas.

We moesten aan die beladen ontmoeting terugdenken tijdens het lezen van de liner notes in het boekje bij 'We Are Only Riders' van The Jeffrey Lee Pierce Sessions Project, en hoe Henry Rollins Pierce daarin beschrijft: 'Sometimes when I would talk with Jeffrey, I felt I was spending time with a ghost. It was like he was already gone somehow. Jeffrey was in touch with something that was very huge and very dark. Eventually it got him. I think he always knew it was only a matter of time'. Henry Rollins doet niet mee op 'We Are Only Riders', ander chic volk wél.

'We Are Only Riders' is geen tribute, het is een 'nieuwe' plaat: een keurtroep van muzikale erven van Pierce (fans, vrienden, bewonderaars, oud-begeleiders) is aan de slag gegaan met onuitgegeven songs van 'm - op zolder op een cassetje teruggevonden door zijn voormalige begeleider Cypress Grove,met wiens hulp hij de 'JLP Songs'-demo destijds had opgenomen.

Het resultaat is verbluffend. Uit de donkere, dreigende, onheilspellende americana met forse blues- en countryinjecties is het moeilijk hoogtepunten peuren, maar als u zo stom wilt zijn om niet de hele cd maar iTunes-gewijs slechts een paar nummers te kopen, laat het dan 'Ramblin' Mind' door bloedbroeder Nick Cave zijn (zou moeiteloos op een'Very Best of Cave'kunnen), opgesmukt met de slidegitaar van Kid Congo Powers; 'Free to Walk', Caves hartverscheurende duet met Debbie Harry (Pierce was ooit voorzitter van de Blondie-fanclub!); dezelfde song in de countryversie van Mark Lanegan & Isobel Campbell; of 'Constant Waiting' door Lanegan, die zo te horen steeds nadrukkelijker in de richting van de ouwe Johnny Cash opschuift - hij moet dringend eens aan zijn eigen 'American Recordings' beginnen.

En dan zwijgen we nog over The Raveonettes (een overstuurd 'Free to Walk'), Lydia Lunch (een bekrast 'When I Get My Cadillac'), of over hoe David Eugene Edwards zich 'Ramblin' Mind' eigen maakt en Johnny Dowd elektroshock toepast op 'Constant Waiting'. Een paar nummers krijgen dus meerdere, soms grondig verschillende uitvoeringen, een proeve en plus van de veelzijdigheid van songschrijver Pierce.

Ons hoogtepunt is het bijna acht minuten durende, nu en dan aan Velvet Underground herinnerende 'Bells on the River' door Crippled Black Phoenix. Maar laten we ook de vettige, vuilbekkende ensemblemantra 'Walkin' Down the Street (Doin' My Thing)' niet onbesproken, en hoe Lydia Lunch dit slotnummer aan Jeffrey Lee opdraagt: 'You hard-livin', drink-spillin', drugs-suckin', pussy-killin', big ol' mama's boy with a heart of gold'. Aan de man dus die op 'Wildweed' ooit zong: 'We can fuck forever, but you will never get my soul'. God hebbe sinds 1996 de ziel van de zanger/gitarist/songschrijver, ten onder gegaan aan de duivelse drievuldigheid Drugs, Alcohol, Groupies. DAG.

Reageren op een artikel, uw mening ventileren of een verhelderend inzicht delen met de wereld

Ga naar Open Venster

Op alle artikelen, foto's en video's op humo.be rust auteursrecht. Deeplinken kan, maar dan zonder dat onze content in een nieuw frame op uw website verschijnt. Graag enkel de titel van onze website en de titel van het artikel vermelden in de link. Indien u teksten, foto's of video's op een andere manier wenst over te nemen, mail dan naar redactie@humo.be.
DPG Media nv – Mediaplein 1, 2018 Antwerpen – RPR Antwerpen nr. 0432.306.234