The Love Me Nots - The Love Me Nots: Upsidedown Insideout
De hoes knipoogt naar beroemde designs van Saul Bass. Op de keerzijde: twee mad men. Het is niet duidelijk wat het strakst is, hun blik of hun pak. Ze begeleiden twee stoten die een bijenkorfkapsel combineren met minirokjes, go-go boots en een air die je vooral in de buurt van botsauto's aantreft.
Nog voor je de eerste drum-, gitaar-, bas- en orgelgeluiden en de weergaloze openingszin 'There's a hole in my soul / And I'm looking to fill it' hebt gehoord, wéét je: dit is rock-'n-roll.
The Love Me Nots komen uit Detroit, en 'Upsidedown Insideout' is hun derde plaat in drie jaar (de twee andere: 'In Black & White' en - jawel - 'Detroit'). Hun producer is Jim Diamond, de man die lang bij The Dirtbombs baste en ook de eerste twee platen van The White Stripes de Rock City bedacht de groep een sound die ze zelf omschrijven zelf als 'spy-surf-fuzz-gogo'.
Eigenlijk is het gewoon sixtiespunk in de traditie van The Sonics, maar dit bandje onderscheidt zich van andere epigonen door de constante kwaliteit van hun liedjes, die uitblinken in gek makende riffs en moordrefreinen.
En met Nicole Laurenne beschikken ze over een fenomenale frontmadam: haar orgelspel en stem zetten de toon. Laurenne zingt niet; ze krijst, spint, bromt, kreunt, eist - en vraagt erom. 'Let me show you what I've got / One kiss and you'll never wanna stop' klinkt het in 'The Kinda Love I Got',onze favoriet op dit over deze hele lijn voortreffelijke, opwindende, smerig rockende en als een tiet swingende schijf.
Eerlijk? We zijn er een beetje ondersteboven van.
