'The Lux Files': Luc Janssen over het mysterie van Galacticamendum
Op 19 en 20 september palmt Galacticamendum (de eerste incarnatie van Nid & Sancy) DE Studio in Antwerpen in voor een concert/performance/expo. Codenaam: ‘Dreaming Not Sleeping’, tevens de titel van een nummer op ‘The Lux Files’, een compilatie van tracks die ze in 1999 bezorgden bij de samenstellers van het Studio Brussel-programma ‘Krapuul De Lux’.
Luc Janssen «Samensteller Eric Smout en ik werkten vanuit een kantoor bijgenaamd ‘de sarcofaag’, het enige hok in het hele VRT-gebouw met betonnen in plaats van kartonnen muren: daar konden we lekker luid de nummers van de dag doornemen. We begonnen elke aflevering trouwens met Atari Teenage Riot, vanuit de redenering dat al wie na drie minuten nog niet afgehaakt was, de rest ook wel zou willen horen.
»Op een mooie zaterdagmiddag in 1999 kwam een VRT-bode ons een pakketje overhandigen: een vermassacreerd cd-doosje gepimpt met pillen en pleisters, en met een cd’tje erin – het had alles van goeie mail art. De muziek op het cd’tje klonk behalve vernieuwend ook ontzettend gevaarlijk: punk meets elektronica, loeihard en energiek. ’t Was alleszins compleet uniek, en het paste perfect binnen de filosofie van het programma. En dat wilde wat zeggen, want we draaiden Two Lone Swordsmen, Death In Vegas, ?-Ziq of Pan Sonic: ook al geluid dat je niet elke dag op je radio hoort. Eric en ik wisten meteen dat ‘Krapuul’ die zaterdag niet met Atari Teenage Riot maar met Galacticamendum zou openen.
»Een week later was er wéér zo’n anoniem bompakketje met een fantastisch nummer erbij, en dat zou zo nog een paar zaterdagen doorgaan. Legendarisch is de geborduurde pizzadoos met cd én frieten – warme frieten, wat betekende dat de afzenders nooit ver weg konden zijn. Achteraf bekeken hadden we de VRT-bodes natuurlijk moeten vragen ons te bellen als de Galacticamendums aan het onthaal opdaagden, maar het mysterie had ook wel wat. Bovendien: de tracks waren fantastisch, en daar was het ons toch om te doen.»
HUMO Nu ja: ‘Ik hoop maar dat het uiteindelijk niet Raymond van het Groenewoud is,’ zei je eens tijdens de uitzending.
Janssen «Ha ja, in het begin dachten we dat we voor de gek werden gehouden door een muzikant die subtiel wraak wilde nemen omdat we zijn reguliere werk te netjes vonden voor ‘Krapuul De Lux’. We dachten zelfs een moment aan Frank Vander linden en De Mens, want die hadden destijds een prettig zijproject met een drumdoosje: Moneymax. Maar dit was geen grap: je hoorde dat die lui er hun hart en ziel in hadden gestopt. Uiteindelijk heeft Tom Pintens z’n mond voorbijgepraat tegen Eric – in muzikantenkringen bleek zowat iedereen het al te weten (lacht).»
HUMO Al een geluk dat jij die pakketjes al die jaren netjes hebt bewaard, want de groep zelf had geen back-ups van hun nummers.
Janssen «Ongelofelijk, toch? Ze werkten dagenlang aan muziek én verpakking en gaven het enige exemplaar vervolgens weg: heerlijk, die guerrillamentaliteit. Eigenlijk zou je die collectie moeten tentoonstellen. Als ik ooit gevraagd word om een tentoonstelling te cureren, dan vraag ik ze wel even terug.
»Ik ben stiekem toch wel blij dat ze ‘The Lux Files’ na al die jaren uitbrengen: Galacticamendum is misschien maar een kleine voetnoot in de Belgische muziekgeschiedenis, maar in mijn hoofd en dat van Smout waren die nummers de muzikale explosie die het einde van de twintigste eeuw inluidden, een roestig scheermes dat de kabeltjes met het verleden doorsneed, een bom waarvan de splinters vijftien jaar later nog littekens maken. Galacticamendum behoort tot het allerbeste wat de muziek in dat specifieke tijdsgewricht te bieden had, punt.» (kt)
