The Kinks - Picture Book
The Kinks en Standard, één strijd! Herinnert u zich de UEFA-bekerwedstrijd van een paar weken geleden? Hoe de Luikse trots toen de Italiaanse eersteklasser Sampdoria Genua over de knie legde? En hoe na een overrompelende eerste helft een mindere tweede volgde? Het móést niet meer zo nodig: spelmaker Defour (frontman Ray Davies), spits Jovanovic (zijn broer/gitarist Dave Davies) en de rest van de ploeg konden volstaan met nu en dan een klasseflits of een geniale dribbel en speelden de match uit op routine. Dat is, in een notendop, meteen ook de samenvatting van de carrière van The Kinks - van de doorbraaksingle 'You Really Got Me' uit 1964 tot 'Muswell Hillbillies' uit 1971 (de eerste helft), en van de lichtjes gezwollen rockopera's tot de unplugged-cd 'To the Bone' en het afscheid in 1994 (de tweede helft).
Die loopbaan is nu voor de allereerste keer in zijn geheel gedocumenteerd - compiled by Ray Davies. 'Picture Book' (naar de gelijknamige song uit '68) is een longbox geworden met maar liefst 6 cd's (138 songs, waaronder een paar prille, interessante demo's) en een informatief cd-boek, inclusief uitgebreid Kinks-dagboek.
Maar: gemengde gevoelens! The Beatles even buiten beschouwing gelaten heeft geen énkele groep ooit méér impact gehad op de Britse muziek (en op ons). Lees daarover ook in de podselectie van Marc Didden, elders op deze muziekpagina's. Geen Britpop dus zonder The Kinks! En ook vandaag nog bezingen Pete Doherty, Alex Turner (Arctic Monkeys) & co. graag en uitgebreid de lof van hun grote voorbeeld; The Kooks nemen hun platen zelfs op in Davies' Konk-studio's.
Alleen betreft die impact en idolatrie de eerste helft van het Kinks-oeuvre, en niet de rockopera's of de daaropvolgende, enigszins verwaarloosbare M.O.R.-elpees. En laat Ray Davies nu op 'Picture Book' de beide periodes helaas dezelfde aandacht schenken: drie cd's! Onder het motto 'ál mijn kinderen, schone kinderen'? Een edelmoedige gedachte, maar ook het bewijs dat een artiest zelden het best geplaatst is om zijn eigen werk te beoordelen. Een objectievere curator zou kordater het mes gehanteerd hebben, wéggesneden hebben het overaanbod op het laatste trio cd's.
De weinig avontuurlijke chronologische volgorde benadrukt nog eens de diepe kloof tussen de beide periodes. Dat brengt ons bij deze onwrikbare slotsom: 5 sterren (yep!) voor de overrompelende eerste helft (tot en met 'Sweet Lady Genevieve' op Volume Four), 2 sterren voor de paar klasseflitsen & geniale dribbels op de tweede helft. Of: een welverdiende 3,5! Daarmee overwintert men Europees.
PS: Hardnekkige geruchten over een Kinks-reünie doen momenteel de ronde - alleen Dave Davies spartelt naar verluidt nog tegen. Mogen wij de heren fijntjes herinneren aan de match van Standard ná de zegetocht tegen Sampdoria? De smadelijke thuisnederlaag tegen Zulte-Waregem? Wij resten onze kees.
