'The Maze Runner', of 'Lost' in een labyrint

Een tienerjongen wordt wakker in een lift. Hij herinnert zich niets behalve zijn voornaam – Thomas. Als hij opkijkt, ziet hij een groepje andere jongens rond hem staan, die hem welkom heten in The Glade, een soort primitief kamp te midden van een groot, stenen doolhof. Noch Thomas, noch de andere jongens weten hoe of waarom ze daar zijn terechtgekomen of wat er zich voorbij het doolhof bevindt. Maar elke avond schuiven de muren open en kunnen ze één nacht lang aan de andere kant proberen te raken – met gevaar voor eigen leven, want wie voor de ochtend niet terug is, zal het labyrint nooit meer verlaten.

'Ik zat tijdens het schrijven al met de film in mijn hoofd' James Dashner (auteur 'The Maze Runner')

Dat is in een notendop het verhaal van ‘The Maze Runner’, een sciencefictionfilm die in 2014 in de zalen kwam, en de jongens en meisjes die ongeduldig zaten te wachten op de nieuwe avonturen van Katniss Everdeen, verpozing kwam brengen. Omdat ‘The Maze Runner’ hetzelfde doelpubliek had en het verhaal gelijkenissen vertoonde met dat van ‘The Hunger Games’, werd de film hier en daar omschreven als ‘hongerspelen in een labyrint’. Een verwijzing die James Dashner, de auteur van het boek waarop ‘The Maze Runner’ gebaseerd is, maar matig kan appreciëren.

James Dashner «Begrijp me niet verkeerd: ik vind ‘The Hunger Games’ geweldig, zowel de boeken als de films, en ik zie die gelijkenissen ook wel. Maar mijn inspiratie komt van elders: van ‘Lord of the Flies’, bijvoorbeeld, een boek dat elke jongere gelezen moet hebben. Van ‘The Shining’ van Stanley Kubrick, en dan vooral de angstaanjagende doolhofscène in de film. En vooral van ‘Lost’, een van mijn favoriete tv-series aller tijden, de eerste reeks waar ik echt verliefd op geworden ben. Het gegeven van dat eiland waar niemand af kan, de spelletjes die van buitenaf met de bewoners worden gespeeld… De invloed is zó duidelijk dat het me verbaast dat niemand ‘The Maze Runner’ ‘Lost in een labyrint’ heeft genoemd (lacht).»

- Had je toen je het boek schreef al een verfilming in gedachten?

Dashner «Absoluut. Niet dat ik er zomaar van uitging dat ‘The Maze Runner’ verfilmd zou worden, zo arrogant ben ik niet, maar ik zat tijdens het schrijven wel al met de film in mijn hoofd. Cinema is mijn eerste liefde, en als ik schrijf, probeer ik eigenlijk gewoon de beelden in mijn geest om te zetten in woorden.»

- Het scenario voor de film is niet van jouw hand. Was het lastig om die controle op te geven?

Dashner «Ik was zenuwachtig, omdat ik de afgelopen jaren een hoop verfilmingen heb gezien die het boek niet echt eer aandeden. Maar Fox, de filmmaatschappij, maakte van in het begin duidelijk dat ze wilden dat ik mee zou nadenken over de film. Dat betekende alles voor mij. Ik sta dus ook achter de dingen die veranderd zijn: in het boek kunnen Thomas en Teresa, het meisje dat hij leert kennen in The Glade, met elkaar communiceren via telepathie, maar in de bioscoop zou dat er snel onnozel uitzien. Dus hebben we dat laten vallen. Ik kan dus geen slecht woord zeggen over ‘The Maze Runner’; het is zelfs, nog meer dan mijn boeken, het hoogtepunt uit mijn carrière (lacht).»